سرویس تاریخ «انتخاب»: برخیز و اول تو بکش: تاریخ مخفی ترور‌های هدفمند اسرائیل؛ کتابی است که در سال ۲۰۱۸ میلادی به قلم رونن برگمن نوشته شده‌است. این کتاب تاریخچه ترور‌های مخفی موساد است. نویسنده که خبرنگار روزنامه یدیعوت آحارانوت و از نویسندگان ارشد سابق بخش نظامی روزنامه «هاآرتص» است، از طریق مصاحبه با افراد مطلع و بررسی اسناد تلاش کرده‌است که تاریخچه‌ای از عملیات ترور مخفیانه اسرائیل را ارائه دهد. «انتخاب» روزانه بخش‌هایی از این کتاب را در ساعت 6 عصر منتشر خواهد کرد.
هجدهم‌آوریل ۱۹۸۳؛ یکی از نیرو‌های مغنیه با یک خودروی ون به سمت در سفارت آمریکا در بیروت حرکت و یک تن مواد منفجره جاسازی شده در ون را با خودش منفجر کرد تمام قسمت جلویی ساختمان تخریب شد و شصت و سه نفر کشته شدند که اغلب آن‌ها اعضای مقر سیا در لبنان از جمله رابرت آمس کارشناس ارشد سیا در حوزه خاورمیانه بودند.
پس از این عملیات در ۲۳آوریل بمب‌گذاران انتحاری کامیون‌هایی پر از مواد منفجره را به سمت دو ساختمان متعلق به نیرو‌های چندملیتی در بیروت بردند. و منفجر کردند. در پایگاه نظامی نیروی دریایی ایالات متحده دویست و چهل و یک صلح‌بان و در پایگاه چتربازان فرانسوی پنجاه و هشت نفر کشته شدند. مغنیه بالای یک ساختمان بلند در همان نزدیکی نشسته و با دوربین شاهد عملیات بود. تکه‌های سیمان و بدن افراد روی مقر شین بت در بیروت افتاده بود. این مقر حدوداً یک مایل با پایگاه نیروی دریایی ایالات متحده فاصله داشت. چهارم نوامبر ۱۹۸۳ ناکاد صربوخ نیروی پلیس مرزی اسرائیل که در حال حفاظت از یک پایگاه نظامی در صور، بود یک وانت بار مشکوک دید که با سرعت به سمت پایگاه می. آید او صدوسی گلوله به سمت وانت شلیک کرد؛ اما نتوانست آن را متوقف کند راننده انتحاری وارد پایگاه شد و پانصد کیلوگرم مواد منفجره را که در وانتش بود، منفجر کرد ساختمان عملیات شین بت در این پایگاه تخریب شد و ساختمان‌های اطراف آن هم آسیب دیدند. شصت نفر کشته و بیست ونه نفر زخمی شدند.
اگر اسرائیل می‌توانست اولین حمله در صور را درست مانند یک سال قبل که یک حادثه ناگوار فنی، بود فراموش کند؛ هنگام دومین حمله در صور این امکان دیگر وجود نداشت.
به لطف این حمله‌های انتحاری که مغنیه طراحی و فرماندهی می‌کرد محتشمی پور به چیزی که می‌خواست دقیقاً رسید. نیرو‌های چندملیتی منحل شد و اسرائیل مرحله به مرحله از بیشتر قسمت‌های خاک لبنان عقب نشینی کرد تا اینکه نیرو‌هایش در منطقه امن سطحی در جنوب لبنان متمرکز شدند.
پس از دومین حمله انتحاری در صور؛ جامعه اطلاعاتی اسرائیل هم کم کم متوجه شد با نوع جدیدی از دشمن مواجه است؛ دشمنی که چالشی جدی ایجاد کرده است. اعضای ارشد موساد، شین بت و شاخه‌های مختلف ارتش به بررسی امکان استفاده دوباره از ترور‌های هدفمند علیه یک دشمن جدید پرداختند. برای موساد واضح بود که اولین هدف عماد مغنیه است؛ اما آن‌ها اطلاعات کمی از او داشتند تنها یک عکس تار و مبهم؛ بدون هیچ ایده‌ای که کجا می‌شود او را پیدا کرد با این وجود موساد متوجه شد هماهنگی بین ایران و حزب الله در دفتر محتشمی پور در سفارت ایران در دمشق انجام می‌شود و نه در بیروت در پایان سال ۱۹۸۳؛ ناهوم آدمونی رئیس موساد یک برگه قرمز به نخست وزیر اسحاق شامیر داد تا امضا کند پرونده ضمیمه به این برگه لیستی از بمب‌گذاری‌های انتحاری و سایر حمله‌ها شامل حمله علیه سفارت آمریکا و پایگاه نیروی دریایی آمریکا در بیروت بود.
نام علی اکبر محتشمی پور، سفیر ایران در سوریه روی برگه قرمز بود؛ یک دیپلمات رسمی این برگه تنها یک پیشنهاد تصادفی نبود و شامیر پس از بحث و تعلل فراوان آن را امضا کرد. طبق یک قاعده، اسرائیل از هدف گرفتن مقامات کشور‌های مستقل بیگانه خودداری می‌کند؛ فرقی ندارد چقدر آن‌ها با ملت یهود دشمنی داشته باشند؛ اما برای متوقف کردن حزب الله باید کاری انجام می‌شد. یک نفر یعنی یک شخص مهم باید کشته می‌شد. شامیر برگه قرمز را امضا کرد.
