دارویی مؤثر برای دیابت که احتمال لخته شدن خون را هم کاهش می‌دهد

 

اگر دیابت دارید، مصرف داروهای GLP-1 ممکن است شانس شما را برای ابتلا به نوعی لخته خون شایع کاهش دهد.

لخته‌های خون وریدی (VTE) شامل ترومبوز ورید عمقی هستند که در پاها شکل می‌گیرند.

 

به‌گزارش انتخاب و به نقل از هلث دی؛ مطالعه‌ای جدید نشان داد که افراد مبتلا به دیابت با مصرف داروهای GLP-1 مانند Ozempic یا Mounjaro خطر ابتلا به VTE را تا 20 درصد کاهش می‌دهند.

 

 تحقیقات جدید نشان می‌دهد که افراد مبتلا به دیابت که داروهای GLP-1 مانند Ozempic یا Mounjaro مصرف می‌کنند، ممکن است یک مزیت دیگر نیز داشته باشند: کاهش خطر لخته‌های خون خطرناک.

 

این مطالعه نشان داد که افرادی که از این داروها استفاده می‌کنند، خطر ابتلا به لخته‌های وریدی ترومبوآمبولی (VTE) را تا 20 درصد نسبت به افرادی که نوع دیگری از داروهای دیابت مصرف می‌کنند، کاهش می‌دهند.

 

دکتر «رشاد پاتل»، نویسنده ارشد این مطالعه گفت: «از دیدگاه بهداشت عمومی، با توجه به میزان استفاده گسترده از این داروها، این احتمال وجود دارد که بار کلی VTE در سطح ملی یا جمعیتی کاهش یابد. خطر VTE به‌طور مداوم در حال افزایش است؛ شاید این داروها بتوانند این روند را متوقف کنند.»

 

تیم وی یافته‌های خود را روز یکشنبه در نشست سالانه انجمن هماتولوژی آمریکا (ASH) در سن‌دیگو ارائه کرد. از آنجا که این یافته‌ها در یک نشست پزشکی ارائه شده‌اند، تا زمان انتشار در یک مجله معتبر علمی، باید به‌عنوان نتایج اولیه در نظر گرفته شوند.

 

به گفته محققان، لخته‌های وریدی ترومبوآمبولی (VTE) لخته‌های رایجی هستند که در وریدها شکل می‌گیرند و بسیار خطرناک هستند. دو نوع شناخته‌شده VTE عبارت‌اند از: آمبولی ریوی، که در آن لخته‌ها به ریه‌ها منتقل می‌شوند، و ترومبوز ورید عمقی (DVT) که لخته‌ها معمولاً در پاها شکل می‌گیرند.

 

هر نوع VTE می‌تواند در صورت عدم درمان منجر به بستری شدن در بیمارستان و حتی مرگ شود.

 

آیا داروهای جدید GLP-1 می‌توانند به جلوگیری از VTE کمک کنند؟

 

برای یافتن پاسخ این سؤال، تیم پاتل نتایج بیش از 558 هزار آمریکایی ثبت‌شده در یک پایگاه‌داده بزرگ مراقبت‌های بهداشتی را بررسی کرد.

 

آن‌ها بیماران را به دو گروه تقریباً برابر تقسیم کردند:

1. بیمارانی که داروهای GLP-1 برای کنترل دیابت خود مصرف می‌کردند.

2. بیمارانی که داروهای قدیمی‌تری به نام DPP4i مصرف می‌کردند.

 

داروهای DPP4i برخلاف GLP-1 باعث کاهش وزن نمی‌شوند.

 

پس از یک سال، به‌طور میانگین 6.5 نفر در هر 1000 بیمار در گروه مصرف‌کننده GLP-1 دچار لخته خون VTE شدند، درحالی‌که این میزان در گروه مصرف‌کننده داروهای DPP4i برابر با 7.9 نفر در هر 1000 بیمار بود.

 

این تفاوت معادل کاهش 20 درصدی خطر لخته شدن خون بود. کاهش خطر در هر دو نوع آمبولی ریوی و DVT مشاهده شد.

 

محققان اعلام کردند که وزن بیمار قبل از مصرف GLP-1 تأثیری بر کاهش خطر نداشته است. بنابراین هنوز مشخص نیست که کاهش وزن عامل این کاهش خطر بوده یا مکانیسم دیگری در این میان نقش داشته است.

 

پاتل افزود: «ما به مطالعات بیشتری نیاز داریم تا مکانیسم احتمالی، اعم از کاهش وزن یا عوامل دیگر را مشخص کنیم.»

 

این مطالعه از نوع مطالعات گذشته‌نگر بود، بنابراین نمی‌توان به‌طور قطعی اعلام کرد که مصرف داروهای GLP-1 باعث کاهش خطر لخته شدن خون می‌شود. به گفته محققان، انجام آزمایش‌های بالینی آینده‌نگر برای تأیید این یافته‌ها ضروری است.

 

بااین‌حال، این داده‌ها می‌توانند در انتخاب داروی مناسب برای بیماران دیابتی به پزشکان و بیماران کمک کنند.

 

پاتل تأکید کرد: «اگر در انتخاب داروی ضد دیابت برای بیمار، خطر ترومبوز مد نظر باشد، این داده‌ها نشان می‌دهند که ممکن است مصرف آگونیست‌های گیرنده GLP-1 مزایای بیشتری داشته باشد.»