مهر :یک مطالعه جدید نشان میدهد که دو ویروس رایج تبخال ممکن است در اختلال در متابولیسم گلوکز و افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 در بین افراد آلوده نقش داشته باشد.
به نقل از ساینس دیلی، ویروسهای هرپس یا تبخال، یکی از شایعترین ویروسها در انسان هستند که هشت نوع آن در حال حاضر شناخته شده است: ویروسهای هرپس سیمپلکس ۱ و 2 (HSV)، ویروس واریسلا زوستر (VZV)، ویروس اپشتین بار (EBV)، سیتومگالوویروس (CMV) و ویروسهای هرپس انسانی ۶، ۷ و 8 (HHV). همه آنها پس از یک عفونت اولیه، معمولاً خفیف یا بدون علامت، باعث عفونتهای نهفته مادام العمر در میزبان خود میشوند.
دیابت نوع۲ یکی از شایعترین و مهمترین بیماریهای متابولیک است که طبق برآوردها ۹.۳٪ از جمعیت جهان تا سال ۲۰۱۹ به این بیماری مبتلا هستند و بار مرگ و میر بالایی را عمدتاً به دلیل بیماری قلبی عروقی ناشی از آن به همراه دارد. بسیاری از عوامل خطر رفتاری، محیطی و ژنتیکی ابتلاء به دیابت نوع۲ شناخته شده هستند، اما تا همین اواخر، ویروسها در ایجاد دیابت نوع ۱ مطرح بودند، که در آن پانکراس (لوزالمعده) تولید انسولین کافی را متوقف میکند.
این تحقیق بر اساس دادههای بهداشتی ۱۹۶۷ نفر در جنوب آلمان بود. شرکتکنندگان در ابتدا (۲۰۰۶-۲۰۰۸) و در مرحله پیگیری (۲۰۱۳-۲۰۱۴) تحت معاینات بهداشتی دقیق قرار گرفتند که شامل آزمایش وجود هرپس ویروسهای انسانی، آزمایشهای تحمل گلوکز خوراکی (OGTT) و اندازهگیری هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) بود.
تجزیه و تحلیلهای بیشتری از نمونههای خون برای تشخیص وجود آنتی بادی برای ۷ مورد از ۸ ویروس هرپس انسانی انجام شد که نشان دهنده وجود عفونتهای اولیه و نهفته است.
از هفت ویروس هرپس بررسی شده، HSV2 و CMV با بروز (پیش) دیابت در بین افراد با تحمل گلوکز طبیعی مرتبط بودند. افراد مبتلا به HSV2 نسبت به افرادی که سرم منفی بودند، ۵۹ درصد بیشتر در معرض ابتلاء به (پیش) دیابت بودند، در حالی که عفونت CMV با افزایش ۳۳ درصدی بروز (پیش) دیابت همراه بود.
مطالعه محققان دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیانس آلمان نشان داد که هر دو HSV2 و CMV به طور مداوم و مکمل در ایجاد (پیش) دیابت، نقش دارند.
مکانیسمهایی که توسط آن این ویروسها میتوانند به ایجاد (پیش) دیابت کمک کنند، هنوز کشف نشده است. هر دو HSV2 و CMV باعث عفونتهای مزمن میشوند که میتواند سیستم ایمنی را با تحریک یا سرکوب فعالیت آن تعدیل کند، که به نوبه خود میتواند بر عملکرد سیستم غدد درون ریز (هورمونی) تأثیر بگذارد.
