یورونیوز: یادگیری یک زبان خارجی، هرچه که باشد، هرگز کار آسانی نیست. با این حال یادگیری برخی از زبان‌ها دشوارتر است.
گاهی اوقات این دشواری به دلیل واج‌شناسی متمایز زبان‌ها است که تسلط بر آن بسیار پیچیده است؛ زیرا معمولا از زبان مادری ما بسیار دور است. به عنوان مثال در برخی زبان‌ها، تلفظ دقیق حروف ضروری است و زیر و بم‌ها می‌تواند معنای یک جمله را کاملاً تغییر دهد.
در ادامه ۷ زبانی که با الهام از رتبه‌بندی یونسکو سخت‌ترین زبان‌ها برای یادگیری محسوب می‌شوند، آورده شده است.
۷. زبان آلمانی
هرکسی که تا به حال سعی کرده به زبان آلمانی صحبت کند، می‌داند که این زبان دشوار است. نه‌تنها واژگان این زبان و دستور زبان آن بسیار با زبان مادری ما متفاوت است بلکه کلمات دارای جنسیت مؤنث، مذکر یا حتی خنثی هستند. تسلط بر قواعد صرف فعل آن نیز پیچیده است.
برای انگلیسی‌زبانانی که می‌خواهند آلمانی یاد بگیرند، این کار کمی راحت‌تر از آموختن زبانهای لاتین دیگری مانند فرانسوی یا پرتغالی است؛ زیرا زبانهای آلمانی و انگلیسی شباهت‌های زیادی دارند که یادگیری را آسان‌تر می‌کند و به شما امکان می‌دهد سریع‌تر پیشرفت کنید.
۶. زبان فنلاندی
فنلاندی یک زبان نوردیک (اسکاندیناوی) است که گرامر بسیار پیچیده‌ای دارد. این زبان مملو از پسوند است و در کنار تغییرات گرامری که گاه تا ۱۵ تغییر می‌رسد، یادگیری آن را دشوار می‌کند.
این زبان کمیاب متعلق به خانواده زبانهای فینو-اوگریکی است که در مجارستان، فنلاند، استونی و روسیه صحبت می‌شود.
۵. زبان ژاپنی
اگرچه ژاپنی، یک زبان زنده کمتر رایج است اما به لطف محصولات فرهنگی مانند مانگاها و بازی‌های ویدیویی، جوانان زیادی را جذب خود کرده است.
اگرچه یونسکو این زبان را در میان ۷ زبان دشوار برای یادگیری رتبه‌بندی کرده اما برخی معتقدند که با درک منطق و ساختار آن، می‌توان راحت‌تر آن را آموخت.
به نظر می‌رسد که در این زبان، مهمترین چیز یادگیری واژگان است تا بتوان مکالمه‌ای روان داشت.
دشواری بزرگ زبان ژاپنی در نوشتن آن نهفته است. زیرا در این زبان از سه سیستم مختلف کاراکتر برای نوشتن الفبا استفاده می‌شود: هیراگانا، کاتاکانا و کانجی که دو مورد اول نمادهای آوایی هستند.
در زبان ژاپنی، ساختار افعال در زمان‌های حال و آینده به یک شکل است و در مقابل صرف افعال در زمان گذشته پیچیدگی‌های زیادی دارد. افعال و اسم‌های رایج نیز با فاعل همخوانی ندارند و پایان آنها فقط برای نشان دادن سطح نفی یا ادب تغییر می‌کند.
۴. زبان ایسلندی
ایسلندی به دلیل الفبای منحصر به فردش که از الفبای لاتین مشتق شده اما شامل حروف اضافی است، به عنوان زبانی دشوار برای یادگیری شهرت دارد. در این زبان لهجه‌ها هم ویژه هستند و بر شکل تلفظ کلمات تاثیر می‌گذارند.
زبان ایسلندی همچنین شامل صداهای ناشناخته‌ای مانند ð است. واج شناسی پیچیده‌ای دارد و قوانین توالی صامت‌ها در آن متفاوت از دیگر زبانهای لاتین است.
در این زبان نیز کلمات دارای سه جنسیت متفاوت مذکر، مؤنث و خنثی هستند.
۳. زبان عربی
یادگیری زبان عربی به چند دلیل برای زبان‌آموزان در سراسر جهان دشوار است: اول به دلیل الفبای متفاوت آن، سپس رسم الخط متمایز آن و درنهایت تلفظ پیچیده و قواعد هجا و تاکید در آن.
ریشه متفاوت واژگان و پیشوندهای آن نیز می‌تواند درک آنها را پیچیده کند و گرامر متفاوت آن، مانند یادگیری هر زبان خارجی دیگری، چالشی برای خارجیان است.
۲. زبان یونانی
یونانی منشا لاتین ندارد. بنابراین از زبان‌هایی مانند فرانسوی و هر زبان لاتین دیگری مانند اسپانیایی یا ایتالیایی که یادگیری آنها آسان‌تر است، فاصله می‌گیرد.
دشواری واقعی زبان یونانی در آواشناسی و به خاطرسپاری الفبای کاملا متفاوت آن است؛ اگرچه تلفظ ها و قواعد گرامری و صرف فعل نیز در این زبان پیچیده هستند.
۱. زبان ماندارین چینی
بر اساس طبقه‌بندی یونسکو، زبان چینی «سخت‌ترین» زبان برای یادگیری در جهان است؛ بویژه ماندارین چینی که یک گویش غنی و جامع است.
با این وجود ماندارین زبان مادری حدود ۹۵۵ میلیون نفر در سراسر جهان است و به همین دلیل پرگویش‌ترین زبان در جهان محسوب می‌شود.
چینی ماندارین همچنین یک زبان محبوب در دنیای تجارت بویژه تجارت بین‌المللی است.
دشوارترین قسمت این زبان را می‌توان پیچیدگی‌های مربوط به نوشتن آن دانست؛ زیرا زبانی بدون الفبا است و برای نوشتن باید بیش از ۸۰ هزار کاراکتر را حفظ کرد.
تلفظ آن نیز می‌تواند زبان‌آموزان را بترساند، زیرا در آن ترکیبات متفاوتی از هجاها وجود دارد و اگرچه همان صداها به گوش می‌رسند، اما لحن می‌تواند معنای کلمات را تغییر دهد.
در مقابل، دستور زبان چینی «ساده‌ترین» چیز برای یادگیری است.
فرای میزان دشواری یا سهولت یک زبان جدید، اصلی‌ترین نکته برای کسب مهارت در آن، صرف زمان و صبر و تمرین است.
لازم به ذکر است که در طبقه‌بندی یونسکو درباره سخت‌ترین زبانهای جهان، پس از زبان آلمانی، به ترتیب سه زبان دانمارکی و نروژی و فرانسوی جایگاههای ۸ تا ۱۰ را به خود اختصاص داده بودند.
