سرویس تاریخ «انتخاب»؛ علاوه بر نقش محوری سید احمد آقا در جریان مصاحبه‌های امام، هدایت و اداره‌ی دو دفتر نوفل‌لوشاتو و پاریس هم بر عهده‌ی ایشان بود. در آن ایام تعداد زیادی از علما و یاران و شاگردان امام و دیگر شخصیت‌ها به فرانسه می‌آمدند و انتظار داشتند فرزند امام از آن‌ها استقبال کند و حق هم همین بود، لذا سید احمد آقا شب و روز برنامه‌ی منظمی نداشت. وقتی اعلام می‌شد که کسی از دوستان امام یا بزرگان روحانی و سیاسی از ایران می‌آید، احمد آقا گاهی با من و گاهی با افراد دیگر به فرودگاه می‌رفت (یا شارل دوگل یا فرودگاه اورلی) که حداقل ۴۰-۵۰ کیلومتر راه بود.
اطلاع‌رسانی و جمع‌بندی حوادث و پیام‌ها و خبرهای ویژه به امام از وظایف دیگر احمد در نوفل‌لوشاتو بود. گاه نیمه‌شب اخباری می‌رسید که باید بلافاصله امام در جریان قرار می‌گرفتند و پاسخ می‌دادند. فاصله‌ی زمانی و اختلاف ساعت با تهران یا آمریکا و سایر نقاط را هم باید در نظر داشت، با این حال ایشان با شور و نشاط و امانت‌داری کامل تمامی این امور را دنبال می‌کرد. در واقع سید احمد آقا نقش مرکز ثقل و هسته‌ي مرکزی روابط عمومی امام را بر عهده داشت که هم اخبار مربوط به انقلاب را انتقال می‌داد و هم با افراد مختلف در تماس بود و از مسافران استقبال و پذیرایی می‌کرد. هنر او این بود که با هوشیاری و درایت و زیرکی خاصی توانست میان مجموعه افراد و گروه‌های مختلفی که در آن‌جا حضور داشتند، موازنه‌ای ایجاد کند که دسته‌جات سیاسی نتوانند از امام بهره‌برداری جناحی کنند و امام را سخن‌گوی گروه خویش و یا خود را سخن‌گوی امام معرفی و مطرح کنند.
در پیش‌برد اهداف امام، حاج احمد آقا از تمامی امکاناتی که در ایران و در تمامی مراکز استان‌ها می‌شناخت و یا برقرار کرده بود و کم هم نبودند، استفاده می‌کرد. البته امکانات ارتباطی گسترده و مطمئن در پاریس، قابل مقایسه با عراق نبود، اما سازمان‌دهی آن توسط سید احمد آقا صورت می‌گرفت. من با شگفتی و حیرت می‌دیدم که او بین مراکز استان‌ها و تلفن‌خانه‌های شهرها ارتباط برقرار کرده بود و بیانات امام که روی نوار ضبط شده بود در کوتاه‌ترین زمان در ایران منتشر می‌شد. در بین دوستان به این ستاد اطلاع‌رسانی احمد آقا به شوخی «خمینی پِرِس» می‌گفتیم. بخشی از نگرانی سید احمد اقا در مورد امنیت جانی امام بود که البته با حضور پیوسته و مخلصانه‌ی افرادی چون مرحوم اشراقی و شهید عراقی و دوستان اعزامی دیگر تا حدود زیادی این نگرانی مرتفع شد.
در این‌جا باید به نقش ویژه و بسیار خالصانه‌ی خانم دباغ اشاره کنم که با هیچ زبانی نمی‌توام فداکاری، دقت و نظم، هوشیاری و درایت ایشان را در اداره‌ي منزل امام و خانواده‌ي ایشان در بیت امام در نوفل‌لوشاتو بازگویم.
علاوه بر جنبه‌هایی که برشمردم، سید احمد آقا هم‌چون مشاوری امین در کنار امام همواره حضور داشت و از هرگونه اظهارنظر و پیشنهادی که به مصلحت امام و انقلاب بود فروگذاری نمی‌کرد و امام هم به نظرات او اهمیت زیادی می‌دادند. از جمله این نمونه‌ها پیشنهاد مراجعت امام به ایران بود که به نظرم برای اولین بار سید احمد آقا آن را مطرح کرد، البته این بدان معنا نیست که این موضوع احتمالات به ذهن امام نرسیده بود.
منبع: صادق طباطبایی، «خاطرات سیاسی اجتماعی (۱)؛ جنبش دانشجویی ایران»، تهران: موسسه چاپ و نشر عروج، چاپ سوم، ۱۳۹۳، صص ۳۶۵-۳۶۷.
