رئیس سازمان صداوسیما در جریان بازدید از پشت صحنه برنامه «سید خندان» گفت خنده‌ای که «سید خندان» بر لب مخاطب می‌آورد، فاخر و نشأت گرفته از فکر و شناخت است.
به گزارش روابط عمومی شبکه دو، پیمان جبلی رئیس صداوسیما به همراه وحید جلیلی قائم مقام رئیس سازمان صداوسیما در امور فرهنگی، حسین قرایی مدیر کل روابط عمومی رسانه ملی و حامد بامروت‌نژاد رئیس شبکه دو از پشت صحنه «سید خندان» بازدید کرد.
جبلی گفت: خنده‌ای بر روی لب مخاطب ارزشمند است که فاخر باشد یعنی از فکر و شناخت نشأت گرفته باشد و این اتفاق توسط این برنامه انجام می‌شود.
در ادامه بامروت‌نژاد رئیس شبکه دو توضیحاتی در مورد برنامه ارائه کرد و گفت: جمعی از جوانانی که تجربه چندساله در حوزه طنز دارند در بخش‌های مختلف این برنامه مشغول فعالیت هستند و یکی از اهداف ما از تولید برنامه «سیدخندان» این بود که نشان دهیم ایجاد جذابیت در برنامه تلویزیونی، منحصر به موارد محدودی مانند پخش موسیقی و حضور سلبریتی و… نیست و گاهی شنیدن یک شعر خوب، خواندن شاهنامه، روایت خاطره و… هم برای مخاطب جذاب هستند.
بامروت‌نژاد افزود: قصد داریم در ادامه تولید این برنامه، تعامل با تماشاگرهای حاضر که از شهرهای مختلف هستند بیشتر شود و آن‌ها در برنامه بیشتر مشارکت داده شوند به عنوان مثال، از مهمان سوال بپرسند و از خاطراتشان بگویند.
«سیدخندان» برنامه شبانگاهی شبکه دو است و بخش‌های مختلفی در حوزه‌های شعر، استندآپ کمدی، نمایش، دوبله، ترانه و سرود و… دارد. همچنین گفت‌وگویی پیرامون موضوع هر قسمت با چهره‌هایی ویژه که تجربه‌ای خاص دارند، انجام می‌شود و تماشاگران حاضر در استودیو نیز حضوری فعال در صحنه دارند.
«سیدخندان» کاری است از گروه اجتماعی شبکه دو به تهیه‌کنندگی محمدحسین بزرگی، سردبیری و اجرای محمدرضا شهبازی و کارگردانی احسان حسینی است.
هفته گذشته بود که محمدرضا شهبازی مجری برنامه طنز شبکه دو اعلام کرد که در اعتراض به تصمیم مدیران شبکه ۳ برای برگرداندن رضا رشیدپور و محمدرضا گلزار به تلویزیون دیگر به اجرای «پاورقی» ادامه نخواهد داد. موجی که شهبازی راه انداخت و با همراهی محسن مقصودی و امیرحسین ثابتی دو مجری دیگر مورد حمایت طیف تندرو اصولگرایان ادامه یافت، در واقع نمایش روی صحنه‌ای بود که قاعدتا کارگردان و طراحی صاحب نفوذتر داشت؛ وحید جلیلی قائم مقام رئیس و معاون فرهنگی سازمان صدا و سیما که از «سلبریتیسم» با صفت «سخیف» یاد می‌کند و معتقد به اداره رسانه به شیوه «قرارگاهی» است.
