ایمان قیاسی مجری تازه کاریست که برای اولین بار در برنامه استعداد یابی عصر جدید و در کنار احسان علیخانی دیده شد. پس از عصر جدید، قهرمان، عنوان مسابقه ای بود که با اجرای ایمان قیاسی و یوسف تیموری از تلویزیون پخش شد و با همین برنامه، اجرای لحظه سال تحویل را تجربه کرد. هرچه می‌گذرد قیاسی در اجرا پخته‌تر و باتجربه‌تر می‌شود. قیاسی در گفت‌وگو با «جوان آنلاین» از تجربیاتش در اجرا و فعالیت‌های این روزهایش می‌گوید که در ادامه می‌خوانید.
حضور شما در مسابقه زودیاک غافلگیرکننده بود. از تجربه زودیاک بگویید؟
من بیشتر طرفدار بازی‌های ورزشی و فیزیکی‌ام. قبل از زودیاک، یکبار مافیا را بازی کردم که به خاطر داد و بیدادهای بی‌دلیل بازیکن‌ها و اینکه همه در بازی، حق به‌جانب بودند از جو این بازی خوشم نیامد. تا اینکه گذشت و من به زودیاک دعوت شدم و با توجه به تیم سازنده و بازیکن‌ها تصمیم گرفتم در برنامه باشم. به طرز عجیبی در تمرین‌هایی که برای زودیاک داشتیم، دیدم که بازی را خیلی خوب بلدم. نمی‌دانستم از کجا ولی خیلی خوب بازی و نقش بقیه را می‌فهمیدم. اما امیدوارم که اندازه کار در مدیوم نمایش خانگی را رعایت کرده باشم. به هر حال من به تلویزیون و اندازه‌ها، چارچوب‌ها و ممیزی‌های آن عادت کرده‌ام و شاید مخاطب پلتفرم یک انتظار دیگری داشته باشد. من تمام تلاشم را کردم که در این مدیوم خوب باشم اما اگر تلاشم به ثمر ننشته باشد، از مخاطبان نمایش خانگی عذرخواهی میکنم.
اهل تماشای فیلم و سریال هستید؟
بله. هر آنچه که در پلتفرم‌ها منتشر می‌شود را می‌بینم. چه گیم‌شو باشد، چه تاک شو باشد و چه سریال. به خاطر نوع کارم، همه محتواهای داخلی‌ها را رصد میکنم.
چه توصیفی از وضعیت و شرایط تلویزیون و نمایش خانگی دارید؟
این سوال سختی است و جواب دادن به آن شاید مخاطب را دچار موضع کند. من جزو آن گروهی هستم که همچنان تلویزیون را عمومی‌تر می‌دانم. یعنی به نظرم مردم هنوز دسترسی راحت‌تری به تلویزیون دارند و در دورترین نقاط ایران، مردم مخاطب تلویزیون‌اند و فقط به این رسانه دسترسی دارند، بنابراین همچنان تلویزیون را دوست دارم. هرچند که زودیاک، اولین تجربه حضورم در نمایش خانگی است و من خودم را فرزند تلویزیون می‌دانم اما معتقدم که تلویزیون نیاز به یک رقیب جدی دارد و باید اجازه بدهد که این رقیب (نمایش خانگی) نفس بکشد. چون تولیداتی که در تلویزیون اتفاق می‌افتد از نظر کیفیت و نه از نگاه سیاسی، دچار ضعف‌هایی است. یک زمانی فقط تلویزیون روی کار بود و دوران موفقی را هم طی می‌کرد اما الان کیفیت محتواها و مخاطبانش مقداری افت کرده و احساس میکنم که دلیل این افت، نداشتن رقیب و نساختن و تولید نکردن بوده است. الان تلویزیون یک رقیب خوب به نام نمایش خانگی دارد که می‌تواند به خوبی با آن رقابت کند.
پس شما بر این باورید که تلویزیون باید به نمایش خانگی اجازه فعالیت و رشد بدهد. با این حال برخی تعارض‌ها بین این دو رسانه به وجود آمده که ناشی از تلاش تلویزیون برای به دست گرفتن سکان نمایش خانگی است. در این خصوص چه نظری دارید؟
من نمی‌توانم راجع به سیاست‌های تلویزیون بگویم چون شخص آگاهی نسبت به این مسئله نیستم. باید در جلساتی که تلویزیون در مورد پلتفرم‌ها می‌گذارد، باشم که بتوانم اظهار نظر کنم اما اگه چنین تلاشی بشود، کاملا اشتباه است. من به عنوان یک شخص دوستدار تلویزیون، ترجیح می‌دهم که با یک رقیب خوب، رقابت کنم. تعارف که نداریم این روزها پلتفرم‌ها با جاذبه‌ها و خلاقیت قابل توجهی، برنامه سازی و جذب مخاطب می‌کنند. پس من هم به عنوان یک برنامه‌ساز تلویزیون باید از خلاقیتم استفاده کنم و برنامه‌ای بسازم که مردم را پای تلویزیون بنشانم. فکر میکنم این عقیده، هم صمیمانه‌تر و هم عاقلانه‌تر است. چرا که بزرگترهای ما همیشه ما را به تعامل و همفکری و همزیستی سوق داده‌اند. بنابراین من از همین گفت‌وگو، بچه‌های تلویزیون را به داشتن یک رقابت سالم و جذاب با پلتفرم‌های نمایش خانگی دعوت میکنم.
شما برای اولین بار در قاب تلویزیون در کنار احسان علیخانی دیده شدید تا اینکه در قهرمان به صورت مستقل برنامه را اجرا کردید. این تجربه، شروع استقلال کاری شما و جدایی از تیم احسان علیخانی است؟ و آیا به رقابت با او فکر می‌کنید؟
من عاشق رقابت هستم و برایم لذتبخش است که بتوانم با یک مجری و برنامه ساز حرفه‌ای و کاربلد مثل احسان علیخانی، رقابت کنم اما لازم است بگویم که هر آن چیزی که شما از من روی آنتن تلویزیون می‌بینید، چه خوب و چه بد همه‌اش را از احسان علیخانی یاد گرفته‌ام. اگر الان در حوزه برنامه سازی یا اجرا بتوانم حرفی بزنم، آن را مدیون احسان هستم پس هیچوقت نمی‌توانم او را نادیده بگیرم. در یک شرایطی من بنا به فضا و موقعیت ایجاد شده، تصمیم گرفتم کار کنم و در این برنامه با احسان، شانس همکاری نداشتم. این به معنای دشمنی یا رقابت نیست و موضوع صرفا، تصمیم و انتخاب ما بود که یکی تصمیم گرفت کار کند و یکی نه. من همچنان در کارهایی که می‌خواهم انجام بدهم از احسان مشورت می‌گیرم چون به تجربه، هوش و دقتش در این حوزه ایمان دارم. این را هم اضافه کنم که دیده شدن من، ماحصل برنامه عصر جدید احسان علیخانی بود. برنامه‌ای که افراد مختلفی از سراسر ایران در آن شرکت کردند و به نمایش توانمندی‌های خودشان پرداختند و خروجی‌های بسیار خوبی مثل عرفان طهماسبی، سعید فتحی روشن و فاطمه عبادی داشت. من هم مثل این افراد به این برنامه رفتم که خودم را نشان بدهم.
الگوبرداری از برنامه‌های پرمخاطب خارجی را در برنامه سازی داخلی چطور می‌بینید و آیا موافق کپی برداری از آنها هستید؟
ما به نسبت فرهنگ و ساختار حکومتی و ایدئولوژیکمان اصلا امکان کپی‌برداری از برنامه‌های خارجی را نداریم. مطمئن باشید تمام کپی‌هایی که در ایران اتفاق می‌افتند پر از خلاقیت و نقاط متمایزکننده است. هرچند که اگر کپی هم باشد، بد نیست. برنامه‌ای که هدف دارد، ایدئولوژی دارد و مخاطبان زیادی را با خودش همراه می‌کند مثل عصر جدید یا جوکر، حتما باید ساخته شود چون هم به دیده شدن استعدادهای خوبی منجر می‌شود و هم به عنوان بک تفریح و سرگرمی جذاب خانوادگی، محتوای خوبی را به مردم ارائه می‌دهد. امیدوارم فصل دوم جوکر هم به زودی بیاید و مطمئنم که خروجی بسیار جذابی خواهد داشت.
