لوکاس 22 ساله، آرزو داشت روزی مثل پدرش دروازه‌بان تیم اول رئال شود. دروازه‌بانی که برای رئال، تیم ملی اسپانیا و والنسیا به میدان رفت و البته بیشتر او را با بازی‌هایش در والنسیا به‌خاطر داریم. پسرس لوکاس، در 12 سالگی خانه را ترک کرد و در والدبباس مستقر شد. او برای یک دهه در آکادمی لافابریکا ماند و بار سنگین نام خانوادگی خود را تحمل کرد. لوکاس آرزو داشت روزی در برنابئو گلر اول رئال باشد. با این حال اکنون زمان خداحافظی فرا رسیده است.
لوکاس که قراردادش با رئال به اتمام رسید و بعد از یک دهه رفتنی شده، گفت: «حسم از خداحافظی؟ معجونی از احساسات مختلف. برای من والدبباس و رئال مادرید مانند خانه هستند. من در آنجا بزرگ شدم، به عنوان یک دروازه‌بان و انسان رشد کردم و ژن رقابتی رئال را با خود دارم. روزهای خاطره‌انگیزی از رئال در یاد خواهم داشت.»
لوکاس در مورد دریافت خبر جدایی از طرف باشگاه گفت: «حقیقت این است که همه چیز بسیار طبیعی بود و مجبور نبودند ناگهان خبر بدی به من بدهند. کاری که ما انجام دادیم این بود که در مورد آینده‌ام صحبت کردیم و کاملاً واضح بودیم که یک چرخه به پایان رسیده است و بهترین راه برای ادامه پیشرفت در حرفه من این بود که به دنبال چالش‌های جدید باشم. نسبت به رئال مادرید فقط حس قدردانی دارم و مدیون باشگاه هستم.»
29 بازی برای کاستیا (تیم دوم رئال) انجام دادی، 10 بار دروازه خود را بسته نگه داشتی و 8 بار به تیم اصلی دعوت شدی، شایسته فرصت‌های بیشتر نبودی؟ «همه ما فکر می‌کنیم که می‌توانیم بیشتر بازی کنیم و قدم‌های بزرگ‌تری برداریم. این چیزی است که ما برای آن آماده می‌شویم. در هر صورت از کار در کاستیا بسیار راضی هستم. از دعوت شدن به تیم اصلی خوشحال بودم ولی نشد. سخت تمرین کردم و رویایم این بود جا پای پدرم بگذارم که برآورده نشد و حالا به قدم بعدی فکر می‌کنم.»
