مهر: آلودگی هوا همچنان به عنوان یک بحران جدی در کشور مطرح است و کارشناسان بر این باورند که عدم اجرای قانون هوای پاک و ناهماهنگی بین دستگاه‌های متولی، منجر به افزایش آمار مرگ و میر ناشی از این معضل شده است.
به رغم تصویب قانون هوای پاک در سال ۱۳۹۳، وضعیت آلودگی هوا به شدت وخیم‌تر شده و سالانه حدود ۳۰ هزار نفر بر اثر عوارض ناشی از آن جان خود را از دست می‌دهند. در حالی که این قانون به منظور بهبود کیفیت هوا و کاهش آلودگی‌ها طراحی شده بود، هنوز نتایج ملموسی از اجرای آن مشاهده نمی‌شود.
ناهماهنگی و عدم نظارت
عباس شاهسونی، رئیس گروه سلامت هوا و تغییر اقلیم وزارت بهداشت، در گفتگو با خبرنگاران، به ناکامی‌های دستگاه‌های مسئول اشاره کرد و گفت: «در طول سال‌های گذشته، غلظت ذرات معلق هوا (PM۲.۵) هیچ گونه تغییری نداشته و به ۳۰ میکروگرم در متر مکعب ثابت مانده است.» وی تأکید کرد که این وضعیت نشان‌دهنده عدم اقدام مؤثر دستگاه‌ها در کاهش آلودگی هوا است.
افزایش مصرف سوخت و خودروهای فرسوده
شاهسونی همچنین به افزایش مصرف سوخت در کشور اشاره کرد و گفت: «در سال ۱۳۹۶، مصرف روزانه سوخت ۸۰ میلیون لیتر بود که اکنون به ۱۲۰ میلیون لیتر رسیده است.» این افزایش در کنار ورود خودروهای فرسوده به چرخه حمل و نقل، به تشدید آلودگی هوا دامن زده است. او افزود که حتی اقدامات صورت‌گرفته نتوانسته‌اند روند کاهشی در آلودگی هوا ایجاد کنند و تنها وضعیت موجود را مدیریت کرده‌اند.
خسارت اقتصادی
بر اساس اظهارات شاهسونی، آلودگی هوا سالانه ۱۲ میلیارد دلار به اقتصاد کشور آسیب می‌زند که ۱۰ درصد آن بر عهده نظام سلامت است. وی تأکید کرد: «آلودگی هوا به عنوان دومین علت مرگ در دنیا معرفی شده و مرگ‌های منتسب به آن در سال ۱۴۰۲ به ۳۰ هزار و ۶۰۰ نفر افزایش یافته است.»
کمبود بودجه و اولویت‌های نادرست
یکی از دلایل اصلی عدم تحقق اهداف قانون هوای پاک، عدم تخصیص بودجه کافی است. شاهسونی بیان کرد که در حال حاضر، دولت ردیف بودجه مشخصی برای مقابله با آلودگی هوا ندارد و اگر دستگاه‌ها به تخصیص اعتبار در این زمینه اقدام نکنند، مشکلات ادامه خواهد داشت.
ضرورت توسعه حمل و نقل عمومی
شاهسونی بر اهمیت توسعه حمل و نقل عمومی تأکید کرد و گفت: «در سال ۱۳۹۶، تهران دارای ۸۰۰۰ اتوبوس بود، اما اکنون این تعداد به ۲۰۰۰ اتوبوس کاهش یافته است. برای کاهش آلودگی هوا، نیاز به افزایش تعداد اتوبوس‌ها و بهبود سیستم حمل و نقل عمومی داریم.»
آلودگی هوا به عنوان یک بحران سلامت عمومی، نیازمند توجه فوری و اقدامات مؤثر از سوی دولت و دستگاه‌های متولی است. اگرچه برخی پیشرفت‌ها مشاهده شده، اما برای رسیدن به اهداف قانونی و تأمین سلامت جامعه، نیاز به همکاری و تخصیص منابع کافی احساس می‌شود. بدون توجه به این مسائل، وضعیت آلودگی هوا به طور جدی بر سلامت و کیفیت زندگی شهروندان تأثیر می‌گذارد.
