محققان در بدن یک ماهی ماقبل تاریخ به قدمت ۳۸۰ میلیون سال قلبی را کشف کردهاند.
به گفته آنها این کشف نمایانگر مقطعی مهم در تکامل ارگان پمپ کننده خون در بدن حیوانات دارای مهرههای پشت است.
این قلب متعلق به یک نوع ماهی به نام «گوگو» (Gogo) است که حالا منقرض شده.
این کشف حیرتانگیز در غرب استرالیا انجام شد و جزئیات آن در نشریه «ساینس» چاپ شده است.
پروفسور کِیت تریناستیک سرپرست مطالعه از دانشگاه کِرتین در پرت استرالیا گفت: «ما دور کامپیوتر جمع شده بودیم که تشخیص دادیم قلبی در داخل این ماهی وجود دارد. واقعا باورنکردنی بود! هیجانش قابل وصف نیست.»
فسیل این ماهی در تخته سنگهای منطقه کیمبرلی غرب استرالیا محفوظ مانده بود.
معمولا استخوانها و نه بافتهای نرم بدن هستند که فسیل میشوند، اما در این مورد کانیها خیلی از ارگانهای داخلی ماهی از جمله کبد، شکم، روده و قلب را حفظ کردهاند.
پروفسور تریناستیک میگوید: «این لحظهای حیاتی در تکامل ما انسانها بود. ساختاری که در مراحل اولیه تکامل در اجداد ما شکل گرفت را اینجا برای اولین بار در این ماهی میبینیم.»
پروفسور جان لانگ از دانشگاه فلیندرز در آدلاید استرالیا که از دیگر محققان این مطالعه است این را کشفی توصیف کرد که «هوش از سر میبرد و آدمی را مبهوت میکند.»
ماهی های کشف شده در کیمبرلی کاملا در دل سنگ ها محفوظ مانده اند
او گفت: «ما قبلا هرگز چیزی درباره ارگانهای نرم حیواناتی با این قدمت نمیدانستیم، اما حالا چرا.»
گوگو اولین نمونه از یک طبقه از ماهیهای ماقبل تاریخ به نام پلاکودرم (تخته پوستان) است. اینها اولین ماهیهای دارای آرواره و دندان بودند. ماهیها تا قبل از آن از ۳۰ سانتیمتر بلندتر نمیشدند اما قد پلاکودرمها گاه به نه متر میرسید.
پلاکودرمها برای ۶۰ میلیون سال شکل غالب حیات در زمین بودند. آنها برای ۱۰۰ میلیون سال قبل از ظهور اولین دایناسورها وجود داشتند.
اسکن بدن گوگو نشان داد که قلبش از آنچه برای این ماهیهای بدوی انتظار میرود پیچیدهتر است. قلب این ماهی دارای دو حفره بالایی و پایینی چیزی شبیه به قلب انسان است.
محققان میگویند که این باعث افزایش کارآمدی قلب این حیوان شد و تغییر مهمی بوده که آن را از یک ماهی کم سرعت به یک شکارچی فرز بدل کرد.
عکس آرشیوی از فسیل یک ماهی گوگو
پروفسور لانگ می گوید: «برای آنها این راه ترقی و بدل شدن به یک شکارچی سیریناپذیر بود.»
مشاهده مهم دیگر این بود که قلب در جایی خیلی جلوتر از ماهیهای بدویتر قرار دارد.
گمان میرود که جای قلب به رشد گردن این ماهی و ایجاد فضا برای بزرگتر شدن ششها در طول مسیر تکاملی مرتبط باشد.
دکتر زرینا جوهانسون از موزه تاریخ طبیعی لندن، دانشمند ممتاز جهان در زمینه پلاکودرمهاست که در این تحقیق شرکت نداشته. او این را یک «کشف به نهایت مهم» توصیف کرد که توضیح میدهد چرا انسان امروز به این شکل درآمده.
«خیلی از چیزهایی که در این ماهی میبینید هنوز در بدن ما وجود دارد؛ برای مثال آرواره و دندان. در این ماهی اولین بار است که بالههای جلویی و بالههای عقبی که نهایتا به بازو و پا تبدیل شد دیده میشود.»
«خیلی چیزها در این پلاکودرمها هست که میبینیم در روند تکامل به ما رسیده و به گردن، شکل، آرایش و محل قرار گرفتن قلب در بدن ما تبدیل شده.»
منبع: بی بی سی
