اصلاح طلبانی که تلاش کردند درد مشترکی که هرگز جدا جدا درمان نمی شد را جدا جدا درمان کنند!

اصلاح طلبانی که تلاش کردند درد مشترکی که هرگز جدا جدا درمان نمی شد را جدا جدا درمان کنند!

به گزارش انتخاب، خرداد 92 که رسید هشت سال از آن روزها می گذشت، هشت سالی که بعضی روزهایش گویا سال ها طول کشید تا گذشت، ثبت نام ها و ردصلاحیت ها و یارکشی ها و وعده ائتلاف ها و مناظره های گروهی و سخنرانی های استانی و تبلیغات و میتینگ های چند شب مانده به انتخابات هم برگزار شد.

هرچه زمان گذشت دوقطبی انتخابات هم کامل و کامل تر شد، در دوسوی کارزار خبری اما از ائتلاف کاندیداها نبود؛ کاندیداهایی که به طرفدارانشان وعده داده بودند به نفع همگروه هایی که بر سرشان اجماع شود کنار می روند؛ وعده ای که لازم نبود انتخابات تمام شود و کاندیدای پیروز برای عمل به آن کاری کند.

این وعده انتخاباتی قبل از انتخابات بود که کاندیداهای اصولگرا به آن عمل نکردند و محمدرضا عارف در اردوگاه اصلاح طلبان آن را عملی کرد.

عارف به خاطر آینده ای که برایش مهم تر از منفعت شخصی بود انصراف داد؛ انصرافی که باید آن را در جامعه ای ارزیابی کرد که همین چند ماه پیش حداقل چند 10میلیون نفر از جمعیت آن حاضر به صرف نظر از دریافت ماهانه 45هزارتومانی در برابر کمک به دولت در پیشبرد اهداف و برنامه هایش نشدند!

انصراف عارف در نخستین ساعات آغاز روز بیست ویکم خرداد 92 ضمن آنکه خاطره ناخوشایند واگرایی اصلاح طلبان در سال 84 را تا حدودی تلطیف کرد نشان داد همچنان جمع بندی های اصلاح طلبانه که با نگارش صریح سیدمحمد خاتمی تایید و نهایی می شوند محور و موتور محرکه اتفاقات امیدوار کننده خواهد بود.

جمع بندی های اصلاح طلبانه ای که موج مطالبات منطقی و تلاش جانانه جوانان اصلاح طلب آن را در میان بزرگ ترهایشان فراگیر و تثبیت کرد.

تجربه ائتلاف انتخابات 92 پیش روی ماست، می توانیم در مقاطع مختلف با گذشتن از منافع شخصی و حزبی آن را تکرار کنیم.

منبع: شرق