پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : روزنامه خراسان در یادداشت منتشر شده به قلم «محمدحسین جعفریان» در ادامه آمده است: سردار فیروزآبادی چندی پیش نکتهای را با این مضمون از رهبر انقلاب نقل کرده بود که، بسیاری می گویند فرمایشات رهبری، کدام فرمایشات؟ هر آنچه گفته میشود دستور صریح است فرمایشی در کار نیست... گرچه شاید بحث مطرح شده مربوط به زیر مجموعههای فرماندهی کل قوا بود اما به گمان این قلم بسیاری از دولتمردان که تاب این رهنمودها را ندارند، ترجیح میدهند آنها را تنها بر تابلوهای نفیس نوشته و به در و دیوار بیاویزند. اما از عمل به آنها در زمان خود شانه خالی میکنند. البته شعارش را می دهند ولی عمل...؟!
مثالی برایتان بزنم. یکی دو هفته قبل رهبر انقلاب در پیامی به کنگره شهدای زن کشور، ضمن تمجید از مقام این دلاوران که کمتر به آنان پرداخته شده، تاکید و اظهار امیدواری کردند تا از قابلیتهای فرهنگی و هنری، به ویژه سینما برای معرفی این اسطورهها استفاده لازم صورت پذیرد. همه یادمان هست که رسانههای مختلف هم آن پیام را بارها پخش کردند و ... اما در عمل و همزمان ، یکی از گرانترین پروژههای سینمایی کشور به نام «لاله» کلید خورد.
قبل از پرداختن به لاله یادآوری کنم؛ «جواد شمقدری» معاونت محترم سینمایی وزیر ارشاد نیز در مراسم پایانی جشنواره فیلم فجر، از این که هنوز آثاری در خور وقایع مختلف انقلاب در سینمای ما تولید نشده گلایه کرد. در واقع از بیاعتنایی آشکار سینمای ما که نود درصدش با پول بیتالمال و با شعار خدمت به انقلاب تولید میشود گلایه کرد. بگذریم از این گلایه عجیب، زیرا آن که باید این را با سیاستهایش عملی کند خود ایشان است و اگر انتقاد و گلایهای هست از مدیریت این عزیزان است. اما در کمال بهت و ناباوری و با وجود این گلایه و نیز رهنمود رهبر انقلاب در خصوص زنان شهید انقلاب که ذکر شد، همزمان پروژه عظیم سینمایی لاله، با وجود ایرادات فراوان و انتقادات وسیع به موضوع و تیم سازنده و ... با بودجهای هنگفت آغاز میشود. قصه یک زن راننده ایرانی که در مسابقات رالی شرکت میکند و ... حالا شما بگویید با آن گلایه آقای شمقدری و مهمتر از آن رهنمود آشکار رهبری و با کمبود بودجهای که در دستگاههای فرهنگی بیداد میکند، آیا موضوعی مهمتر و فوریتر و اساسیتر از این نبود؟ حالا عنایت فرمودید وقتی میگویم عدهای تنها رهنمودهای رهبری را قاب میکنند و به در و دیوار میزنند و ... اما در عمل آشکارا به سمت دیگری میروند یعنی چه؟
بگذریم! این درد دلها متاسفانه تمامی ندارد. این آخرین یادداشت من در سال ۹۱ برای شماست. ما مردمی هستیم که سالهای سخت جنگ را با کمبودهایی به مراتب بیشتر از این روزها در کنار هم از سر گذراندیم، چرا که در آن سالها هوای هم را داشتیم. حالا هم با این گرانیها و سختیهای پیش آمده، بیایید لااقل خودمان به خودمان رحم کنیم. نظیر آن تعمیرکار آبگرمکنی که هفته پیش ذکر خیرش را کردم، دولا پهنا با مردم حساب نکنیم. به صنفشان زنگ زدم میگویم ۳۵ هزار تومان برای این کار خواسته ! میگویند نرخش شش هزار تومان است. میپرسم حالا چه کنم؟ جواب دادند: شکایت کن! ... اما آدم نمیتواند از بام تا شام دنبال شکایت از این و آن برود که! باید خودمان هوای هم را داشته باشیم. نان دزدی سر سفره هامان نبریم، به هم حسادت نکنیم... اگر کسانی هم این طورند ان شاء ا... با دعای: «یا مقلب القلوب...» همزمان با تحویل سال متحول شوند و با مردم همراه، تا این روزها هم از سر این مردم و این سرزمین بگذرد.ان شاء ا...
