فردوسی پور شکست ایران مقابل آرژانتین را قابل هضم کرد / چرا خیابانی حاشیه های بی جا را مطرح می کند؟

صداوسیما همچنین قصد داشت در این دوره از مسابقات جام جهانی همانند دوره های قبل، گزارشگری را به برزیل اعزام کند تا ببینندگان تلویزیون بتوانند از نمایی فراتر از قاب تلویزیون در جریان اتفاقات بازی تیم ملی کشورمان قرار بگیرند اما در نهایت این هدف محقق نشد تا مزدک میرزایی به عنوان گزارشگر اعزامی به برزیل، به بازی اول ایران نرسید و بازی دوم ایران مقابل آرژانتین را یک نیمه گزارش کرد و بازی سوم را هم از دست داد.

خبرنگار ما پس از پایان مسابقات جام جهانی، به میان بینندگان مسابقات رفت تا نقاط قوت و ضعف گزارشگران ایرانی را از منظر آنان جویا شده و بهترین گزارشگر را از نگاه آنان انتخاب کند.

«عادل فردوسی پور یک سر و گردن از گزارشگران بازی های جام جهانی 2014 بالاتر بود»، «گزارشگران ایرانی در جام جهانی امسال به هیچ یک از استعدادهای جهانی نزدیک نبودند»، «گزارشگران جوان ادای فردوسی پور را درمی آوردند و صدایشان را عجیب و غریب می کنند تا نشان بدهند گزارشگر شده اند»، «تلویزیون برای گزارش بازی های جام جهانی خوب عمل کرد»، «مردم از گزارشگران تکراری خسته شده اند»، «تلویزیون به گزارشگران جوان تر پر و بال دهد»، «همه گزارشگران نمره قبولی را گرفتند.»

این ها بخشی از نظرات بینندگان مسابقات جام جهانی است که در گفت وگو با خبرنگار ایسنا در میان گذاشته شد.

آنچه در زیر می خوانید گزارش کامل نظرات مردمی از نحوه گزارشگر گزارشگران ایرانی در بازی های جام جهانی امسال است.

فردوسی پور از گفتار خشک و رسمی دور بود

در ابتدای این گزارش آقایی 40 ساله دارای مدرک کارشناسی مدیریت، درباره ی گزارش بازی های جام جهانی 2014 توسط گزارشگران ایرانی معتقد است: بین گزارشگران امسال جام جهانی عادل فردوسی پور مثل همیشه به خاطر تسلطی که به بازی داشت و همچنین داشتن ادبیاتی مناسب، خوب عمل کرد؛ به گونه ای که مثل همه گزارش هایش از گفتار خشک و رسمی یک گزارشگر فاصله گرفت. یکی از اتفاقات خوبی که امسال در بازی های جام جهانی رخ داد، قطع بازی ایران و آرژانتین بود که در بخشی دچار مشکل شد و در نیمه دوم عادل فردوسی پور بازی را گزارش کرد که به نظرم 180 درجه گزارشگری وی با مزدک میرزایی تفاوت داشت.





وی سپس به گزارشگر گزارشگران در رادیو اشاره می کند و می گوید: در رادیو ورزش یکی از بازی ها را دنبال می کردم که گزارشگر آن آقایی به نام ارمنده بود که به نظرم با وجود اینکه بازی، میان دو تیم غیرمطرح انجام شد ولی به قدری شور و هیجان در گزارشش دخیل بود که در آن موقع از شب با وجود اینکه تصویر هم نداشت، شنونده را جذب خود می کرد.





او در پایان درباره ی برنامه «2014» فردوسی پور اینگونه اظهار نظر می کند: ویژه برنامه «2014 » که با اجرای عادل فردوسی پور همراه بود، برنامه خوب و جذبی بود و به نظرم برنامه ای بود که پخشش به موقع بود و برای بیننده جذابیت داشت.





تشبیه گزارش های خیابانی به بهرام شفیع





در ادامه یک کارشناس ارتباطات هم نظراتش را درباره ی گزارش گزارشگران اینگونه ارائه می دهد: به نظرم هیچ کدام از گزارشگرانمان نه امسال و نه سال های قبل به استتانداردهای جهانی نزدیک نبودند. از سال 90 تاکنون هفت دوره جام جهانی را دنبال کردم و واقعا احساس کردم که طی این مدت در گزارشگری پس رفت داشته ایم. یکی از مسائل برندهای ما در گزارشگری این است که بعضا گزارشگران بدون انگیزه هستند و معمولا خصوصیات منفی برایشان به یک امر بدیهی و حتا مزیت تبدیل شده است؛ به عنوان مثال عجیب و غریب حرف زدن برای گزارشگری مثل جواد خیابانی گویا به یک امتیاز تبدیل شده است که انگار خودش هم از این اتفاق راضی است! به نحوی که گزارش های وی همیشه مرا یاد آقای بهرام شفیع می اندازد که در دهه 60 و 70 همین روند را در پیش می گرفت.





وی سپس از نحوه ی گزارش مزدک میرزایی انتقاد می کند و می گوید: یکی از ایرادات پررنگ گزارشگری مزدک میرزایی در جام جهانی امسال بویژه در فینال مسابقات این بود که کاملا مشخص بود وی نسبت به کدام تیم حاضر در مسابقه تمایل داشت و این اتفاق به شکل افراطی در جریان بازی دیده می شد که به نظرم طبق همان ساتاندردهای فنی، نباید اینگونه باشد. این ایراد تا حدی بود که در بازی میان آرژانتین و آلمان، بعد از 20 دقیقه می توانستیم متوجه شویم که گزارشگر بازی طرفدار کدام تیم است، در حالی که این نقص بزرگی برای یک گزارشگر است.





این آقای 40ساله در ادامه نظراتش به نیروهای جدید گزارشگری در تلویزیون اشاره می کند و می گوید: در کمال تاسف نیروهای جدید گزارشگری مان به جای اینکه پدیده باشند و تفاوتی را عرضه کنند، ورژن دست چندم گزارشگران قدیمی ما هستند و انگار افراد گزارشگر می شوند چون صدایشان شبیه عادل فردوسی پور است! درحالی که این تفکر غلط است؛ هرچند که در صافی صداوسیما این قضیه اتفاق عجیبی نیست که اکنون به این نقطه رسیده ایم. یک مساله دیگری که در گزارشگری مطرح است، این است که انگار گزارشگران در نقاط دنیا نوع گزارشگری هایشان از نوع خاص منطقه ای و جغرافیایی تاثیر و نشان دارد و ما به دلیل اینکه یک هویت مستقل فرهنگی در تلویزیون نداریم، همیشه در سرگردانی به سر می بریم.





وی سپس درباره گزارش های عادل فردوسی پور در این دوره از بازی های جام جهانی خاطرنشان می کند: عادل فردوسی پور تاکنون یکی از با معلومات ترین و مطلع ترین گزارشگران ما بروز یافته است، در حالی که شاید وی حتی یک بار هم مطالعه دقیق در گزارشگری نداشته است.







فردوسی پور هزار دغدغه دارد





این کارشناس ارتباطات همچنین با اشاره به ضعف های گزارشگری پیمان یوسفی و جواد خیابانی در بازی های جام جهانی 2014 یادآور می شود: به نظرم پیمان یوسفی و جواد خیابانی در کار گزارشگری بد عمل می کنند و گزارش هایشان رفته رفته بدتر می شود؛ ضمن اینکه معیار گزارشگری مطلوب برای ما، نوع گزارش عادل فردوسی پور شده است که به اعتقاد من در چند سال اخیر روند نزولی داشته است و به نظر می رسد سال هاست روند صعودی در کارش نیست؛ چراکه فردوسی پور چند سالی است که علاوه بر مجری گری، تهیه کنندگی برنامه هایش را هم برعهده دارد وهزاران دغدغه دارد.





او در پایان صحبت هایش به ممیزی در بحث آنتن تلویزیون اشاره می کند و می گوید: ممیزی در بحث آنتن موجود است که صافی های مختلفی دارد و به نظرم این صافی ها بعضا روابط غیرضوابطی را می توانند دخیل کنند؛ بنابراین جا دارد بگویم روند مجری گری ما در تلویزیون از این قضیه خیلی لطمه خورده است اما نمی دانم گزارشگری ما نیز از این قضیه چقدر لطمه خورده که اگر یکی دلایل ضعف هایش این بوده باشد، حتما باید درمان شود.





چرا خیابانی حاشیه های بی جا را مطرح می کند؟





در ادامه دانشجویی 24 ساله که در رشته مدیریت تحصیل می کند، نظراتش را در این زمینه اینگونه اظهار می کند: به نظرم از میان گزارشگران جام جهانی 2014 محمدرضا احمدی و عادل فردوسی پور خوب عمل کردند اما در مقابل مزدک میرزایی، جواد خیابانی و پیمان یوسفی خوب نبودند؛ به ویژه در نیمه اول بازی ایران و آرژانتین، مزدک میرزایی گزارش خوبی نداشت ولی از زمانی که فردوسی پور نیمه دوم بازی را در دست گرفت، تفاوت خیلی در نحوه بیان ایجاد شد. در مجموع از میان گزارشگران ایرانی، محمدرضا احمدی و فردوسی پور هیجان بیشتری داشتند و جواد خیابانی به عنوان گزارشگر همیشه حاشیه های بی جا و غیرمرتبط را بیان می کرد اما در مقابل عادل فردوسی پور به حاشیه های مرتبط و به موقع اشاره می کرد.





***





در ادامه این گزارش مردمی، یک کارمند بانک هم در خصوص گزارش بازی های جام جهانی نظراتش را اینگونه بیان می کند: در مجموع گزارشگران ایرانی از لحاظ نوع بیان و دانشی که از آن برخودارند، کاملا مشخص بود که در سطح پایینی از گزارشگری قرار دارند؛ به عنوان مثال گزارشگری مثل جواد خیابانی در گزارش هایش اشتباهات زیادی می کند و پیمان یوسفی هم همیشه از ادبیات حماسی استفاده می کند در صورتی که در گزارشگری فوتبال نباید اینگونه عمل کند.





گزارشگر حق ندارد پرچم دار مردم باشد





وی در عین حال می گوید: به عنوان یک بیننده اگر هنگام پخش بازی های فوتبال، از صدای گزارشگر و نحوه بیان آن خوشم نیاید حتما بازی ها را از شبکه های خارجی دنبال می کنم. به نظرم در این دوره از بازی های جام جهانی حمایت آشکار مزدک میرزایی و عادل فردوسی پور از تیم های خاص به وضوح قابل درک بود، به ویژه در بازی میان ایران و آرژانتین که دقیقه های آخر برایمان گران تمام شد اما مشخص بود که دلشان می خواست آرژانتین ببازد، در حالی که نباید اینگونه باشد و از تیم برنده انتقاد کنیم. یک گزارشگر باید انتقادهایش به موقع باشد، این در حالی است که فردوسی پور و میرزایی در بازی ایران و آرژانتین خیلی دوست داشتند به جای مردم نظراتشان را القاء کنند و به نوعی پرچم دار مردم ایران شدند در صورتی که حق ندارند در مقام گزارشگر اینگونه عمل کنند و به جای مردم نظر بدهند.





او سپس به شاخصه های خوب حرفه گزارشگری اشاره می کند و توضیح می دهد: یکی از شاخصه های یک گزارشگر خوب این است که هم هوای تیم بازنده و هم هوای تیم برنده را داشته باشد؛ چرا که اگر غیر از این باشد قطعا حس نفرت به وجود می آید.





وی با اشاره به نحوه بیان عادل فردوسی پور در عرصه گزارشگری خاطرنشان می کند: فردوسی پور همیشه ریتم خودش را تکرار می کند به نظرم از میان گزارشگران امسال در جام جهانی، محمدرضا احمدی خیلی خوب عمل کرد.





جواد خیابانی در گزارش هایش هیجان داشت





در ادامه این گزارش از نظرات یک خانم 28 ساله - خانه دار- استفاده می کنیم.





وی از گزارش های جواد خیابانی در بازی های جام جهانی ابراز رضایت می کند و می گوید: به نظرم جواد خیابانی علیرغم حاشیه هایی که همیشه در گزارشگری برایش به وجود می آید و همیشه هم مورد انتقاد قرار می گیرد، گزارشگری بود که بازی های امسال جام جهانی را با هیجان گزارش کرد و این هیجان موجب می شد بیننده با اشتیاق بیشتری بازی های فوتبال را تماشا کند. به نظرم جواد خیابانی نسبت به سایر گزارشگران امسال پرانرژی تر بود.





او ادامه می دهد: مزدک میرزایی به عنوان گزارشگر در بازی های امسال جام جهانی خوب عمل کرد و به نظرم در رده اول قرار می گیرد؛ چرا که نسبت به دیگر گزارشگران دیگر متعادل تر بود و از اصطلاحات خیلی تند استفاده نمی کرد. در مجموع همه گزارشگران در گزارش بازی ها خوب عمل کردند.





این بیننده سپس درباره ویژه برنامه «2014» شبکه سه اینگونه اظهار نظر می کند: به نظرم این برنامه فوق العاده بود و برای اولین بار تولید این برنامه درجریان بازی های جام جهانی یکی از پربیننده ترین برنامه های تلویزیون بود که توانست به خوبی مخاطبان را در جریان بازی ها و حاشیه های پیش آمده قرار بدهد.





گزارشگران نمره قبولی می گیرند





 آقایی 35 ساله، دارای شغل آزاد، درباره گزارش بازی های جام جهانی 2014 می گوید: اگر به این دوره از گزارشگری مسابقات جام جهانی نگاه درستی داشته باشیم باید بگویم به نظرم در مجموع همه گزارشگران زحمت کشیدند و خوب عمل کردند و علیرغم تمام اشتباهاتی که همه گزارشگران به ویژه جواد خیابانی در گزارش هایشان داشتند اما می شود نمره قبولی به همه آنها داد.





او خاطرنشان می کند: اینکه بازی های مهم تر مسابقات جام جهانی به عادل فردوسی پور و مزدک میرزایی داده می شد به نظرم خیلی خوب بود و فوق العاده گزارش می کردند؛ ضمن اینکه جواد خیابانی هم به عنوان گزارشگر، گزارشگری خوبی داشت که با هیجان همراه بود و از اطلاعات خوبی برخوردار بود، به ویژه در بازی های دسته چندم تیم های که اصلا احساس نمی کردیم یک بازی درجه پایین را گزارش می کند.





وی سپس با اشاره به برنامه هایی نظیر«2014» و «ورزش از نگاه دو» یادآور می شود: به نظرم این دو برنامه متناسب با فضای جام جهانی 2014 طراحی شده بودند و از برنامه های خوب تلویزیون بودند. همچنین در کنار این برنامه ها شبکه «اچ دی» به عنوان شبکه ای که با کیفیت تمام بازی ها را پخش می کرد، خیلی خوب عمل کرد. در مجموع تلویزیون برای بازی جام جهانی خیلی موفق عمل کرد.





این مرد 35 ساله در پایان صحبت هایش به خبرنگار ایسنا می گوید: در گزارش بازی های جام جهانی، عادل فردوسی پور را از بقیه بهتر می دانم، به ویژه در بازی ایران و آرژانتین که به نظرم فوق العاده بود؛ گرچه یکسری این نوع از گزارشگری وی را دوست نداشتند ولی به نظر من جذاب بود.





فردوسی پور امسال یک کار خوب کرد





در ادامه این گزارش خانمی 31 ساله - فوق لیسانس حقوق - در این زمینه می گوید: به نظرم یک کار خوبی که امسال عادل فردوسی پور در برنامه «2014» انجام داد، این بود که همه گزارشگران فوتبال را با خودش شریک و سهیم کرد و هیچ کس را در حاشیه قرار نداد تا خودش را بالا ببرد؛ این در حالی است که همچنان هیچ گزارشی به خوبی گزارش فردوسی پور نمی رسد، به ویژه در بازی ایران و آرژانتین.





او همچنین درخصوص برنامه «2014» اظهار می کند: اینکه گزارشگران این برنامه همگی از اطلاعات کاملا به روزی بهره مند بودند خیلی اتفاق خوبی است و جای امیدواری دارد.





به عادل فردوسی پور 20 می دهم





در ادامه این گزارش، امیرحسین 15 ساله هم در مورد گزارش بازی های جام جهانی توسط گزارشگران ایرانی اینگونه اظهار می کند: در میان گزارشگران، اول از همه به عادل فردوسی پور نمره 20 می دهم؛ چرا که بازی ها را خیلی خوب و روان گزارش می کند و بیان خوبی دارد، به ویژه در بازی ایران و آرژانتین که به نظرم با وجوی که شکست خوردیم، اما نحوه گزارش بازی در نیمه دوم خیلی جذاب بود. علاوه بر فردوسی پور، گزارش مزدک میرزایی را هم در مسابقه فینال دوست داشتم.





وی در عین حال تاکید می کند که در مجموع همه گزارشگران بازی های جام جهانی امسال خوب بودند اما فردوسی پور اول است.





گزارشگر خوب کم داریم





دانشجوی رشته برق - 22 ساله - نظرش را اینگونه ارائه می دهد: در کل ما گزارشگر خوب خیلی کم داریم؛ چرا که اکثر گزارشگرانمان اصلا خوب گزارش نمی کنند به جز عادل فردوسی پور که هم هیجان بالایی دارد و هم از اطلاعات خوبی برخوردار است اما در کل به نظرم گزارشگران ما تکراری شده اند و بهتر است تلویزیون به سمت جوان تر ها برود؛ چرا که مردم کمی از گزارشگران تکراری خسته شده اند، به ویژه گزارش های خیابانی، میرزایی و پیمان یوسفی که خیلی بی هیجان و خسته کننده بودند و من نمی توانم در مجموع نمره خوبی به گزارشگران امسال بدهم، اما به نظرم محمدرضا احمدی و فردوسی پور بهتر از بقیه ی گزارشگران عمل کردند.





***





بنا بر این گزارش، خانمی 48، دارای مدرک لیسانس معماری در این زمینه می گوید: به نظرم از میان گزارشگران امسال جام جهانی، مزدک میرزایی حرفه ای تر عمل کرد و در مقابل عادل فردوسی پور بازی ها را احساسی تر گزارش کرد ولی به دلیل اینکه فردوسی پور فرد متخصصی در این حوزه شناخته شده است، اگر احساساتش را نسبت به یک بازی و یا یک بازیکن ارائه بدهد بینندگان حتما با آگاهی کامل به احساساتش اعتماد می کنند.





وی در عین حال اظهار می کند: در مجموع همه گزارشگران در این دوره از بازی های جام جهانی خوب بودند، به ویژه در بازی فینال مسابقات که نوع گزارشگری به نوعی بود که هیجان داشت و مشکل خاصی هم به وجود نیامد و مزدک میرزایی خیلی راحت بازی بین آلمان و آرژانتین را گزارش کرد.





احمدی الکی صدایش را بلند نمی کند





در ادامه آقایی 30 ساله - فروشنده لوازم و التحریر - می گوید: به اعتقاد من محمدرضا احمدی در میان گزارشگران از همه بهتر عمل کرد و تا حدودی صدایش شبیه عادل فردوسی پور است ولی صدایش کمی با کلاس تر از فردوسی پور است. او با اینکه از گزارشگران جدید است ولی در گزارش بازی ها حرفه ای عمل کرد و الکی صدایش را بلند و پایین نمی کرد و کاملا در گزارش هایش مسلط بود. بعد از محمدرضا احمدی، گزارش های عادل فردوسی پورخوب بود؛ ضمن اینکه مزدک میرزایی هم بازی فینال را خوب گزارش کرد و جواد خیابانی مثل همیشه گزارش هایش یکنواخت بود.





***




 آقایی 44 ساله - معلم - در این باره می گوید: در میان گزارشگران امسال بازی های جام جهانی، فردوسی پور مثل همیشه بهتر بود؛ چرا که هم توجه خوبی به بازی ها داشت و هم نسبت به حاشیه های به وجود آمده کاملا آگاهی داشت؛ در حالی که سایر گزارشگران این ویژگی ها را نداشتند. لحن گفتار عادل فردوسی پور همیشه خوب است و موقعیت ها را در نظر می گیرد، به ویژه در بازی ایران و آرژانتین که با گفتارش کاری می کرد که مخاطبی که پای تلویزیون نشسته متوجه نکات حساس بازی شود، همچنین گاهی سعی می کرد در گفتارش التیامی برای افراد پراسترس ببخشد که تماشاگران ایرانی در لحظه ای که خیلی غمگین بودند حس و حالشان عوض شود و در کل سعی می کرد بازی را از تنش دور کند.





وی ادامه می دهد: در مجموع محمدرضا احمدی هم به عنوان یکی از گزارشگران جوان و جدید ما گزارش های خوبی ارائه داد به نوعی که فکر می کنم یک درجه از فردوسی پور پایین تر بود؛ گزارش مزدک میرزایی در بازی فینال بازی های جام جهانی خوب بود ولی جواد خیابانی و پیمان یوسفی اشتباهات زیادی در گزارش هایشان داشتند و دقت کافی به صحنه بازی نداشتند و بیشتر سعی می کردند یک گزارش پیرامونی داشته باشند.





فردوسی پور باید برزیل می رفت





در ادامه این گزارش، دختری 28 ساله - دانشجوی رشته ارتباطات - می گوید: به نظرم از میان گزارشگران بازی های جام جهانی 2014 عادل فردوسی پور مثل همیشه، یک سرو گردن از همه گزارشگران بالاتر بود؛ چرا که فکر می کنم وی به دلیل آگاهی بالا و اشراف کاملی که به گزارشگری و بازی ها دارد همیشه در رده ی اول گزارشگری قرار می گیرد. سایر گزارشگران از نظر من خیلی عملکرد جالبی نداشتند.





وی همچنین خاطرنشان می کند: به نظرم تنها گزارشگری که می توانستند او را راهی برزیل کنند، عادل فردوسی پور بود؛ چرا که وی از تمام لحاظ توانایی این را داشت که از نزدیک در جریان بازی ها قرار بگیرد و حیف شد که این اتفاق نیفتاد.







***





خانمی 34 ساله - دانشجوی رشته هنر - هم اینگونه اظهار می کند که در مجموع گزارش بازی های جام جهانی توسط گزارشگران ایرانی خوب بود. در کنارش برنامه «2014» که ویژه جام جهانی طراحی شده بود، خیلی عالی بود و همه نوع اطلاعات به بیننده ارائه می داد و در واقع مثل برنامه ها در شبکه های خبری حرفه یی دنیا عمل می کرد. برنامه عادل فردوسی پور اطلاعات فوق العاده و تکمیلی داشت، به ویژه اینکه بازیگران و مربیان و کارشناسان خوب خارجی در این برنامه حاضر می شدند یکی از نقاط قوت این برنامه بود که تاکنون در هیچ برنامه ای در تلویزیون ایران رخ نداده بود.





او با اشاره به عملکرد کلی گزارشگران ایرانی در بازی های جام جهانی امسال بیان می کند: فردوسی پور از همه گزارشگران بهتر بود این در حالی است که برخی از گزارشگران جوان می خواستند به نوعی ادای فردوسی پور را دربیاورند به همین خاطر یکسری اطلاعات بی جا در بازی ها به بیننده ارائه می دادند که اصلا لزومی به بیان آنها نبود. متاسفانه برخی گزارشگران جدید ما حتی بلد نیستند در کجا از چه اطلاعاتی استفاده کنند و فقط می خواهند ادای فردوسی پور را در گزارشگری را دربیاورند.




 این گزارش یک خانم 30 ساله - فوق لیسانس ادبیات - تنها از نحوه ی گزارشگری جواد خیابانی انتقاد می کند و می گوید: آقای خیابانی در گزارش بازی ها از اصطلاحاتی استفاده می کرد و مدام به جای اینکه تمام تمرکزش روی بازی ها باشد و همان تمرکز را به بیننده منتقل کند، فقط به بیان یکسری موضوعات بی ربط و رابطه های خانوادگی بازیکنان و مربیان می پرداخت که به نظرم خیلی ناپسند بود. بهتر است ایشان شغل گزارشگری را کنار بگذارد و از جای دیگری کسب درآمد کند.





فردوسی پور شکست ایران مقابل آرژانتین را قابل هضم کرد





 این گزارش را با نظرات دختری 18 ساله به پایان می رسانیم.





وی نظرش درباره گزارش بازی های جام جهانی امسال در برزیل را اینگونه ارائه می دهد:گزارش بازی میان ایران و آرژانتین با وجودی که صدا و سیما برنامه ریزی خوبی برای اعزام گزارشگر به برزیل نداشت اما وقتی گزارش نیمه دوم از بازی به دست فردوسی پور افتاد خیلی خوب توانست مخاطب را آرام کند، به ویژه در گل دقیقه 92 بازی ایران و آرژانتین که فردوسی پور به خوبی این اتفاق را قابل هضم کرد و در عین حال در حین بازی مدام به مخاطب این پیش آگاهی را منتقل می کرد که انتظار نداشته باشید ایران، آرژانتین را ببرد. فردوسی پور از بازی بین ایران و آرژانتین یک تراژدی نساخت که به نظرم هر گزارشگری از پس این کار برنمی آمد.





این بیننده ادامه می دهد: عادل فردوسی پور به خاطر اجرا و تهیه کنندگی ویژه برنامه «2014» خیلی نتوانست بازی های جام جهانی را گزارش کند، ای کاش مهلت بیشتری برای گزارشگری فردوسی پور فراهم بود.





او در عین حال به گزارشگری جواد خیابانی در بازی های جام جهانی اشاره می کند و می گوید: جواد خیابانی با وجودی اینکه طی این مدت خیلی مورد انتقاد قرار گرفت ولی به نظرم نوع گزارش هایش همیشه متفاوت است و کمی از حالت مکانیکی خارج است.





وی در پایان نظراتش درباره گزارش های مزدک میرزایی و محمدرضا احمدی توضیح می دهد: در گزارش بازی های جام جهانی کلاس گزارش محمدرضا احمدی را دوست داشتم، احمدی با اینکه از گزارشگران جوان و جدید تلویزیون است، ولی خیلی خوب توانست در بازی های جام جهانی خودش را بالا بکشد. مزدک میرزایی هم بر خلاف همیشه، در گزارش فینال بازی های جام جهانی امسال خوب عمل کرد.