بمطالعات قبلی اغلب چنین ارتباطی را گزارش کرده‌اند، اما محققان معتقدند که بیشتر این ارتباط‌ها را می‌توان با عوامل دیگری که خطر ابتلا به اوتیسم را افزایش می‌دهند، توضیح داد. این عوامل شامل ژنتیک، قرار گرفتن در معرض آلودگی، دسترسی به خدمات بهداشتی و عوامل مشابه هستند.
به گزارش انتخاب و به نقل از هلث دی؛ مگدالنا یانکا، پژوهشگر ارشد این مطالعه و استاد روانپزشکی کودکان و نوجوانان در دانشکده پزشکی گروسمن دانشگاه نیویورک، در بیانیه‌ای خبری گفت: "مطالعه ما نشان می‌دهد که هیچ شواهد قانع‌کننده‌ای مبنی بر اینکه مشکلات بهداشتی مادر می‌تواند باعث اوتیسم شود، وجود ندارد."
یانکا افزود: "بسیاری از مادران کودکانی که مبتلا به اوتیسم هستند، احساس گناه می‌کنند و فکر می‌کنند که در دوران بارداری کار اشتباهی انجام داده‌اند، و این بسیار دلخراش است. فکر می‌کنم نشان دادن اینکه این مسائل باعث اوتیسم نمی‌شوند، بسیار مهم است و می‌تواند به روش‌های مؤثرتری برای حمایت از کودکان اوتیستیک و خانواده‌هایشان منجر شود."
در این مطالعه، محققان بیش از ۱.۱ میلیون بارداری شامل ۶۰۰,۰۰۰ مادر را که در یک ثبت‌نام ملی در دانمارک موجود بودند، بررسی کردند.
آن‌ها از سوابق پزشکی برای بررسی بیش از ۱,۷۰۰ تشخیص مختلف برای هر مادر استفاده کردند.
سپس آن‌ها به‌طور خاص عواملی را که ممکن بود توضیح‌دهنده این ارتباط فرضی میان سلامت مادر و خطر اوتیسم در کودک باشند، بررسی کردند.
دکتر واخه خاچادوریان، پژوهشگر اصلی این مطالعه و استادیار پژوهشی در دانشکده پزشکی گروسمن دانشگاه نیویورک، گفت: "ما معتقدیم که این اولین مطالعه‌ای است که به‌طور کامل تاریخچه پزشکی مادر را بررسی کرده و مجموعه‌ای وسیع از ارتباطات ممکن را، در حالی که عوامل همزمان و تداخل‌زا را کنترل کرده است، تحلیل می‌کند."
پس از اصلاح برای این عوامل تداخل‌زا، محققان دریافتند که ۳۰ تشخیص در مادران هنوز با اوتیسم در کودکان ارتباط آماری دارند. به عنوان مثال، دیابت خطر ابتلا به اوتیسم را ۱۹ درصد افزایش می‌دهد و افسردگی ۴۹ درصد.
اما محققان سپس کودکان مبتلا به اوتیسم را با خواهر و برادرهایشان مقایسه کردند تا بررسی کنند که آیا این مشکلات سلامت در مادران همراه با اوتیسم بوده‌اند یا نه.
اگر مادر در دوران بارداری هر دو نوع کودک، یعنی کودک مبتلا به اوتیسم و کودک سالم، مشکلات مشابه بهداشتی داشته باشد، این می‌تواند نشان دهد که عواملی غیر از بیماری مادر بر خطر اوتیسم در کودک تأثیر دارند.
برای مثال، ژنتیک مرتبط با افسردگی به طور نزدیک با ژنتیک اوتیسم ارتباط دارد. یک زن که در دوران بارداری افسردگی دارد، احتمالاً ژن‌هایی با فرزند خود به اشتراک می‌گذارد که موجب هر دو بیماری افسردگی و اوتیسم می‌شود، نه اینکه افسردگی به‌طور مستقیم بر جنین تأثیر گذاشته و باعث اوتیسم شود.
پس از در نظر گرفتن این عوامل خانوادگی، تنها تشخیصی که همچنان با اوتیسم ارتباط داشت، مشکلات بارداری مرتبط با جنین بود.
یانکا در این‌باره گفت: "تفسیر ما این است که این مشکلات جنینی احتمالاً موجب اوتیسم نمی‌شوند، بلکه ممکن است نشانه‌های اولیه آن باشند."
با این حال، محققان تأکید کردند که یافته‌های آن‌ها باید در گروه‌های دیگر آزمایش شود تا اطمینان حاصل شود که سلامت مادر واقعاً بر خطر اوتیسم تأثیر نمی‌گذارد.
