العربیه: نیاز انسان به خواب در طول دوران زندگی مدام تغییر می‌کند، و تحت تأثیر سن و سال و تغییرات زیستی قرار می‌گیرد. دانشمندان اخیرا تلاش کردند با در نظر گرفتن متغیر‌های سنی میزان مناسب خواب برای افراد را تعیین کنند.
نوزادان (۰ تا ۳ ماه) به ۱۴ تا ۱۷ ساعت خواب نیاز دارند، که به دلیل رشد سریع و توسعه عصبی است. در این سن خواب عمیق برای آزادسازی هورمون‌های رشد اهمیت دارد. از ۴ تا ۱۲ ماهگی، این نیاز کمی کاهش می‌یابد، و نوزادان شروع به توسعه ریتم‌های شبانه‌روزی می‌کنند که به چرخه روز و شب متصل است.
در دوره کودکی (۱ تا ۲ سال) نیاز به خواب به ۱۱ تا ۱۴ ساعت کاهش می‌یابد، و کودکان پیش‌دبستانی (۳ تا ۵ سال) حدود ۱۰ تا ۱۳ ساعت خواب نیاز دارند. در این مرحله زمان چرت زدن کاهش می‌یابد، اما گاهی اوقات تخیلات باعث ترس‌های شبانه می‌شود که ممکن است خواب را مختل کنند.
کودکان ۶ تا ۱۲ ساله همچنان به ۹ تا ۱۲ ساعت خواب نیاز دارند، اما چرت زدن در این سن از بین می‌رود. با ورود به سن بلوغ، نوجوانان (۱۳ تا ۱۸ سال) به ۸ تا ۱۰ ساعت خواب نیاز دارند، اما معمولاً با ترشح دیرتر ملاتونین روبرو می‌شوند، که منجر به تأخیر در زمان خواب و بیداری می‌شود.
در بزرگسالی، نیاز به خواب بین ۷ تا ۸ ساعت تثبیت می‌شود. اختلالات خواب مانند «آپنه انسدادی خواب» می‌تواند این میزان را مختل کند. در این اختلال، مجرای هوا در طول خواب بسته می‌شود، که به بیداری‌های کوتاه مدت منجر می‌شود. سایر شرایط مانند «هایپرسامنیا» که باعث خواب‌آلودگی بیش از حد می‌شود نیز می‌تواند بزرگسالان را تحت تأثیر قرار دهد.
افراد مسن (۶۵ سال و بالاتر) خواب سبک‌تر و کوتاه‌تری را تجربه می‌کنند، که به دلیل کاهش ترشح ملاتونین و ریتم‌های شبانه‌روزی پیشرفته است. آن‌ها همچنین ممکن است با چالش‌های فیزیکی مانند نیاز مکرر به توالت در طول شب روبرو شوند که کیفیت خواب‌شان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در نهایت، سالمندان تمایل دارند زودتر به رختخواب بروند و زودتر بیدار شوند و خواب آن‌ها تکه‌تکه‌تر است.
