گاردین نوشت: عبدالغنی برادر، از روسای طالبان که از زندانی در پاکستان به درخواست آمریکا در کمتر از سه سال پیش آزاد شد، به عنوان یک پیروز بی چون و چرا در جنگ ۲۰ ساله ظاهر شده است.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: در حالی که ملا هبت الله آخوندزاده، رهبر طالبان است، برادر رئیس سیاسی این گروه مسلح و شناخته شده‌ترین چهره‌ی آن به شمار می‌رود. گفته می‌شود او عصر یکشنبه از دفتر خود در دوحه به سمت کابل در حرکت بود. وی در بیانیه تلویزیونی در مورد سقوط کابل گفت که آزمایش واقعی طالبان تازه آغاز شده است و آن‌ها باید به ملت خدمت کنند.
بازگشت برادر به قدرت مظهر ناتوانی افغانستان در فرار از غل و زنجیر‌های خونین گذشته است. داستان زندگی او در بزرگسالی، داستان درگیری بی وقفه و بی رحمانه این کشور است.
او که در سال ۱۹۶۸ در استان ارزگان متولد شد، در دهه ۱۹۸۰ در کنار مجاهدین افغانستان علیه شوروی جنگید. پس از اخراج روس‌ها در سال ۱۹۸۹ و بروز جنگ داخلی بین جنگسالاران رقیب، برادر به همراه ملا عمر، اولین رهبر طالبان بنیان این گروه مسلح را در دهه‌ی ۹۰ گذاشتند. این دو با هم طالبان را تأسیس کردند، جنبشی که توسط دانشمندان جوان اسلامی هدایت می‌شد و به پاکسازی مذهبی کشور و ایجاد امارات اسلامی در این کشور می‌پرداخت.
طالبان که از شور و حرارت مذهبی، نفرت گسترده از جنگ سالاران و حمایت قابل توجه آژانس اطلاعاتی پاکستان یعنی آی اس آی برخوردار بود، در سال ۱۹۹۶ پس از یک سری فتح‌های خیره کننده در مراکز استان‌ها که جهان را غافلگیر کرد، به قدرت رسید. این گروه مسلح در هفته‌های اخیر به شدت فعال شده است. برادر، معاون ملاعمر که تصور می‌شد استراتژیست بسیار موثری است، معمار اصلی این پیروزی‌ها به شمار می‌رود.
برادر به ایفای نقش‌های نظامی و اداری متعدد در رژیم پنج ساله طالبان پرداخت و زمانی که توسط ایالات متحده و متحدان افغان واشنگتن برکنار شد، معاون وزیر دفاع بود.
در طول دوران ۲۰ ساله‌ی دوری طالبان از قدرت، برادر به عنوان یک رهبر نظامی قوی و یک عامل سیاسی زیرک شهرت داشت. دیپلمات‌های غربی او را رهبر شورای کویته به عنوان مهمترین تشکل طالبان پس از سقوط این گروه می‌دیدند که بیشترین مقاومت را در برابر کنترل آی اس آی داشت و از بیشترین قابلیت برای تماس سیاسی با کابل برخوردار بود.
با این حال، دولت اوباما بیشتر از تخصص نظامی او می‌ترسید تا اینکه به گرایش‌های ظاهرا معتدل او امیدوار باشد. سیا در سال ۲۰۱۰ او را در کراچی پیدا و در فوریه همان سال آی اس آی را متقاعد کرد که او را دستگیر کند.
یک مقام سابق گفت: دستگیری برادر عمدتا به دلیل نقش او در جنگ صورت گرفت. واقعیت این است که پاکستانی‌ها سال‌ها او را به این دلیل نزد خود نگه داشتند که ایالات متحده از آن‌ها خواسته بود این کار را انجام دهند.
اما در سال ۲۰۱۸، نگرش واشنگتن تغییر کرد و زلمای خلیلزاد، نماینده افغان تبار دونالد ترامپ در افغانستان، از پاکستانی‌ها خواست تا برادر را آزاد کنند تا بتواند مذاکرات در قطر را بر اساس این باور که او به توافق تقسیم قدرت بسنده می‌کند، پیش ببرد. این مقام سابق می‌گوید: من هرگز هیچ دلیل واقعی برای اینکه برادر بخواهد به توافق تقسیم قدرت با مقامات کابل بسنده کند، ندیده بودم و این فقط یک نوع ایده افسانه‌ای بود.
برادر در فوریه ۲۰۲۰ توافقنامه دوحه را با آمریکا امضا کرد، چیزی که دولت ترامپ آن را پیشرفتی در جهت صلح خواند، اما اکنون به عنوان یک مرحله اصلی برای پیروزی کامل طالبان به نظر می‌رسد.
توافق ایالات متحده و طالبان مبنی بر عدم مبارزه با یکدیگر بود و قرار شد مذاکرات تقسیم قدرت بین طالبان و دولت اشرف غنی در کابل انجام شود. این مذاکرات با پیشرفت اندک متوقف شد و اکنون مشخص است که برادر و طالبان در حال بازی برای خرید زمان بودند و در انتظار خروج آمریکایی‌ها و آماده سازی حمله نهایی خودشان به سر می‌بردند. زندگی برادر به او صبر و اطمینان در پیروزی نهایی را آموخته است.
