پایگاه خبری تحلیلی انتخاب (Entekhab.ir) : 
علائم میگرن ممکن است با خستگی شروع شود. سپس لکه‌های رنگی در دید ظاهر می‌شود و در ادامه سردردی شدید و مداوم ایجاد می‌گردد که می‌تواند ساعت‌ها یا حتی روزها ادامه داشته باشد. در این زمان تنها چیزی که نیاز دارید یک اتاق تاریک و ساکت است. حتی پس از رفع درد، ممکن است دچار «خماری میگرنی» شوید که شامل خستگی مداوم و مشکل در تمرکز است. این‌ها نشانه‌های بارز یک دوره میگرنی است.
به گزارش انتخاب و به نقل از وب ام دی؛ الیزابت لودر، استاد نورولوژی در دانشکده پزشکی هاروارد می‌گوید: «من میگرن را به‌عنوان «سردرد به اضافه» در نظر می‌گیرم.» اگرچه سردرد معمولاً بارزترین بخش میگرن است، بیماران ممکن است علائم دیگری مانند تهوع، استفراغ و حساسیت به نور و صدا را نیز تجربه کنند.
با وجود درد و ناراحتی شدید، بسیاری از مبتلایان به میگرن عادت دارند که دیگران علائم آن‌ها را باور نکنند.
رشمی هالکر سینگ، استاد نورولوژی در کلینیک مایو در آریزونا توضیح می‌دهد: «با توجه به ننگی که پیرامون ناتوانی‌ها وجود دارد، وقتی این ناتوانی‌ها نامرئی باشند، این انگ می‌تواند تشدید شود. به‌عنوان پزشک، یکی از وظایف مهم من این است که تجربه بیمار را تأیید کنم و به آن‌ها یادآور شوم که آنچه تجربه می‌کنند یک بیماری واقعی عصبی است.»
میگرن: یک نگرانی بزرگ بهداشت عمومی
اندرو چارلز، استاد نورولوژی و مدیر برنامه میگرن UCLA Goldberg می‌گوید میگرن حدود ۲۰٪ از زنان و ۷٪ از مردان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. همچنین حدود ۱۰٪ از نوجوانان به میگرن مبتلا هستند، اما این بیماری معمولاً در میانسالی به اوج می‌رسد.
سینگ که عضو هیئت مدیره اجرایی انجمن سردرد آمریکا است، اشاره می‌کند: «افراد از تأثیر میگرن بر کیفیت زندگی، توانایی کار، تحصیل، روابط، والدینی و سایر جنبه‌های مهم زندگی‌شان صحبت می‌کنند.»
میگرن عمدتاً یک اختلال ژنتیکی است که می‌تواند با عوامل محیطی بدتر شود. لودر می‌گوید: «این بیماری اغلب در خانواده‌ها شایع است و برخی ژن‌ها احتمال ابتلا به میگرن یا تشدید دفعات آن را افزایش می‌دهند.» تغییرات در عملکرد مغز به‌واسطه این ژن‌ها، وقوع میگرن را تسهیل می‌کند.
عواملی مانند کم‌خوابی یا نخوردن وعده‌های غذایی می‌توانند حملات میگرنی را تشدید کنند. همچنین تغییرات هورمونی ناشی از چرخه‌های قاعدگی می‌تواند نقش مهمی داشته باشد.
راهکارهایی برای مقابله با میگرن
لودر توصیه می‌کند: «اگر میگرن در حالت خستگی یا گرسنگی بروز کند، استراحت یا خوردن غذا می‌تواند کمک‌کننده باشد. اما برای بسیاری از بیماران، درمان‌های دارویی مؤثر در مراحل اولیه حمله ضروری است.»
اندرو چارلز توضیح می‌دهد که درمان‌های میگرن به دو دسته تقسیم می‌شوند:
1. درمان‌های حاد: برای کاهش یا رفع درد پس از شروع حمله.
2. درمان‌های پیشگیرانه: برای جلوگیری از بروز حملات میگرنی.
اولین خط درمان برای درمان‌های حاد، داروهای «تریپتان» هستند. این داروها معمولاً تحمل‌پذیر هستند، هرچند ممکن است برخی افراد احساس سبکی سر کنند. داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن نیز به‌عنوان درمان‌های خط اول شناخته می‌شوند.
درمان‌های پیشگیرانه معمولاً زمانی توصیه می‌شوند که میگرن بیش از ۴ روز در ماه رخ دهد. داروی بوتاکس (onabotulinumtoxinA) برای افرادی که بیش از ۱۵ روز سردرد در ماه دارند، مناسب است.
درد واقعی است
ولادیمیر کرامسکی، مدیر برنامه درد بیمارستان جراحی تخصصی نیویورک می‌گوید: «افرادی که درد میگرن را “اغراق” تلقی می‌کنند، معمولاً ناآگاه هستند. کافی است کسی حتی یک بار سردرد متوسط را تجربه کرده باشد تا درک کند که میگرن چقدر ناتوان‌کننده است.»
برای مقابله با این شک و تردیدها می‌توانید میگرن را با بیماری‌های «نامرئی» دیگری مانند دیابت یا کلسترول بالا مقایسه کنید. این بیماری‌ها علائم خارجی ندارند اما شدت آن‌ها کمتر نیست.
درنهایت سینگ تأکید می‌کند که مسئولیت آموزش دیگران همیشه بر دوش شما نیست: «درک تجربه شما برای همه امکان‌پذیر نیست و تعیین مرزها اشکالی ندارد. مهم این است که جامعه‌ای داشته باشیم که ما را درک کند و حمایت نماید.»
