ثابتی در رشته توئیتی نوشت: صبح امروز تعدادی از اکانت های فیک توییتر، کانال های اصلاح طلب و ضدانقلاب پروژه مشترکی را شروع کردند؛ چرا امیرحسین ثابتی قرار است از مهرماه در دانشگاه شریف درس انقلاب اسلامی را تدریس کند؟
1. چرا نباید در دانشگاه تدریس کنم؟ مگر قرار است با 15 سال تحصیل در رشته علوم سیاسی از مقطع لیسانس تا فوق لیسانس و دکترا، بروم فیزیک کوانتوم درس بدهم؟ دقیقا در رشته ای که در بهترین دانشگاه های این کشور درسش را تا عالی ترین مقطع خواندم، قرار است برای دانشجویان کارشناسی درس بدهم
قبل از این هم در دانشگاه های دیگر تدریس داشتم. کجای این اتفاق عجیب وغریب است؟ اگر کسی بخواهد درس انقلاب اسلامی دهد باید دقیقا چه کاری دیگری انجام دهد که انجام نداده ام؟
2.در طول دوره تحصیلم، با بهترین اساتید علوم سیاسی و تاریخ سر و کله زده ام. از منتهی الیه انقلابی تا ضدانقلاب
حرف همه آنها را درباره تاریخ و سیاست شنیده ام. علاوه بر آن سالها در حوزه تاریخ به خصوص تاریخ پهلوی و انقلاب اسلامی مطالعه داشتم. تقریبا تمام حرفها، مقالات، مستندها و مطالب تولید شده تاریخی از طیفهای مختلف را دیده و خوانده ام. علاوه بر اینها در سالهای گذشته
در حوزه تاریخ شفاهی نیز مفصل کار کرده ام، چندسال در مرکز اسناد انقلاب اسلامی در حوزه تاریخ پژوهشگری کرده ام، اسناد تاریخی را خوانده ام. حدود یک سالی هم هست که یک کتابفروشی تخصصی در حوزه تاریخ و سیاست تاسیس کرده ام و بخش زیادی از وقتم را صرف این کار کرده ام
لذا باز هم می پرسم اگر کسی بخواهد درس انقلاب اسلامی بدهد باید دقیقا چه کاری دیگری انجام بدهد که انجام نداده ام؟
3. ضمنا بنده هیات علمی دانشگاه شریف نیستم. قرار است به عنوان استاد مدعو، هفته ای دو ساعت در رشته ای که درسش را خوانده ام، تدریس کنم.
لذا ارتباط این مساله را با اخراج فلان استاد از این دانشگاه متوجه نمی شوم. چون نه قرار است رشته او را درس بدهم و نه قرار است در دانشگاه شریف هیات علمی شوم.
4. البته می دانم کسانی که پشت این پروژه هستند نه این توضیحات برایشان قانع کننده است نه به دنبال قانع شدن هستند.
چطور تدریس یک فارغ التحصیل علوم سیاسی در رشته انقلاب برایشان عجیب است اما در برابر تدریس زبان عادل فردوسی پور در دانشگاه شریف تعجب نمیکنند و حتی برایشان مساله نیست؟
5-مساله چیز دیگری است. آنها از اثرگذاری بنده حقیر ناراحتند. اهمیتی هم ندارد چون این تازه اول کار است.
حسین شریعتمداری در مطلبی با عنوان «در سر هزار فتنه نیرنگ‌های رنگی!» نوشت: چند تن از اعضای هیئت علمی دانشگاه‌ها که در جریان اغتشاشات پائیز سال گذشته نه فقط از اغتشاشات و اغتشاشگران حمایت کرده بودند بلکه در پاره‌ای از موارد با اراذل و اوباش اغتشاشگر در جنایت علیه مردم مظلوم این مرز و بوم همراه بوده‌اند، از دانشگاه اخراج شده‌اند و این کمترین و پیش‌پا افتاده‌ترین مجازات در مقابل اقدامات پلشت و غیر‌انسانی آنهاست.
