entekhab | وب سایت انتخاب

این عمارت را لویی کاتُرز ساخته است. رفتیم بالا، همان‌طور که نوشته بودم شکستی خورده است و مشغول تعمیر هستند. تمام اطاق‌ها و تالارها را دور تا دور گردش کرده خیلی خسته شدم چراکه به قدر نیم فرسنگ دور تا دور این عمارات و تالار‌هاست. تالار صلح، تالار جنگ، تمام دیده شد. زمین‌های این عمارت تخته است، تازه روغن زده‌اند لیز شده است که آدم زمین می‌خورد. بازوی ملکم‌خان را گرفته بودم و راه می‌رفتم... پرده‌های نقاشی بسیار اعلی، صورت‌های سلاطین قدیم و جنگ‌های ناپلئون و سایر پادشاهان در این تالارها پُر است که هر کدام ده هزار تومان، پنج هزار تومان بیش‌تر قیمت دارد.

امشب منزل سعدی کارنو [رئیس‌جمهور فرانسه] در عمارت الیزه به شام و سواره دعوت داریم... رسیدیم به عمارت... رفتیم اطاق ستون برای شام. اطاق عالی بزرگی تمام چهل‌چراغ‌ها الکتریسیته است. شام که تمام شد برخاستیم آمدیم به اطاق‌های دیگر. عمارت خیلی عالی است. سعدی کارنو یک ایوان و گالری برای راه رفتن زمستان به این عمارت علاوه کرده است و این ایوان را به پرده‌های گوبلن زینت داده بودند. چهل‌چراغ‌های برق داشت.

رسیدیم به شانزه‌لیزه و از آن‌جا رسیدیم به آرک تری‌یونف، بالای آرک تری‌یونف هم جمعیت زیاد برای تماشای ما ایستاده بودند. از آن بالا به کوچکی کلاغ به نظر می‌آمدند. طرفین راه جمعیت زیاد ایستاده بودند و تمام به آواز بلند «شاه زنده باد»، «ایران زنده باد» فریاد می‌کردند. بعضی‌ها هم «جمهور زنده باد» می‌گفتند، ولی کمتر می‌گفتند. اسامی خیابان و راهی که از گار به منزل آمدیم از این قرار است: روترنشه، میدان کُن‌کُرد، خیابان شانزه‌لیزه، خیابان با دِ بولون، خیابان مالاکوف. منزل ما در کوچه کپرنیک است.