ستاره سنگنوردی ایران که با فاصله چند صدم ثانیه به عنوان چهارمی المپیک رسید و دستش از مدال کوتاه ماند، اظهار داشت: همه تلاشم را کردم. یک سال، یک شب راحت نخوابیدم. تنهایی، نه مربی دارم، هیچ کسی را ندارم. تک و تنها. روز آخر هم دچار مصدومیت شدم و تاندون دستم نصفش پاره شد. نه مدال نقره، نه برنز و نه چهارمی برایم هیچ ارزشی ندارد.
وی افزود: این حرف ها را از غرور نمی زنم. من دارنده 21 مدال سنگ نوردی جهان هستم و افتخاراتم و مدال هایم از همه این سنگ نوردان حاضر در المپیک بیشتر است. می خواهم یک چیزی بگویم. در انتهای عمق وجودم همه تلاشم را کردم و نشد دیگه. می خواستم برای ایران و مردمم افتخار قهرمانی المپیک را بیاورم اما نشد.
وی افزود: 9 صدم ثانیه با رکورد جهان فاصله دارم. من 4 سال رکورددار جهان بودم. شرمنده هستم، هر طور بگویم جمع نمی شود. من قهرمان جهان هستم و قهرمان بازی های آسیایی هستم. چهارمی برای من توجیه نیست. من انتظار طلا داشتم.
علیپور در شرایطی که با بغض صحبت می کرد، اضافه کرد: تنهایی جنگیدم. به خاطر یک باخت می گفتند، علیپور تمام شد. خیلی بی معرفت هستند. همه مردم کشورمان ایران را دوست دارم. خاک پای همه مردم ایران هستم. شرمنده هستم و نشد.
