کیهان نوشت: مدعیان اصلاحات هرگاه در انتخاباتی با مشارکت بالا حضور یابند و با رای مردم، نتیجه را به حریف واگذار کنند، صندوق رای را بی‌اعتبار دانسته و به آشوب و اردوکشی خیابانی روی می‌آورند (سال ۱۳۸۸).
هرگاه در انتخابات ولو با فاصله کم پیروز شوند، ابتدا مستانه بر طبل پیروزی می‌کوبند و به مخالفین حمله می‌کنند، و آن گاه که ناکارآمدی‌شان آشکار شد، با فرافکنی مشکلات را به گردن دیگران انداخته و حاضر به عذرخواهی از ملت نمی‌شوند. (سال ۱۳۹۲) و هرگاه احساس کنند جایگاهی میان مردم یا کاندیدایی برای معرفی ندارند، از عرصه انتخابات کنار رفته و حاکمیت را مقصر می‌کنند! (سال ۱۴۰۰)
همین طیف از زمان روی کار آمدن دولت سیزدهم، در رسانه‌های خود به طور گسترده به انکار دستاورد‌های دولت و بزرگنمایی اخبار منفی و در نتیجه ناامیدسازی مردم می‌پردازند و در عین حال مدعی می‌شوند که اگر انتخابات پرشور نباشد، مقصر حاکمیت است!
روزنامه جوان نوشته است: امید است که شورای نگهبان فرصتی برای بهانه به دست نامزد‌ها ندهد. اکنون که ضعف ساختار حزبی و تشکیلاتی، مانع بسیاری از حذفیات و نظارت‌های درون‌حزبی که همان کار نظارت استصوابی را می‌کند، شده است، بهتر است تا زمان ارتقای ساختار سیاسی کشور، فرصت‌های بیشتری برای انتخابات پرشور فراهم شود. اکنون که قانون جدید امکان افزون‌تری برای احراز صلاحیت‌ها ایجاد کرده است، احرازنشدن صلاحیت به‌خاطر «نشناختن افراد» دیگر توجیه‌پذیر نیست.
