یورونیوز: در حالی که در حیات وحش یا طبیعت دور و اطرافتان گشت و گذار می‌کنید، ممکن است به «آهوهای گمشده» بربخورید، به آهوان جوان که در پای درختان یا زیر بوته‌ها کز کرده‌اند. توجه داشته باشید که آنها نیازی ندارند که شما آنها را نجات دهید.
آهوهای بالغ با بره‌هایی که به دنبال آنها این طرف و آن طرف راه می‌افتند، با هم قرار ومداری گذاشته‌اند و بطور غریزی روشی هوشمندانه برای بیرون رفتن و جستجوی علوفه در بین خود نهادینه کرده‌اند.
این چهارپایان زیبا به جای اینکه اجازه دهند آهوبچه‌های دلبندشان که البته چابک هستند اما تعادل کافی ندارند، آنها را همه جا دنبال کنند و جلوی دست و پایشان را بگیرند و از سرعت آنها بکاهند، آنها را در نقاط خلوت پنهان می‌کنند، مخصوصا اینکه این رنگ حنایی‌های زیبا در پنهان کردن خود مهارت ویژه‌ای دارند.
بچه‌های اکثر گونه‌های آهو دارای لکه‌هایی در پشت خود هستند که با افزایش سن محو می‌شوند و این به این دلیل است که در جوانی برای استتار به آنها نیاز دارند.
در حالی که آهوی مادر برای جستجوی غذا بیرون می‌رود، بره‌های آن در گوشه‌ای کز می‌کنند و همانجا بی‌حرکت می‌مانند. آهو بره‌های تازه متولد شده بیش از ۹۵ درصد از زمان خود را به این روش مخفی سپری می‌کنند.
وقتی صحبت از حیوانات قابل شکار اما بزرگ‌تر می‌شود، استتار یکی از دو رویکردی است که در طبیعت برای زنده نگه داشتن کره‌های جوان مشاهده می شود.
در حالی که آهوها به اساتید «استتار» شهرت دارند، اما حیوانات دیگری مانند گاومیش کوهان‌دار امریکایی و گوسفندان شاخدار همگی «پیرو» هستند و بچه‌های آنها بلافاصله روی پاهای خود می‌ایستند و شروع به تعقیب مادر می‌کنند و هر کجا آنها می‌روند این بچه‌های تازه متولد شده هم دنبال آنها راه می‌افتند.
آهو بره‌ها در روزهای ابتدایی عمر خود رویکردی راحت‌طلبانه‌تر دارند و فقط برای شیر خوردن از مادرشان است که روی پای خود می‌ایستند.
کاملا قابل درک است که وقتی مردم در جنگل‌های انبوه و ترسناک به یک بچه آهوی تنها برخورد می‌کنند، اغلب تصور می‌کنند آن آهو در خطر است یا رها شده است و سعی می‌کنند دست به کار شوند و کاری در جهت نجات آهوبچه انجام دهند. اما این واکنش درستی ولو از روی دلرحمی که باشد، نیست.
یک آهوی مادر به خوبی می‌داند که بچه‌های خود را کجا پنهان کرده است، و اگر آنها توسط انسان جابه جا شوند، این احتمال وجود دارد که دوباره آنها را پیدا نکند.
دست زدن یا حرکت دادن بچه حنایی می تواند شانس زنده ماندن آن را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. علاوه بر این، یک بره آهو به راحتی در اسارت بزرگ نمی‌شود، بنابراین حتی نیت خوب ما برای ارائه کمک‌های پزشکی به این حیوان می‌تواند به طور ناخواسته منجر به عواقب کشنده برای آن شود.
به همین دلیل، فعالان حیات وحش اکیداً توصیه می‌کنند از دست زدن به بچه گوزن‌هایی که در طبیعت یافت می‌شوند خودداری کنید.
این بچه‌آهوها به ندرت به حال خود رها می‌شوند و مادر آنها معمولاً در همان نزدیکی‌ها است و اغلب هم در فاصله کوتاهی است. حضور انسان می‌تواند او را از بازگشت باز دارد، بنابراین بهتر است بچه‌های حنایی را بدون مزاحمت به حال خود رها کنید، چرا که حیوانات غریزه و طبیعت قوانین خود را دارد.
البته که این قاعده استثنائاتی هم دارد، مثلاً اگر بچه آهویی در کنار مادر فوت شده‌اش پیدا شود، آثار جراحت داشته باشد، یا به دنبال جلب توجه شما باشد و از روی ناراحتی از خود صدا در بیاورد، لاجرم می‌باید دست بکار شوید.
در این موارد، توصیه می شود برای کمک با خدمات حیات وحش محلی خود تماس بگیرید. آنها می توانند وضعیت را بهتر ارزیابی کنند و بهترین اقدام را برای رفاه این بره‌های حنایی‌رنگ تعیین کنند و به شما بگویند.
در اینجا سه دستورالعمل ضروری برای جلوگیری از آسیب‌های ناخواسته توسط افراد خوش نیت در صورت مواجهه با بره آهو آورده شده است. بنابراین، اگر با یک بره حنایی‌رنگ مواجه شدید، در اینجا نحوه ادامه کار آمده است:
به آن دست نزنید - تنها استثنای این قانون طلایی این است که حیوان در معرض خطر فوری باشد، مانند ایستادن در وسط جاده. لمس آهوها می تواند شانس طرد شدن آنها توسط مادرشان را افزایش دهد، چرا که او می‌تواند عطر و بوی انسان را به مشام برساند.
بی سر و صدا دور شوید - آهوان مادر به ندرت زمانی که به دنبال علوفه هستند دور می‌شوند. حضور انسان ممکن است مانع از بازگشت او شود، و اگر سگی دارید، بهتر است افسارش را ببندید تا نترسد.
با کارشناسان تماس بگیرید - اگر دلیلی دارید که فکر می کنید حیوان در خطر واقعی است، مثلاً اگر آن را در کنار مادر مرده‌اش پیدا کرده‌اید، با مرکز حیات وحش محلی خود تماس بگیرید تا کمک کنند.
