تحقیقات روانشناختی پژوهشگران آمریکایی نشان می‌دهد که افراد مسن در برابر کرونا بسیار غیر محتاط‌تر عمل می‌کنند.
به گزارش سرویس خواندنی‌های انتخاب به نقل از سایکلوژی تودی، نیویورک تایمز اخیراً یک نظرسنجی از نگرش‌ها و باور‌های آمریکایی‌ها در مورد همه گیری کرونا انجام داده که شامل یک یک پیام کلید است: بسیاری از ما به طور غیرمنطقی فکر و عمل می‌کنیم و خطرات بهداشتی ناشی از کرونا را بیش از حد یا بسیار کمتر از حد واقعی، برآورد می‌کنیم.
اما آنچه شگفت آورتر است این است که علیرغم انبوهی از داده‌های بهداشتی در دسترس عموم، گروهی که به طور مداوم خطر را دست کم می‌گیرند، آمریکایی‌های ۶۵ ساله یا بالاتر هستند. وقتی از افراد پرسیده شد، "چقدر نگران بیماری کرونا در یک سال آینده هستید؟ " افراد مسن و جوان نگرانی‌های مشابهی را در مورد خطرات شخصی خود ابراز کردند، اما افراد مسن‌تر نسبت به پیشگیری از ابتلا به کرونا، احتیاط کمتری دارند، چگونه می‌توان این گسست ظاهری را با شواهد عینی توضیح داد؟
رایج‌ترین حدس این است که با افزایش سن، تصورات ما از آینده تغییر می‌کند، هر چه سن ما بیشتر باشد، بیشتر از مرگ و میر خود آگاه می‌شویم و در زمان ما محدودیت‌هایی وجود دارد. زمانی که افق زمانی کوچک می‌شود و زمان به این طریق محدود می‌شود، افراد تجربیات هیجانی و معنادار مانند حفظ ارتباط نزدیک با دوستان و خانواده، بر اهداف بلندمدت و رشد شخصی (مانند سفر‌های ماجراجویانه، یادگیری یک مهارت جدید) را در اولویت قرار می‌دهند.). به عبارت دیگر، افراد مسن کاملاً آگاه هستند که زمان در نهایت تمام خواهد شد و باید برای چیز‌هایی که واقعاً در زندگی اهمیت دارد وقت بگذارند.
این مشاهدات آنچه را که نظریه انتخاب اجتماعی-عاطفی نامیده می‌شود تشکیل می‌دهد، که استدلال می‌کند که درک ما از زمان آینده نحوه انتخاب و تعقیب اهداف معنادار اجتماعی و احساسی را شکل می‌دهد. تحقیقات همچنین نشان می‌دهد که افراد مسن در هنگام تصمیم گیری به طور نامتناسبی به دنبال اطلاعات مثبت هستند، به آنها توجه می‌کنند و به یاد می‌آورند. این اثر مثبت ممکن است مزایای پایین دستی داشته باشد: افراد مسن به طور متوسط تجربیات عاطفی مثبت تری در زندگی روزمره خود دارند، احساسات خود را بهتر مدیریت می‌کنند و با آرامش بیشتری با احتمال بیماری جدی روبرو می‌شوند.
بسیاری از ما با والدین مسن می‌توانیم نگرش سرسختانه در مورد خطرات کرونا را تأیید می‌کنیم. شاید به یاد داشته باشید که چگونه در سال ۲۰۲۰، قبل از اینکه واکسن‌ها به طور گسترده در دسترس قرار گیرند، بسیاری از ما از اینکه والدینمان از فاصله گذاری اجتماعی امتناع کردند و اصرار داشتند شام را با دوستان خود بخورند و به امکان عمومی بروند، ناامید شدیم. آنها همچنین علیرغم هشدار‌های شدید، می‌خواستند فورا و بار‌ها به ملاقات نوه‌های خود بروند. در همین حین، ما جوان‌تر‌ها اخبار دلخراش افزایش سرسام‌آور میزان بستری شدن در بیمارستان و مرگ در میان سالمندان را به خطر می‌اندازیم.
مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۰ در اوج قرنطینه‌های همه‌گیر انجام شد، بر هشدار‌های روانشناسان، مهر تأیید زد: در یک نظرسنجی از ۹۴۵ بزرگسال بین ۱۸ تا ۷۶ سال در ایالات متحده، افراد مسن به طور قابل توجهی گزارش کردند بهزیستی عاطفی بیشتر آنها، تهدید شده است.
شاید برخی از افراد مسن در واقع قربانی دست کم گرفتن خطر ابتلا به کرونا می‌شوند. اما توصیه‌های بهداشت عمومی که بر قرنطینه اصرار دارند نیز، اهداف اجتماعی و عاطفی زندگی بسیاری از افراد مسن را تهدید می‌کنند و به همان اندازه خطرناک هستند و احتمالاً نتیجه معکوس خواهند داشت.
