«ما روس هستیم، خدا با ماست»؛ چرا کرملین به راست افراطی جدید در روسیه اجازه شکوفایی می‌دهد؟

بی‌بی‌سی: در این مطلب ضمن مقایسه ملی‌گرایان امروزی در روسیه با جنبش‌های راست افراطی در تاریخ معاصر این کشور، به این موضوع پرداخته که چرا این بار این گروه‌ها توسط دولت سرکوب نشده‌اند.

آنها از جنگ در اوکراین حمایت می‌کنند. سرکوب صدای مخالفان توسط دولت را تشویق می‌کنند، از «ارزش‌های سنتی» حمایت کرده و قاطعانه با مهاجرت، افراد ال‌جی‌بی‌تی و حق سقط جنین مخالفت می‌کنند. وقتی پلیس به کمک نیاز دارد، آماده‌اند که وارد عمل شوند. «روسکایا آبشچینا» یا «جامعه روسی»، بزرگترین سازمان راست افراطی روسیه است و همچنان رشد خود ادامه می‌دهد.

افزایش حملات نژادپرستانه و فعالیت‌های ملی‌گرایانه افراطی از چشم مقامات پنهان نمانده است؛ با این حال، اقدامات ناچیزی برای جلوگیری از آن انجام شده است. در این مطلب به بررسی تفاوت‌های ملی‌گرایان امروز با جنبش‌های راست افراطی در سال‌های اخیر پرداخته شده و اینکه چرا این بار این گروه‌ها توسط دولت سرکوب نشده‌اند.

«یک کمک عجیب»

مارینا، ۳۹ ساله از شهر نفتی نیژنوارتوفسک در غرب سیبری، از طریق دوستانش با «جامعه روسی» آشنا شد.

مارینا به بی‌بی‌سی گفت: «آن‌ها گفتند که به مردم کمک می‌کنند و با افرادی در پلیس ارتباط دارند». او با ماکسیم، نامزد سابقش مشکل داشت. بعد از جدایی ماکسیم همه جا او را تعقیب می‌کرد، آپارتمانش را تخریب کرده بود و با یک تفنگ بادی به شیشه‌ها شلیک کرده بود. او از ماکسیم به پلیس محلی شکایت کرد، اما از سوی آنها نادیده گرفته شد.

سرانجام، در دسامبر سال گذشته، او تصمیم گرفت از «اعضای جامعه» کمک بگیرد. مارینا به‌راحتی کانال تلگرام شاخه محلی را پیدا کرد و آنها هم به سرعت پاسخ دادند. پنج مرد – «پسران جوان، حدود ۳۰ ساله» – به خانه‌اش آمدند تا به‌صورت حضوری با مارینا صحبت کنند.

او از آشنایی خود با ماکسیم گفت. آن‌ها به سرعت وارد یک رابطه عاشقانه شده بودند و ماکسیم به آپارتمانی که مارینا در آن با فرزندان اولین ازدواجش زندگی می‌کرد، نقل مکان کرده بود. اما او می‌گوید ماکسیم شروع به تغییر کرد - او به مارینا اجازه صحبت کردن با دوستانش یا حضور در شبکه‌های اجتماعی را نمی‌داد و شروع کرد به کتک زدن: «او به من سیلی می‌زد، لگد می‌زد و به من چیز پرتاب می‌کرد».

چند ماه بعد از شروع این رابطه بود که مارینا فهمید حامله است. او مخفیانه اقدام به سقط جنین کرد: فهمیدم که گزینه دیگری پیش روی من نیست».

وقتی در نهایت از هم جدا شدند، او با عصبانیت واکنش نشان داد. روزی که قرار بود برای جمع کردن وسایلش بیاید، مارینا متوجه شد که تمام سیم‌های برق در آپارتمان قطع شده، شیشه‌های بالکن و درها شکسته، در ماشین لباسشویی کنده شده و اثر عمیق ضربه چکش روی تلویزیون پلاسما باقی مانده بود.

اما به نظر می‌رسید که این پایان ماجرا نیست. ماکسیم چند بار دیگر به آنجا برگشت و از کوچه با تفنگ بادی به پنچره‌ها شلیک کرد.

«افرادی که از جامعه روسی به دیدن من آمده بودند، با دقت و همدلی به حرف‌هایم گوش دادند. آنها گفتند سعی می‌کنند کاری بکنند و دستکم با او صحبت کنند. در واقع به نظر می‌رسید آماده بودند که به شکلی به من کمک کنند».

چند روز بعد مارینا ویدیوی جدیدی را با عنوان «انتقام یک قتل» در کانال تلگرام جامعه روسی دید. در این ویدیو یک «عضو ناشناس جامعه» بدون ذکر نامش، درباره داستان مارینا و اینکه چگونه از آن‌ها کمک خواسته بود، صحبت می‌کرد.

این شخص در ویدیو گفته بود: «جامعه روسی به این زن کمک نخواهد کرد. او سقط جنین کرده است. جامعه ما مخالف کشتن نوزادان است. با سقط جنین مخالف است». او ادامه داد: «ما معتقدیم یک مرد هر طور که باشد، و وضعیت هر چه باشد، زن هرگز نباید به خاطر خشم نسبت به نامزد سابق خود، فرزندش را به قتل برساند».

مارینا می‌گوید که از کانال تلگرامی حذف و دسترسی‌اش به آن مسدود شد. او گفت: «برای 'جامعه روسی'، سقط جنین گناهی بزرگ‌تر از آن چیزی بود که نامزدم انجام داده بود. به گفته آن‌ها، همه تقصیرها به گردن من بود. کمک آنها عجیب است».

«اتحاد مردم روسیه»

ما از طریق تلفن با پاول اوملنیتسکی، یکی از هماهنگ‌کنندگان جامعه روسی که عملیات آن را در شهر یاروسلاول، در حوالی مسکو مدیریت می‌کند، گفتگو کردیم.

او گفت: «ما در اینجا مهاجران ارمنی و تاجیک داریم. آن‌ها هم در گروه‌های بسته نزدیک به هم زندگی می‌کنند، اما کسی به جامعه مهاجران تاجیک‌ اعتراض نمی‌کند. 'جامعه روسی' هم همین است».

برخی از شعبه‌های منطقه‌ای به‌طور واضح اعلام می‌کنند که این سازمان از هر نماینده‌ای از ملل تشکیل‌دهنده روسیه که خود را «روسی» بدانند، استقبال می‌کند. در برخی شعبه‌های دیگر از جمله در شهر الیانوفسک، مشخصا اعلام شده که فقط «اسلاوها» می‌توانند عضو شوند. وقتی از اوملنیتسکی پرسیده شد که چرا قومیت در هر دو مورد عامل اتحاد است، او از این سوال خوشش نیامد و گفت: «این بوی روس‌هراسی می‌دهد».

«جامعه روسی» چندین بنیان‌گذار دارد: برای مثال، یِوگنی چسنوکوف، که قبلا هماهنگ‌کننده سازمان ضد سقط جنین «برای زندگی» بود، اندری تکاچوک، یک مقام سابق دولتی از اومسک، و اندری آفا‌ناسیف، که برای شبکه تلویزیونی محافظه‌کار «نجات‌دهنده» کار می‌کند.

بیش از نیم میلیون نفر عضو کانال اصلی تلگرام این گروه، «جامعه روسی زُو»، هستند. «زُو» در زبان روسی به معنای «فراخوان» است، و همچنین ممکن است حروف لاتین این کلمه به آنچه که روی خودروهای نظامی روسیه که در تهاجم به اوکراین شرکت داشته‌اند، اشاره داشته باشد.

این کانال می‌گوید که نزدیک به ۱۵۰ شعبه منطقه‌ای در سرتاسر روسیه دارد. کانال تلگرام این گروه در مسکو بیش از ۳۰ هزار مشترک دارد.

اوملنیتسکی سال گذشته مسئولیت شعبه یاروسلاول «جامعه روسی» را بر عهده گرفت. او ۳۷ سال سن دارد، پدر چندین فرزند است و خود را فردی عمیقا مذهبی می‌داند. اوملنیتسکی در آکادمی الهیات مسکو در سرگییف پوساد تحصیل کرد. اما در سال ۲۰۲۲ تحصیلات خود را متوقف و شروع به جمع‌آوری کمک برای سربازان روسی در اوکراین کرد و این کمک‌ها را به خطوط مقدم رساند. دو برادرش در آنجا می‌جنگیدند؛ یکی به عنوان سرباز وظیفه و دیگری به عنوان داوطلب به او پیوسته بود.

اوملنیتسکی می‌گوید که حتی زمانی که دانشجوی علوم دینی بود هم نگران افزایش تفرقه میان مردم روسیه بود و به این فکر افتاد که «چگونه می‌توان وحدت را احیا کرد» و جوانان را تشویق کرد که به کلیسا بروند.

اوملنیتسکی درباره تصمیمش برای پیوستن به «جامعه روسی» می‌گوید: «در همان زمان بود که متوجه شدم بسیاری از مردم حتی با فرهنگ و سنت‌های روسی ما آشنا نیستند».

پس از پذیرفته شدن در این جنبش، اوملنیتسکی به نمایندگی از سازمان تحویل کمک‌ها به سربازان روس را آغاز کرد. سایر شعبه‌های این جنبش نیز در خرید و تامین مواد غذایی، لباس و تجهیزات نظامی، مانند دوربین‌های تفنگ، فعالیت دارند. در ماه مه، «اعضای جامعه» دستگاه‌های ضد پهپاد و سلاح، به همراه تجهیزات دید در شب، به خطوط مقدم نزدیک خارکیف تحویل دادند.

جنجال پیرامون ساخت یک مسجد در نزدیکی «دریاچه مقدس» در حوالی مسکو در بهار سال گذشته باعث جلب توجه گسترده به «جامعه روسی» شد. اعضای این جنبش به اعتراض دیگر فعالان ارتدوکس پیوستند و شعار سر دادند که «ما اجازه نخواهیم داد مکان‌های مقدس‌مان با مسجد ناپاک شود».

ولادیمیر پوتین و پاتریارک کیریل بارها درباره برادری میان مسیحیان و مسلمانان در روسیه صحبت کرده‌اند و «جامعه روسی» نیز بر این پیام تاکید می‌کند. اعتراض آنها به مسجد این بود که به عقیده‌شان این مسجد برای مسلمانان بومی ساخته نمی‌شد (که به گفته آنها مکان‌های کافی برای عبادت دارند)، بلکه برای مهاجران آسیای مرکزی بود که آنها را به «اسلامی‌سازی روسیه» متهم می‌کنند.

پاول اومنلیتسکی تاکید داشت که هیچ مشکلی با مهاجران ندارد. او به بی‌بی‌سی گفت: «من با بسیاری از آنها روابط دوستانه دارم. آنها انسان‌های فوق‌العاده‌ای هستند. آنچه من تحمل نمی‌کنم جرم و بی‌قانونی است. ملیت مجرم اهمیتی ندارد. اما مساله این است که اخیرا، مجرمان بیشتر از میان مهاجران هستند. این یک واقعیت است».

اومنلیتسکی اشتباه می‌کند: نرخ جرم و جنایت در میان مهاجران تقریبا متناسب با شمار آنها در جمعیت کلی است. در واقع، بر اساس آمار وزارت کشور، این روند امسال کاهشی بوده است. سخنگوی این وزارتخانه به تازگی تایید کرده است که شمار مهاجرانی که مرتکب جرم می‌شوند ۳.۱ درصد کاهش یافته است. ارقام مربوط به جرم و جنایت اتباع خارجی در هفت ماه اول سال ۲۰۲۴ به میزان ۵ درصد کاهش یافته، که برای جرایم جدی تقریبا دو برابر بیشتر و برای قاچاق مواد مخدر بیش از ۲۰ درصد کاهش یافته است.

بازگشت به گفتمان‌های ضد مهاجرت یکی از روندهایی است که ورا آلپروویچ، تحلیلگر مرکز سووا، نهادی که فعالیت‌های افراطی در روسیه را رصد می‌کند، مشاهده کرده است.

او می‌گوید: «تا اواسط دهه ۲۰۱۰، نهادهای مجری قانون تقریبا تمامی گروه‌های راست افراطی را سرکوب کرده بودند و این نوع گفتمان به تدریج به حاشیه رانده شد. با این حال، اخیرا بحث‌های ضد مهاجرت و بیگانه‌هراسی دوباره احیا شده است و 'جامعه روسی' نقش قابل توجهی در بلند کردن صدای این گفتمان در روسیه امروز داشته است».

«پسران روسی ما»

شاخه‌های جامعه روسی به طور منظم اخبار فعالیت‌های خود را در شبکه‌های اجتماعی منتشر می‌کنند، و این داستان‌ها اغلب با زیرمتنی بیگانه‌هراسانه همراه هستند. آلپروویچ می‌گوید: «آن‌ها به طور مکرر یک زمینه بیگانه‌هراسی قومی به ماجرا اضافه می‌کنند، حتی جایی که چنین زمینه‌ای وجود ندارد. مساله هرچه باشد – خانوادگی، جنایی یا هر چیز دیگری – این گرایش ملی‌گرایان است، و جامعه روسی این کار را با موفقیت انجام می‌دهد».

اخبار مربوط به «باندهای قومی» که ساکنان محلی را در سراسر روسیه ترسانده‌اند، به طور منظم در کانال تلگرام اصلی جامعه روسی منتشر می‌شود. بیشتر پست‌ها بر مهاجران آسیای مرکزی تمرکز دارند، اما جامعه روسی همچنین درباره افرادی از جمهوری‌های قفقاز شمالی روسیه نیز می‌نویسد.

مشترکان این کانال تلگرامی مدام درباره موضوعاتی از جمله «باندهای نوجوانان مهاجر که از دانش‌آموزان پول اخاذی می‌کنند»، «باندهای رانندگان تاکسی مهاجر غیرقانونی»، «باندهای اراذل و اوباش قومی»، «باندهای جنایتکار ابو» و «باندها» دیگر بروزرسانی می‌شوند، و اعضای جامعه روسی به این پست‌ها توصیفات تحقیرآمیز اضافه می‌کنند.

در فوریه سال گذشته، شش جوان نقاب‌دار با چکش‌هایی در دست به مدرسه‌ای در چلیابینسک حمله کردند. آنها به سرعت دستگیر شدند و مشخص شد که برخی از آنها زیر سن قانونی بودند. جامعه روسی این حادثه را به طور گسترده پوشش داد و اعلام کرد که این پسران به مدرسه آمده بودند تا از دانش‌آموزان در برابر «باند تاجیک‌ها» که ادعا می‌شد در حال ترساندن مدرسه و کل منطقه هستند، محافظت کنند.

خیلی زود مشخص شد که نوجوانان دستگیرشده، با گروه‌های نئو نازی همدلی داشته‌اند و در عکس‌هایی که در فضای آنلاین منتشر کرده بودند، در حال نشان دادن سلام نازی و دیگر نمادهای نازی دیده می‌شدند. همچنین معلوم شد که آنها پیش‌تر در چندین حمله و ناآرامی با محوریت قومی شرکت داشته‌اند.

یکی از سازمان‌های بزرگ راست افراطی، «سیورنی چلووِک» یا «مرد شمالی»، که اغلب در مراسم مشترک با اعضای «جامعه روسی» گرد هم می‌آیند، از نوجوانان دخیل در حمله به مدرسه فاصله گرفت. در مقابل، «جامعه روسی» برای آنها وکیل گرفت. برخی از این نوجوانان همچنان در بازداشت موقت به سر می‌برند و اعضای جامعه آنها را «پسران روسی ما» خطاب می‌کنند.

«بدون روس‌ها، شما را تکه‌تکه خواهند کرد!»

یک معلم دبیرستانی با موهای خاکستری، یک دانش‌آموز ایزدی را در کلاس درسی در باتایسک، نزدیک روستوف در جنوب روسیه، اینگونه سرزنش می‌کند: «شما بدون ما هیچ‌چیز نیستید، هیچ‌چیز. شما هواپیما می‌سازید؟ هلیکوپتر می‌سازید؟ من به ملت روسی‌ام افتخار می‌کنم، کشوری نیرومند که در برابر آمریکا ایستاد! شما حتی زبان خودتان را ندارید، کشور خودتان را ایجاد نکرده‌اید! بدون روس‌ها، شما را تکه‌تکه خواهند کرد!»

پاسخ دانش‌آموز ۱۵ ساله آن‌ها را خشمگین کرد: این کودک چیزی نبود جز یک «نوجوان جسور که تصمیم گرفته بود روس‌ها را به زانو درآورد»، در حالی که آن معلم «یک آموزگار محترم» بود. آن‌ها حدود صد نفر از طرفداران‌شان را در مدرسه جمع کردند که با خود پرچم روسیه و پرچم‌های امپراتوری با نوشته «ما روس‌ها هستیم: خدا با ماست» و تصاویری از عیسی مسیح آورده بودند.

شش عضو جامعه روسی در این اعتراضات بازداشت شدند، و به خاطر اخلال در نظم عمومی متهم و به مدت سه روز زندانی شدند. این خشم همکاران‌شان را به‌همراه داشت که از رئیس کمیته تحقیق، الکساندر باستریکین، خواستند که به این موضوع رسیدگی کند. او تقریبا بلافاصله واکنش نشان داد و دستور داد در این باره تحقیق شود.

باستریکین شخصیت محبوبی در میان راست‌گرایان افراطی روسیه است. او بارها نگرانی خود را درباره مهاجرت انبوه و میزان جرم و جنایت در میان مهاجران ابراز کرده است. ملی‌گرایان او را فردی همدل با دیدگاه خود درباره کشور می‌دانند.

ورا آلپرویچ از مرکز سووا می‌گوید: «اعضای جامعه روسی به‌طور منظم در مسائل مختلف به باستریکین مراجعه می‌کنند و تجربیات نشان می‌دهد که به درخواست‌های آنها سریع پاسخ داده می‌شود». بی‌بی‌سی در یک درخواست کتبی به کمیته تحقیقات روسیه، خواهان اظهارنظر شده، و همچنان منتظر پاسخ است.

اعضای جامعه روسی از طریق یک اپلیکیشن گوشی‌های هوشمند به هم متصل هستند که به آنها برقراری ارتباط با یکدیگر را می‌دهد. آنها می‌توانند با استفاده از دکمه SOS درخواست کمک کنند. تا اوایل تابستان، این اپلیکیشن هنوز در فروشگاه آنلاین اپل موجود بود، اما به نظر می‌رسد که حالا حذف شده است. اعضای جامعه روسی این حذف را به نسخه روسی این مقاله نسبت می‌دهند. آندری تکاچوک، رهبر گروه در اومسک می‌گوید: «به نظر می‌رسد که ما برای آمریکایی‌ها خوشایند نبودیم».

ما از اپل درخواست کردیم که در این باره اظهارنظر کند. این در حالی است که شما هنوز می‌توانید اپلیکیشن جامعه روسی را از گوگل پلی دانلود کنید. یکی از سخنگویان این شرکت به بی‌بی‌سی گفت: «سیاست ما ایجاب می‌کند که محتوای کاربران مورد بررسی قرار گیرد. از جمله محتوایی که خشونت را ترویج می‌کند یا به نفرت از افراد یا گروه‌ها بر اساس تبعیض یا حاشیه‌نشینی دامن می‌زند. اگر ما تخلفی را شناسایی کنیم، اقدامات مقتضی را انجام می‌دهیم».

اعضای جامعه روسی همکاری فعالانه خود با با نیروهای قانون را پنهان نمی‌کنند.

پاول اوملنیتسکی می‌گوید: «ما کاملا در چارچوب قانون عمل می‌کنیم. من اقداماتم را با سرویس امنیت فدرال روسیه و کمیته تحقیق و سایر نهادهای اجرایی قانون هماهنگ می‌کنم». او از دادن جزئیات بیشتر در این باره خودداری می‌کند.

اعضای جامعه عملیات‌های مشابه را پوشش می‌دهند و گزارش می‌دهند که چند نفر جریمه، اخراج یا به دفاتر سربازی فرستاده شده‌اند.

رابطه سودمند متقابل با قانون

حوزه تمرکز جامعه روسی فراتر از مساله مهاجرت است. در اوایل ماه مارس، فعالان این سازمان در اورنبورگ به همراه پلیس محلی به یک کلوپ همجنس‌گرایان به نام «پوز» حمله کردند. چندی پس از این حمله، نخستین پرونده جنایی افراط‌گرایی در رابطه با افراد LGBT در روسیه تشکیل شد و مالک کلوپ و چندین کارمند او دستگیر و به تشکیل یک گروه افراطی متهم شدند.

در حین حمله، اعضای جامعه روسی نمادها و نشان‌های سازمان خود را به تن داشتند و ویدیوهایی از داخل کلوپ را در شبکه‌های اجتماعی منتشر کردند. چهره‌های دستگیرشدگان مخفی نشده بود.

با این حال، آنها ویدیویی از رفتار خودشان را منتشر نکردند. یکی از مشتریان کلوپ که شاهد این حمله بود، ادعا می‌کند که یکی از اعضای جامعه روسی «ناگهان وارد شد و شروع به ضرب و شتم مهمانان کرد و بلافاصله به دنبال دوربین‌های مدار بسته می‌گشت تا کسی متوجه رفتار آنها نشود. آنها برخی از کارکنان کلوپ را پشت میزها نشاندند و شروع به پرسش کردند. و اگر از پاسخ‌ها راضی نبودند، سر آنها را به شیشه میز می‌کوبیدند».

گروه‌های ملی‌گرای افراطی در روسیه جدید نیستند. اما به گفته آلپروویچ آنچه که اکنون متفاوت است، سطح بی‌سابقه‌ همکاری آنها با نیروهای قانون است. او این وضعیت را به نفع هر دو طرف می‌داند:

«این به نفع پلیس است، زیرا جامعه روسی به شکل مؤثری به آنها کمک می‌کند تا کارشان را انجام دهند. در عین حال این به نفع جامعه روسی است، زیرا آنها می‌توانند به کمک نیروهای قانون برنامه‌های ایدئولوژیک خود را پیش ببرند».

زمان بدی برای انقلابی بودن

در دهه ۲۰۱۰، جنبش راست‌ افراطی در روسیه به‌طور مؤثری از هم پاشیده شد. بسیاری از چهره‌های کلیدی آن برای جرایمی از جمله ارتکاب قتل و حمله با انگیزه‌های نژادی، برای دوره‌های طولانی به اردوگاه‌های کار اجباری روسیه فرستاده شدند.

آلپروویچ می‌گوید: «گروه‌های ملی‌گرا به‌طور سنتی ضد سیستم و به شکل بالقوه انقلابی بودند. اما با گذشت زمان، نظام حاکم با انقلابیون مقابله کرد، بنابراین روشن شد که چنین دستور کاری نمی‌تواند باعث موفقیت این گروه‌ها شود».

آنها مدت‌ها بود که به دنبال «نقاط مشترک» خود و حاکمیت می‌گشتند، و این نقاط مشترک با شناسایی دشمنان مشترک پیدا شد: مهاجران مجرم، همجنس‌گرایان، مخالفان لیبرال، و اخیرا کسانی که با جنگ در اوکراین مخالفت می‌کنند. آن‌ها همچنین افراد بی‌خانمان، معتادان به مواد مخدر و دیگر اعضای آسیب‌پذیر جامعه را هدف قرار داده‌اند.

جنایات اعضای سازمان‌های راست افراطی در دو سال گذشته به شدت افزایش یافته است. در این شرایط، گروهی از فعالان در سپتامبر ۲۰۲۳ پروژه «نظارت بر ویدیوهای نازی» را راه‌اندازی کردند.

سازمان‌دهندگان این پروژه فعالان داوطلبی هستند که برای حفظ امنیت‌شان مایلند ناشناس بمانند. آن‌ها می‌گویند با رصد کانال‌های تلگرامی راست افراطی توانسته ۹۶ حمله را در ماه سپتامبر به ثبت برسانند (۶۲ حمله به افراد و ۳۴ حمله به اموال، عمدتا خودروها). آنها در ماه مارس امسال، ۱۲۳ حمله و در ماه آوریل ۱۱۲ حمله را ثبت کرده بودند.

بیشتر افرادی که در ارتباط با این حملات دستگیر شده‌اند، نوجوانان زیر ۱۸ سال بوده‌اند که در بسیاری از ویدیوها شبیه به نازی‌های سر تراشیده دهه ۲۰۰۰ روسیه لباس پوشیده‌اند.

حمایت ارزشمند جنگ‌طلبان

به گفته الکساندر ورخوفسکی، مدیر مرکز سوا، نیاز به تهییج و تحریک شور و شوق برای جنگ در اوکراین، راست‌گرایان افراطی را بیش از پیش تقویت کرده است. دولت‌ها به حمایت مردمی برای جنگ نیاز دارند، و این یعنی فعالیت گروه‌های مدنی وفادار به رژیم ارزشمند است.

او می‌گوید:«این فضا را برای چنین گروه‌هایی، حتی گروه‌های رادیکال، بسیار بازتر کرده است. آیا این به معنای جذب ملی‌گرایان رادیکال در ساختار رژیم سیاسی است؟ من چنین فکر نمی‌کنم. نکته مهم این است که آن‌ها مانعی بر سر راه رژیم ایجاد نکنند».

مدیران پروژه «نظارت بر ویدیوهای نازی» معتقدند که نیاز به ترغیب حمایت عمومی از جنگ، توانایی گروه‌های راست‌افراطی برای انتشار پیام‌هایشان را تسریع کرده است – پیام‌هایی که فراتر از تبلیغ جنگ هستند.

«تا پاییز ۲۰۲۲، فعالان راست‌افراطی که در تبلیغات نظامی سرمایه‌گذاری کرده بودند، به صاحبان منابع رسانه‌ای عظیمی تبدیل شدند و به تدریج به دستور کار همیشگی خود – یعنی دامن زدن به نفرت قومی – بازگشتند. با این منابع جدید، راست‌افراطی‌ توانسته‌ برنامه‌های نژادپرستانه خود را به رسانه‌ها تحمیل کنند».

ماموریتی کاملا متفاوت

برخی از افرادی که پشت موج قبلی فعالیت‌های راست افراطی در روسیه بودند، هنوز در کشور حضور دارند. دمیتری دموشکین، اکنون ۴۵ ساله است. او از رهبران «راهپیمایی‌های روسی» و بنیان‌گذار اتحادیه اسلاوی و دیگر گروه‌های ملی‌گرای افراطی بود. او بازداشت و جریمه شد و فعالیت سازمان‌های مختلفی که رهبری می‌کرد ممنوع شدند. در نهایت، در سال ۲۰۱۷ دموشکین به دو سال و نیم حبس محکوم شد. تاکنون هیچ‌کس از «جامعه روسی» با او تماس نگرفته است.

او به بی‌بی‌سی می‌گوید: «چرا؟ زیرا آن‌ها توسط همان افرادی تشکیل شده‌اند که فعالیت ما را ممنوع کردند».

او با بکارگیری اصطلاح رسمی که در روسیه از آن برای توصیف جنگ تمام‌عیار با اوکراین استفاده می‌شود گفت: «آنها فقط از سه اصل تبعیت می‌کنند: قایق را به لرزه در نیاورند، با کسانی که قایق را به لرزه در آورند مقابله کنند، و برای عملیات ویژه نظامی تبلیغ کنند».

دموشکین به ادعای جامعه روسی مبنی بر کمک به نیروی پلیس کم‌تعداد اشاره می‌کند:

«خوب، عالی است – بگذارید آنها از سرکوب اعتراضات خود حمایت کنند، اگر اساسا روزی بخواهند اعتراضی برگزار کنند. اما واضح است که هرگز اعتراضی نخواهند کرد: به وضوح ماموریت آنها بسیار متفاوت است».