سرویس تاریخ «انتخاب»: اسدالله علم (۱ مرداد ۱۲۹۸ بیرجند – ۲۵ فروردین ۱۳۵۷ نیویورک)، یکی از مهم‌ترین چهره‌های سیاسی دوران محمدرضا شاه، وزیر دربار از ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۶ و نخست‌وزیر ایران از سال ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۲ بود.
«انتخاب» هر شب یادداشت های روزنوشت علم را منتشر می کند.
شنبه ۱۰ خرداد ۱۳۴۸: ... امروز حسن ارسنجانی وزیر اسبق کشاورزی مرحوم شد. کاراکتر عجیبی بود. خیلی مرد قوی و پر حرارت و پرکار، و به‌علاوه فهمیده و عالم بود. در کابینه قوام السلطنه، با آن که بیست و چند سال بیشتر نداشت، معاون نخست وزیر شد. در کابینه امینی به وزارت کشاورزی رسید، و من هم او را در کابینه خودم به همین سمت نگاه داشتم. چون اصلاحات ارضی را شروع کرده بود و ممکن نبود او را عوض کرد. به علاوه خودم هم با او دوست بودم و دوستش داشتم.
خدا رحمت کند، فوق العاده مرد کاردان و در کار بی‌رحم بود. اهل مطالعه و تئوریسین حسابی بود. تنها عیب بزرگ او این بود که فکر می کرد هر چه خودش می گوید درست و هر چه برای خود او خوب است، خوب است و دیگر هیچ! با وصف این، محسنات او برای کشور خیلی بیشتر از معایب او بود.
در آخر دولت من چون زیاد لگد می انداخت و به دولت بی اعتنایی می کرد (به خیال این که قهرمان اصلاحات ارضی است)، او را خارج کرده برای سفارت رم فرستادم ـ البته برحسب امر شاه- ولی در دولت منصور معزولش کردند و به تهران آمد.
کم کم مورد بی مرحمتی شد، ولی من سعی کردم رشته او با شاهنشاه و دربار پاره نشود، تا روزی که به رحمت خدا پیوست. ولی در مرگ او دربار سوگواری اعلام کرد، که اثر فوق العاده در طبقه جوان و روشنفکر کشور داشت. در ۴۷ سالگی به سکته قلبی درگذشت.
یادداشت‌های اسدالله علم: چون اوقات شاهنشاه را با این دو فقره عرایض خودم خیلی تلخ کرده بودم، قدری صحبت شوخی کردم و از این که زنم به هیچ صورت مرا تنها و راحت نمی گذارد، شکایت کردم. شاهنشاه هم دل پری خودشان داشتند، مقداری خندیدیم...
