ایلنا: رضا نورانی، رییس اتحادیه ملی محصولات کشاورزی ایران درباره آنچه سبب مرجوع شدن و یا امحای محصولات کشاورزی صادرشده از ایران می‌شود، گفت: واضح است که صادرکننده وقتی کالایی را صادر می‌کند و برای صادرات آن هزینه‌های گزاف خرج می‌کند و زحمت بسیاری را متحمل می‌شود از کیفیت محصول خود به اندازه‌ای مطلع است که کالا برگشت نخورد و یا امحا نشود و به یقین این اتفاقات به معنای ضرردهی کامل صادرکننده است.
وی افزود:، اما اینکه مسئولان دولتی در وزارت جهاد و در زیرمجموعه آن سازمان حفظ نباتات از وقوع چنین اتفاقاتی می‌گویند، ریشه در عملکرد خود آنها دارد، به طور مثال در صادرات کیوی از ایران به هندوستان این سازمان هیچ کمکی از اتحادیه با سابقه فعالیت ۵۰ ساله نگرفت و در انتخاب صادرکنندگان به تشخیص خود عمل کرد بنابراین وقتی کالای صادراتی به دلیل ضعیف کیفیت مرجوع و یا امحا می‌شود خود این مقامات باید پاسخگو باشند.
نورانی ادامه داد: از سال ۲۰۱۹ که صادرات کیوی از ایران به هند به تقاضای طرف هندی آغاز شد، سازمان حفظ نباتات چند بار به دلیل سفیدک داشتن بخشی از کیوی‌های صادراتی از وزارت کشاورزی هند اخطار دریافت کرد، اما به این اخطار‌ها توجهی نشد و در پی این بی‌توجهی هند واردات کیوی از ایران را در سال ۲۰۲۲ ممنوع کرد. حتی اماراتی‌هایی هم که از ایران کیوی خریدند تا با برند اماراتی به هند صادر کنند نیز با همین مشکل رو‌به‌رو شدند و کیوی‌ها به دبی مرجوع شد.
رییس اتحادیه ملی محصولات کشاورزی خاطرنشان کرد: با پیگیری سازمان حفظ نباتات صادرات از هند بار دیگر از سر گرفته شد و این بار سازمان حفظ نباتات در توافق با اتحادیه تصمیم گرفت کیوی‌ها را گزینش کند و به همین منظور در مناطقی از کشور که کیوی کشت می‌شود ایستگاه‌هایی را بنا و اقدام به شناسنامه‌دار کردن باغ‌ها کرد، اما در اجرای توافقات نیز سازمان حفظ نباتات رویه‌ای مخالف با آنچه توافق شده بود را پیش گرفت و کسانی که قصد صادرات محصول کیوی خود را داشتند باید به کسانی که مجوز صادرات کیوی را از وزارت جهاد دریافت کرده بودند هزینه قابل‌توجهی پرداخت می‌کردند تا بتوانند محصول خود را صادر کنند.
وی اظهار کرد: در نهایت با این رویه هم مشکل حل نشد و هنوز به گفته خود مقامات همچنان با مشکل مرجوع شدن کالا‌های کشاورزی صادراتی رو‌به‌رو هستیم.
نورانی تصریح کرد: صادرات محصولات کشاورزی به طور پیوسته با تغییر سیاست‌های صادراتی دست و پنجه نرم می‌کند تا جایی که می‌توان گفت ضرری که این بخش‌نامه‌های خلق‌الساعه به صادرات محصولات کشاورزی کشور وارد کرده حتی دشمن خارجی هم وارد نکرده است و در پی این تصمیمات ناگهانی است که یا با مازاد محصولات کشاورزی رو‌به‌رو هستیم یا با کمبود آنها.
وی درباره تغییرات دائمی قوانین صادرات محصولات کشاورزی به عراق گفت: در بازار عراق هم همین داستان برقرار است. گفته می‌شود که عراقی‌ها با استدلال تقویت تولید داخل همچون مسئولان ایرانی تصمیمات ناگهانی برای واردات محصولات کشاورزی از ایران می‌گیرند، در حالی که تولید داخل چهارچوب دارد و به اقتضای هر فصل قابل‌پیش‌بینی است و نیاز به تصمیمات یکباره نیست. این تصمیمات یک باره چه از طرف مقامات ایرانی باشد و چه عراقی تنها صادرکننده‌ای را متضرر می‌کند که گاه بار او در مسیر است، اما به ناگهان خبر می‌رسد که صادرات ممنوع شده است.
