بیماری پارکینسون یکی از بیماری‌های عصبی پیشرفته‌ای است که میلیون‌ها نفر را در سراسر دنیا تحت تاثیر قرار می‌دهد. محققان در دانشگاه کمبریج در حال تحقیق بر روی یک روش جدید برای درمان این بیماری هستند که می‌تواند امیدهای زیادی را برای بیماران به همراه داشته باشد.
به گزارش انتخاب؛ در این روش، از ایمپلنت‌های مغزی ساخته شده از خوشه‌های کوچکی از سلول‌های مغزی استفاده می‌شود. این ایمپلنت‌ها می‌توانند به ترمیم مسیرهای عصبی آسیب‌دیده در مغز کمک کنند، به طوری که فعالیت‌های مغزی افراد مبتلا به پارکینسون بهبود یابد. این پژوهش‌ها، که در ابتدا بر روی حیوانات آزمایش خواهد شد، می‌تواند در آینده به درمان‌های موثرتر برای بیماران پارکینسون منجر شود.
هدف نهایی این پروژه این است که بتواند فعالیت مغز بیماران پارکینسون را به صورت دقیق‌تر و مؤثرتری احیا کند. جورج مالیاراس، یکی از محققان این پروژه از دانشگاه کمبریج، می‌گوید: «هدف ما این است که بتوانیم درمان‌هایی را ایجاد کنیم که عملکرد طبیعی مغز را در بیماران مبتلا به پارکینسون بازگرداند.»
بیماری پارکینسون باعث خرابی و مرگ سلول‌های عصبی در مغز، به ویژه سلول‌هایی که وظیفه تولید دوپامین را دارند، می‌شود. دوپامین یک ماده شیمیایی است که به مغز کمک می‌کند تا حرکات بدن را کنترل کند. کمبود دوپامین در مغز باعث اختلال در حرکت‌ها و مشکلات مختلفی می‌شود. علل دقیق بروز این بیماری هنوز مشخص نشده است و تا امروز هیچ درمان قطعی برای آن وجود ندارد.
در حال حاضر، داروهای مبتنی بر دوپامین در مراحل اولیه می‌توانند به بیماران کمک کنند، اما به مرور زمان ممکن است این داروها اثر خود را از دست بدهند و عوارض جانبی شدیدی ایجاد کنند.
محققان در دانشگاه کمبریج به این فکر کرده‌اند که چگونه می‌توانند این مشکل را حل کنند. یکی از روش‌های پیشنهادی آن‌ها استفاده از آرگانوئیدهای مغزی است، که خوشه‌هایی از سلول‌های مغزی هستند. این سلول‌ها می‌توانند به مغز پیوند داده شوند و با تحریکات الکتریکی و استفاده از مواد پیشرفته، مسیرهای عصبی آسیب‌دیده را ترمیم کنند. این رویکرد به گونه‌ای است که سلول‌های جدید می‌توانند به‌طور طبیعی به سیستم عصبی مغز پیوند بخورند و عملکرد آن را بهبود دهند.
ژاک کارولان، مدیر برنامه آژانس تحقیقات و اختراعات پیشرفته (ARIA)، که این تحقیق را تأمین مالی می‌کند، در این زمینه می‌گوید: «تاکنون توجه زیادی به روش‌هایی که با مغز انسان به‌طور دقیق ارتباط برقرار کنند، نشده است. اما ما نشان می‌دهیم که با استفاده از روش‌های پیشرفته می‌توان اختلالات مغزی پیچیده را درمان کرد.»
اگرچه هنوز زمان زیادی از آغاز این پروژه نگذشته است و نتایج آزمایش‌های اولیه هنوز مشخص نیست، این تحقیق می‌تواند امید جدیدی برای افرادی که با بیماری پارکینسون زندگی می‌کنند، به ارمغان بیاورد. تیم تحقیقاتی امیدوار است که در چند سال آینده آزمایش‌های موفقیت‌آمیز این روش در حیوانات و در نهایت در انسان‌ها آغاز شود.
