سرویس تاریخ «انتخاب»: کتاب «اتاقی که در آن اتفاق افتاد»، خاطرات کاخ سفید از زبان جان بولتون، مشاور امنیت ملی آمریکا در دوران ترامپ است. او سابقه معاون وزارت خارجه و نمایندگی آمریکا در سازمان ملل را در دوران جورج بوش پسر نیز در سابقه دارد. بولتون که با رویکردهای ستیزه جویانه در حوزه سیاست خارجی شناخته می‌شود، 372 بار در کتاب خود به ایران اشاره کرده است. این کتاب توسط انتشارات های امیرکبیر و مهراندیش با ترجمه های مختلفی به چاپ رسیده است. «انتخاب» روزانه بخش هایی از این کتاب را منتشر خواهد کرد.
ترامپ بعد دوباره نطق معروفش درباره کری و قانون لوگان که بدون آن هیچ جلسه‌ای درباره ایران واقعاً جنبه رسمی پیدا نمی‌کرد را در پیش گرفت. من با ارائه خلاصه‌ای از تصمیمی که گرفته بودیم که همان بسته پیشنهادی صبحانه بود از بحثمان نتیجه‌گیری کردم. ترامپ موافقت کرد و خواست یک بیانیه منتشر کنیم و تأکید کرد که ما می‌خواستیم پاسخ کوچکی به یک اشتباه قابل پیشگیری از طرف ایرانی‌ها بدهیم. از آن جا که آن حمله تلافی جویانه باید ایرانی‌ها را غافلگیر می‌کرد، کسی با این اقدام موافق نبود و این ایده همان دم گم شد.
ترامپ پرسید که حمله کی انجام می‌شود و دانفورد گفت بر اساس تخمین آن‌ها ساعت نه شب دانفورد همچنین گفت: آقای رئیس جمهور، اگه اونا سعی کنن در جواب حملات ما آمریکایی‌ها رو بکشن، ما باز هم سراغ شما می‌آیم و ترامپ گفت: «فکر نکنم، من نگران سربازامون توی سوریه‌ام بیاریدشون از اونجا بیرون. » دانفورد گفت: «می‌خوایم به اون نقطه برسیم ترامپ جواب داد: «سوریه دوست ما نیست. »
تصمیمی که در آن جلسه گرفته شد، سه جنبه مهم داشت: ۱. ما هدف‌های نظامی کاربردی را می‌زدیم همان طور که در بالا توضیح دادم نه فقط هدف‌های نمادین را؛ ۲. داخل ایران را می‌زدیم یعنی از یکی از خطوط قرمز ایران رد می‌شدیم و بی تردید یکی از ادعا‌های همیشگی‌شان را که می‌گفتند به چنین حمله‌ای به شدیدترین شکل ممکن واکنش نشان می‌دادند، می‌آزمودیم؛ ۳ اهدافی را می‌زدیم که احتمالاً تلفات داشتند و این باعث می‌شد تا ترامپ بشنود که حملاتی که دستورش را صادر کرده است، منجر به مرگ ایرانی‌ها و احتمالاً روس‌ها شده است. بعد از این صحبت‌ها، نظریه‌های جایگزینی درباره تصمیم حیرت‌انگیز ترامپ برای لغو حمله وجود داشت، اما من قویاً معتقد بودم که ترامپ دقیقاً می‌دانست که وقتی این تصمیم را می‌گیرد دارد چه کار می‌کند.
ما جلسه‌ای را برای ارائه گزارش به کنگره هماهنگ کردیم که پلوسی بیست دقیقه دیرتر به آن جلسه آمد ترامپ به همراه سایر ما در سالن کابینه منتظر ماند و یک گفتگوی زوری و سرد، اگر نگویم مزخرف در گرفت. مسأله هواوی مطرح شد و چاک شومر گفت: «شما از حمایت دموکرات‌ها برخوردارید با توجه به این که باید در مقابل هواوی سرسخت می‌بودیم سناتور مارک وارنر یکی از دموکرات‌های برجسته در کمیته منتخب سنا در امور اطلاعاتی گفت: «در شبکه هواوی هیچ امنیتی وجود نداره اگه از این مسأله برای تجارت استفاده کنیم، اعتبارمون رو پیش همه متحدامون از دست می‌دیم یعنی گرفتن امتیازات تجاری از چین در ازای لغو جریمه‌ها و مجازات‌های هواوی حرف وارنر درست بود اما ترامپ معتقد بود همه چیز در مذاکرات تجاری مجاز است.
وقتی پلوسی بالاخره وارد شد ترامپ شرایط را برایش توضیح داد. آدام شیف، رئیس دموکرات کمیته منتخب دایم در امور اطلاعات پرسید چه برنامه‌ای داریم ترامپ با گفتن اونا (ایرانی‌ها) می‌خوان گفتگو کنن از جواب طفره رفت، اما باز کری را به خاطر نقض قانون لوگان و دلسرد کردن آن‌ها سرزنش کرد دموکرات‌ها نگران استفاده از قدرت نظامی بودند اما ترامپ گفت: «یه حمله، اما حمله‌ای که قرار نیست زیاد مخرب باشه. »
بعد ترامپ گفت: «دست روی دست گذاشتن بزرگترین خطره این حرفش باعث شد جیم ریش به حرف بیاید و بگوید: «من هم موافقم. » و همه جمهوری خواهان تأیید کردند. مایک مک کاول (نماینده تگزاس) پرسید آیا می‌توانیم پایگاه‌های ایرانی را که از آن‌ها حمله به پهپاد صورت گرفته بود نابود کنیم؟
ادامه دارد....
