نام فیلم : فروشنده
ژانر: درام
انتشار : 1395
کارگردان : اصغر فرهادی
تهیه کننده : الکساندر ماله-گی -اصغر فرهادی
نویسنده: اصغر فرهادی
امتیاز (imdb) : 7.7
بازیگران : شهاب حسینی- ترانه علیدوستی- مهدی کوشکی -بابک کریمی -مینا ساداتی- فرید سجادی حسینی -احترام برومند- شیرین آقارضاکاشی- مجتبی پیرزاده -مارال بنی آدم -صحرا اسدالهی
خلاصه فیلم
عماد (با بازی شهاب حسینی) معلم ادبیات و جوانی مثبت است که شب‌ها با همسرش رعنا (با بازی ترانه علیدوستی) تئاتر بازی می‌کند. در ابتدای فیلم عماد و رعنا مجبور می‌شوند خانۀ خود را عوض کنند، چرا که ساختمان درحال ترک خوردن است و هر لحظه امکان فرو ریختنش به علت گودبرداری وجود دارد.
بابک با بازی بابک کریمی مسئول تئاتر است که به عماد پیشنهاد اجارۀ خانه‌ای می‌کند. عماد و رعنا به خانۀ جدید اسباب کشی می‌کنند.
عماد موقعیت‌های بسیار متفاوتی را تجربه می‌کند. روی سن نمایش باید حواسش به اشک‌های همسرش باشد، در کلاس مدرسه اعصابش از شاگردهای بازیگوش خرد می‌شود، با دوستی که خانه‌ی جدید را برایشان جور کرده دعوا می‌کند و برای پسربچه‌ی همکارش ادای باب اسفنجی در می‌آورد. شهاب حسینی سعی نکرده با اغراق وجوه مختلف این کاراکتر را از یکدیگر جدا کند، بلکه با یک بازی یکنواخت واکنش‌های متفاوت به موقعیت‌های متفاوت را به نمایش گذاشته است.
از طرفی ترانه علیدوستی برای رعنا بازی‌های متفاوتی ارائه می‌دهد که مرز بین آن‌ها همان اتفاقی است که برای این شخصیت می‌افتد. رعنای اول را کمتر می‌بینیم اما از همان سیگنال‌های خفیفی که از او می‌گیریم درمی‌یابیم که شیطنت‌های خودش را دارد و چندان هم برایش مهم نیست که دست به لوازم صاحب قبلی خانه بزند و آن‌ها را جابه‌جا کند...
درباره فیلم
فروشنده فیلمی درام محصول ۲۰۱۶ به نویسندگی و کارگردانی اصغر فرهادی است. این هفتمین فیلم بلند فرهادی است که ابتدا برسد به دست آهو نام داشت اما در اواسط فیلم‌برداری نامش تغییر کرد و با عنوان فروشنده اکران شد. در مراسم اختتامیه جشنواره کن، جایزه بهترین فیلم‌نامه به اصغر فرهادی اهدا و شهاب حسینی هم برندهٔ جایزه بهترین بازیگر مرد شد. فروشنده به عنوان نماینده ایران در اسکار ۲۰۱۷ به آکادمی اسکار معرفی شد و سرانجام در تاریخ نهم اسفند ماه سال ۱۳۹۵، موفق شد جایزه بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان را به دست آورد.
فروشنده خوش‌ساخت است و بیننده را همراه می‌کند، گاهی از سرعتش کاسته می‌شود اما وقتی تمام می‌شود دیگر کسی به سکانس‌های متوسطش فکر نمی‌کند چون پایانی دارد که مانند چکش قاضی در دادگاه باعث سکوت همه می‌شود. این تأثیر اما لحظه‌ای است و چند روز بعد که از فضای فیلم خارج شدید با اینکه لذت آن هیجان زیر زبانتان مانده، طولانی‌مدت نخواهد بود. جای تحسین بسیار دارد که اصغر فرهادی با موفقیت‌های بزرگی که با دو سه فیلم آخرش کسب کرده، همان راه را در پیش نگرفته و از منطقه‌ی راحتی‌اش فاصله گرفته است. فیلم بدون شک وام‌دار تجربه‌های گذشته‌ی او است اما روایت قصه‌اش جنس دیگری دارد و البته تأثیرگذاری‌اش تاریخ انقضای کوتاه‌تری. فرهادی همچنان در بالاترین کیفیت خودش کار می‌کند و راه‌های جدید را امتحان می‌کند، کاری که شاید هر کارگردانی بعد از چند فیلم موفق هیچوقت انجام ندهد.
