«امیر تی‌بون» در یادداشتی تحت عنوان «پس از فروپاشی خیره‌کننده اسد، اسرائیل دیگر نباید از پوتین بترسد» در روزنامه هاآرتص نوشت: دلیل اصلی‌ای که مقامات اسرائیلی برای رد درخواست‌ها برای موضع‌گیری آشکارتر در حمایت از اوکراین بیان کرده بودند، حضور روسیه در سوریه بود. اما اکنون با سقوط اسد و عقب‌نشینی کامل روسیه، این دغدغه کاملا برطرف شده است.
به گزارش سرویس بین الملل انتخاب، در ادامه این مطلب آمده: پس از شکست خیره‌کننده بشار اسد در سوریه، مشخص نیست که اسرائیل. به غیر از اعزام نیرو به منطقه غیرنظامی شده‌ای که در نتیجه توافق آتش‌بس ۱۹۷۴ بین اسرائیل و سوریه ایجاد شده بود و به گفته نخست‌وزیر بنیامین نتانیاهو "در کنار رژیمی که آن را امضا کرده بود فروپاشیده است" دقیقاً قصد دارد چه کاری انجام دهد.
اسرائیل می‌تواند سعی کند روابط جدیدی با برخی از گروه‌ها در سوریه - به‌ویژه با دروزی‌ها در جنوب کشور و کرد‌ها در شمال شرق آن برقرار کند. همچنین می‌تواند تلاش کند فهرستی از تفاهمات و ترتیبات دوجانبه را با هر دولتی که در دمشق جایگزین اسد می‌شود، احتمالا با دخالت ترکیه (بزرگ‌ترین برنده منطقه‌ای در این درام سوریه) تنظیم نماید.
رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهور ترکیه به هیچ وجه طرفدار اسرائیل نیست. اما نیرو‌های سوری که او از آنها حمایت کرد اکنون هم‌مرز با اسرائیل هستند و او می‌تواند در جلوگیری از تبدیل شدن آن مرز به منبعی دائمی برای جنگ و تنش مفید باشد.
آشکار شدن تصویر کاملی از وضعیت جدید سوریه زمان خواهد برد و اسرائیل براساس واقعیت‌های میدانی در سوریه تصمیم‌گیری خواهد کرد. به هر حال، سرویس‌های اطلاعاتی اسرائیل، مانند بسیاری از همتایان خود، از پیشروی شورشیان و سرعتی که اسد کنترل کشورش را از دست داد شگفت‌زده شدند. او اکنون پس از دریافت پناهندگی از روسیه به مسکو گریخته است.
اسرائیل همچنین باید تصمیم بگیرد که تا چه اندازه می‌خواهد از لحظه‌ی فعلی و در حالی که نمایندگان منطقه‌ای ایران همگی در نقطه آسیب پذیری قرار دارند، برای مقابله با تهران استفاده کند ...
اما اسرائیل می‌تواند یک تصمیم را بسیار سریع‌تر و براساس اطلاعات موجود و تغییرات دراماتیک هفته گذشته اتخاذ کند: و آن اینکه سرانجام طرف درست در جنگ روسیه-اوکراین را انتخاب کند و از متحد دمکراتیکی که توسط رژیم پوتین مورد تهاجم قرار گرفته و سپس توسط همان پهپاد‌های ایرانی‌ای که بعداً به اسرائیل شلیک شدند، حمایت نماید.
دلیل اصلی‌ای که مقامات اسرائیلی برای رد درخواست‌ها برای موضع‌گیری آشکارتر و قوی‌تر در حمایت از اوکراین بیان کرده بودند، حضور روسیه در سوریه بود. این بیشتر بهانه‌ای بود تا یک توضیح منطقی، چرا که روسیه به تدریج نیرو‌های خود در منطقه را کاهش داده بود. اما اکنون با سقوط اسد و عقب‌نشینی کامل روسیه، این بهانه کاملا برطرف شده است.
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب ایالات متحده، می‌خواهد یک توافق آتش‌بس را مذاکره کند و به جنگ اوکراین پایان دهد. این اتفاق ممکن است زمانی که او بیش از یک ماه دیگر وارد کاخ سفید شود، رخ بدهد. تا آن زمان، اسرائیل فرصت دارد تا یک اشتباه استراتژیک را اصلاح کند و انتخاب تاریخی درستی را انجام دهد.
روسیه همچنان با ایران همسو است و سلاح‌های روسی در پایگاه‌های حزب‌الله در جنوب لبنان یافت شده اند. اسرائیل دلیلی ندارد به تعامل با ولادیمیر پوتین ادامه دهد، اما می‌تواند پس از یک سال روابط دشوار، جایگاه خود را با متحدان کلیدی اروپایی اش بهبود ببخشد.
برای بیش از نیم قرن، به نظر می‌رسید که خاندان اسد تسلطی غیرقابل نفوذ بر سوریه دارند. با تکیه بر دستگاه امنیتی قدرتمند خود، استفاده شدید از زور، و متحدان قوی‌ای مانند روسیه آنها از چندین قیام و حتی یک جنگ داخلی وحشتناک که در آن صد‌ها هزار نفر کشته شدند و برای مدتی کنترل بخش‌های زیادی از کشور از دست رفت، جان به در بردند. در سال‌های اخیر، بشار الاسد رئیس‌جمهور سوریه که از سال ۲۰۱۱ تحریم و از دیپلماسی منطقه‌ای و بین‌المللی منزوی گشته بود، توانست تا حدودی اعتبار خود را بازیابد، زیرا اتحادیه عرب دوباره سوریه را پذیرفت و صحبت‌هایی در مورد کاهش تحریم‌ها مطرح شد.
