غلامرضا بنی اسدی: انقلابی تر از حاج آقا ابوترابی مگر قابل تصور است؟ سیدالاحرارِ ما را که کسی نمی تواند جز به صفت انقلابیگری وصف کند. سید انقلابی تمام ما در دوران اسارت با دشمن به گونه ای رفتار می کرد که هم آزادگان ما را حفظ می کرد و هم با منطق انقلاب، نگاه دشمن را تحت تاثیر قرار می داد.
قاسم صادقی، آزاده دفاع مقدس در گفت‌وگو با تسنیم، درباره تأثیرگذاری بالای ابوترابی در میان اسرا می‌گوید: قبل از ورود حاج آقای ابوترابی به اردوگاه‌ها شرایطی حکم‌فرما بود که همه اسرا تندرو بودند. امکانات اردوگاه را با نیتِ آسیب زدن به تجهیزات عراقی ها، در هم می شکستند. فکر می کردیم ادامه مبارزه با دشمن یعنی این اما این طرز تفکر را ابوترابی تغییر داد. بله، او به همه فهماند،" به اجرا درآوردن قوانینی از دشمن در محیط اسارت، سازش نبوده و کنار گذاشتن درگیری و ستیز با او، تن‌پروری نیست."
اتفاقا انقلابی ترین رفتار همین بود که حجت الاسلام والمسلمین ابوترابی، تبیین و گاه طراحی می کرد. او می گفت:" شما موظفید از نظر روحی و جسمی، خود و دیگران را تا سر حد امکان حفظ کنید و به میهن اسلامی برگردید و این عمل ممکن نیست مگر با حفظ موقعیت‌ها و شناخت آن‌ها. طوری به سوال‌ها جواب دهید که هم آزار بعدی را نبینید و هم راه سوءاستفاده از پاسخ‌ها را ببندید."
سید که سلطان قلب آزادگان بود به آنان تاکید می کرد" اگر مرا به حیاط اردوگاه کشاندند و شکنجه‌ام کردند، شما صبر کنید و عکس‌العمل از خود نشان ندهید."
برای او مهم بود که آزادگان ما به عنوان سرمایه های غنی شده انسانی، از آن وادی هولناک جان به در برند و برای وطن، با استعداد های شکوفا شده بازدهی داشته باشند. او با نفس مطمئنه و شخصیت خودساخته ای که داشت، از سلامت آزادگان حراست می کرد. تندروی ها را آرامش می بخشید. درگیری ها را فرو می کاست. به قول صادقی، کم‌کم عراقی‌ها دریافتند که هر جا حاج آقای ابوترابی می‌رود، آنجا آرام می‌شود. به همین دلیل هرجا شلوغ می‌شد، ایشان را می‌بردند تا اوضاع آرام شود. آرام هم می شد کسی هم سید را به سازشکاری با عراقی ها متهم نمی کرد!
فکر می کنم رسم الخط سید امروز هم می تواند گره گشا باشد. آن هم در سطحی کلان تر و با نگاهی راهبردی تر. دیروز تکلیف، حفظ آزادگان به عنوان سرمایه های انسانی کشور و چشم امید خانواده ها بود. امروز اما تکلیف حفظ کشور و ارتقا دادن سطح زندگی مردم و فروکاستن از مشکلات است. با همان منطق که ابوترابی برای حفاظت از آزادگان با دشمن رفتار می کرد باید امروز برای حراست از ملک و ملت با دنیا تعامل کنیم. شیوه ابوترابی نه سازش که اوج عزت بود. این عزت امروز هم با تعامل اوج می گیرد.
