حساست عجیبی روی سازمان ایجاد شده بود بعضی از بچه‌های زندان طلبه‌های دیگر چنان با پایگاه طبقاتی خرده بورژوازی است که با پذیرش مالکیت خصوصی و انتقاد‌هایی که نسبت به مارکسیسم و مارکسیست‌ها دارد جزء اقشار خرده بورژوازی جامعه به شمار می‌رود بنابراین از دیدگاه بچه‌ها، طالقانی از نظر تئوریک عملاً عقب تر از مائو و هوشی‌مین است. یعنی هوشی‌مین و مائو موحدتر از طالقانی عمل می کنند. یک بار سرسفره نشسته بودیم. بچه‌های مجاهدین هم یک عده از آزمایشی پس که هنوز کادر مجاهدین نبودند ولی با مجاهدین کار کرده بودند سر سفره نشسته بودند. بعد یکی گفت که این طالقانی مرتجع آخرش ضربه خودش را به مجاهد زد و نشان داد که چیست و کیست؟ این منتظری ... با تمسخر می‌گفت.
من ناراحت شدم من البته از این لحن خودم خوشم نمی‌آید ولی خیلی ناراحت شدم گفتم جوان تو هنوز یک آزمایش طالقانی را در زندگی‌ات نداشته‌ای. تو هنوز هیچ نداده‌ای. چطور به خودت اجازه می‌دهی که این قدر بی انصافانه با طالقانی یا منتظری برخورد بکنی؟ تو هنوز باید در مسیر خودت هزاران بار گداخته بشوی، تا بفهمی طالقانی شدن و منتظری شدن یعنی چه؟ اما جو چنان افراد را مغرور می‌کرد که این حرف‌ها را که باید می‌فهمیدند، در عمل نمی‌فهمیدند. همین که آمد توی جمع به خودش حق می‌دهد، بزرگی را خیلی ساده، مثل یک تیکه چغندر از بغل آش بیرون بیندازد در حالی که محمد حنیف نژاد بار‌ها گفت که ما قدم اول را برداشته‌ایم. آیت الله منتظری هم که حسابش روشن بود. منتظری خیلی مرتجع‌تر از طالقانی محسوب می‌شد. از نظر آن‌ها طالقانی ویژگی‌هایی داشت که منتظری آن‌ها را هم نداشت. دکتر شریعتی از نظر بچه‌ها یک خرده بورژوازی روشنفکر است انقلابی نیست.
حاجی عراقی مثل پهلوان‌ها دستش را به کمرش زد و گفت: فاکر بیرون ببینم. چند بار تکرار کرد صدایش از خشم و هیجان میلرزید. طبیعی بود که همه از اتاق‌ها ریختند بیرون که ببینند چه شده، فاکر آمد. بی مقدمه یقه‌اش را گرفت داد زد که تو فکر می‌کنی محمدی چیزی چیزی به تو نمی گوید از تو می ترسد؟ بعد هم گفت اگر تو تیغ کشی، ما هم تیغ می‌کشیم. اگر تو خیلی جاهلی و مردی ما هم هستیم با یک برخورد خیلی تندی جلویش ایستاد.
