یک روزنامه‌نگار پیشکسوت درمورد گزارش های اخیر صداوسیما درمورد یارانه ها که موجب انتقادات بسیار شده، عنوان می‌کند که یک گزارش باید به گونه‌ای باشد که همه افرادی که در یک جامعه زندگی می‌کنند و دیدگاه‌های مختلفی نسبت به یک رویداد دارند، صدای خود را در آن ببینند و احساس کنند. در غیر اینصورت مخاطب احساس می‌کند که دیگر جایی برای دیدگاهش نیست و در نتیجه یک خلایی ایجاد می‌کند که آن جایگاه رسانه را که باید پوشش همه جانبه‌ای در سطح مخاطبین خود داشته باشد را تنزل می‌دهد.
بیژن نفیسی در گفت و گو با «انتخاب» در پاسخ به پرسشی مبنی بر اینکه آیا گزارش‌هایی که اخیرا صدا و سیما در توجیه گرانی اقلام، تولید و پخش کرده است می‌تواند اقناع‌کننده باشد، گفت: «اصولا زمانی که ما پوشش گزارشی از رویدادی داریم، باید خیلی حساب شده باشد و همه جنبه‌های یک اتفاق را مدنظر قرار دهیم. اگر بخواهیم صرفا به سراغ افرادی که به عنوان مردم عادی شناخته می‌شوند، برویم یک گزارش سطحی می‌شود و نمی‌تواند در جهت تایید یک طرح یا تصمیم در سطح جامعه تاثیرگذار باشد.»
وی ضمن بیان اینکه برای تهیه چنین گزارش‌هایی نیاز است که از نگاه کارشناسان هم استفاده کنیم، مطرح کرد: «به عنوان مثال اگر می‌خواهیم درباره طرح افزایش قیمت‌ها گزارش تهیه کنیم، نیاز به یک نگاه تخصصی داریم. یعنی باید در چنین گزارش‌هایی حداقل با چند کارشناس اقتصادی موافق و مخالف مصاحبه داشته باشیم. در این صورت مخاطب می‌تواند قضاوت درستی داشته باشد. اگر با مردم عادی هم می‌خواهیم صحبت کنیم، نباید صرفا سراغ موافقان برویم چرا که افراد مخالف و منتقد هم باید خود را در این گزارش ببینند و حس کنند.»
این روزنامه‌نگار پیشکسوت افزود: «گزارشی که یک طرفه باشد و ما فقط به سراغ موافقان برویم، نتیجه مطلوب را از آن نمی‌گیریم. اگر تهیه گزارش برای اثر روی مخاطب و موافق کردن آن با یک تصمیم است، شیوه انعکاس صرف موافقان، اثربخش نیست. در واقع الفبای اولیه چنین گزارش خبری را ما رعایت نکرده‌ایم و هزگر نمی‌توانیم نتیجه مطلوب را بگیریم.»
نفیسی همچنین درباره اینکه چرا اساسا بیشتر مردم صدا و سیما را یک رسانه ملی نمی‌دانند، بیان کرد: «در هر رسانه‌ای که داریم؛ چه صدا و سیما باشد چه روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها، ما باید همه جنبه‌ها را از ابعاد گوناگونش ببینیم. یک گزارش باید به گونه‌ای باشد که همه افرادی که در یک جامعه زندگی می‌کنند و دیدگاه‌های مختلفی نسبت به یک رویداد دارند، صدای خود را در آن ببینند و احساس کنند. در غیر اینصورت مخاطب احساس می‌کند که دیگر جایی برای دیدگاهش نیست و در نتیجه یک خلایی ایجاد می‌کند که آن جایگاه رسانه را که باید پوشش همه جانبه‌ای در سطح مخاطبین خود داشته باشد را تنزل می‌دهد.»
