نیویورک تایمز نوشت: خارکیف، دومین شهر بزرگ اوکراین و هدف اصلی نیرو‌های متجاوز روسیه، جایگاه ویژه‌ای در نگاه تاریخی کرملین دارد که بر این اساس، این شهر به عنوان مظهر حماقت اوکراین در جهت تلاشش برای جدایی از روسیه تصویر می‌شود.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: نیرو‌های روسی بامداد پنجشنبه در فاصله ۲۰ مایلی شهر از مرز عبور کردند و ساکنان از انفجار‌های شدید گزارش دادند که ظاهراً ناشی از گلوله‌های توپخانه یا موشک‌هایی بود که در حومه شهر فرود آمدند.
خارکیف که بیش از هر شهر بزرگ اوکراینی دیگر به روسیه نزدیک است، مدتهاست که در نظر پوتین جایگاه ویژه‌ای دارد، جایگاه ویژه‌ای که ناشی از این نگاه او است که اوکراین جزئی از روسیه است که به ناحق توسط دسیسه‌های خارجی‌ها و ملی گرایان گمراه اوکراینی ربوده شده است.
هنگامی که معترضان در کی یف، ویکتور اف. یانوکوویچ، رئیس جمهور طرفدار روسیه در اوکراین را در سال ۲۰۱۴ سرنگون کردند، خارکیف کانون تلاش‌های سازماندهی شده روسیه برای تجمع مخالفان علیه دولت جدید و بازگرداندن یانوکوویچ به قدرت شد. رئیس جمهور برکنار شده به خارکیف گریخت، جایی که شهردار آن زمان، هنادی کرنس، میزبان کنگره‌ای از سیاستمداران و مقامات طرفدار روسیه از مناطق عمدتا روس زبان در شرق و جنوب شرق اوکراین بود.
این تلاش که با حمایت عوامل روس همراه بود، به سرعت ناکام ماند، اما مبدا بسیاری از تبلیغاتی شد که امروز توسط کرملین به کار گرفته می‌شود، از جمله اینکه اوکراین توسط نئونازی‌ها تسخیر شده، یا اینکه روس زبانان اوکراین در خطر مرگ هستند، یا اینکه اوکراین تنها در نتیجه مداخلات خارجی تبدیل به یک کشور شده است.
خارکیف، که مدت‌ها میزبان گروه‌های قومی مختلف، از جمله جمعیت بزرگ یهودی بود، نقش مهمی در شکل‌دهی اوکراین در طول جنگ جهانی اول و پس از آن ایفا کرد. این شهر، اولین پایتخت جمهوری سوسیالیستی شوروی اوکراین (تحت کنترل مسکو) بود. در مقابل این حکومت، جمهوری خلق اوکراین در کی یف ایجاد شد که به دنبال جدا شدن از مسکو و تشکیل کشور مستقل اوکراین بود.
نیرو‌های اتحاد جماهیر شوروی مستقر در خارکیف به سرعت جمهوری خلق اوکراین را سرکوب و در فوریه ۱۹۱۸ کی یف را تصرف کردند.
پوتین در یک مقاله تاریخی طولانی در مورد اوکراین که در ژوئیه گذشته منتشر کرد، این ماجرا را به عنوان نمونه‌ای از تلاش‌های محکوم به شکست و احمقانه برای ایجاد یک دولت اوکراینی توسط «تشکل‌های شبه دولتی مختلف که در سراسر امپراتوری روسیه سابق پدید آمده بودند» توصیف کرد.
پوتین افزود که این موضوع حاوی پیامی برای رهبران کنونی اوکراین است و گفت: «برای کسانی که امروز کنترل کامل اوکراین را به نیرو‌های خارجی واگذار کرده‌اند، آموزنده است که به خاطر بسپارند که در سال ۱۹۱۸، چنین تصمیمی برای رژیم حاکم در کیف فاجعه آمیز بود.»
