سرویس تاریخ «انتخاب»؛ از نیمه اسفندماه ۱۳۴۷ به این سو روزنامه اطلاعات طی چند شماره آمار‌هایی از زندگی مردم تهران منتشر کرد مثل «میزان درآمد ساکنان تهران» یا «تهرانی‌ها چه سرگرمی‌هایی دارند» که انتخاب هردوی آن‌ها را در روز‌های گذشته بازنشر کرد، اما آمار جالبی که روزنامه اطلاعات در ۱۷ اسفند ۱۳۴۷ ارائه داد، این بار مربوط می‌شد به میزان کار تهرانی‌ها و بررسی ساعت فراغت آنان. این گزارش را در پی می‌خوانید:
بررسی وضع ساعات فراغت اهالی تهران در روز نشان می‌دهد که مردم ساکن تهران مردمی پرکار هستند و عده زیادی از طلوع صبح تا پاسی از شب رفته بدون استراحت کار می‌کنند.
در آمارگیری جمعیت ۱۰ ساله به بالا ساعات فراغت ۲ میلیون و ۴۶ هزار و ۳۹۴ نفر به تفکیک بخش محل سکونت آن‌ها حساب شده است.
آمار نشان می‌دهد که ۱۹۳ هزار و ۸۲۳ نفر از اهالی تهران در روز وقت استراحت و فراغت از کار ندارند،
۱۵ هزار و ۴۶۴ نفر روزی یک ساعت،
۳۸۴ هزار و ۹۶۹ نفر روزی ۲ دو ساعت،
۲۴۱ هزار نفر روزی ۳ ساعت،
۴۵۷ هزار و ۹۵۰ نفر روزی ۴ ساعت،
۳۱۰ هزار و ۷۳۴ نفر روزی ۵ ساعت،
۱۶۴ هزار و ۷۶۳ نفر روزی ۶ ساعت،
۲۷۶ هزار نفر نیز روزی ۷ ساعت و بیشتر فراغت از کار دارند.
کسانی که در روز فراغت کاری ندارند بیشتر کسبه و پیشه‌ورند که صبح زود درِ مغازه خود را باز می‌کنند و تا شب و گروهی تا پاسی از شب رفته به کار خود ادامه می‌دهند. خواربارفروشی‌ها، حمامی‌ها، کارگران رستوران‌ها، لبنیات‌فروش‌ها از این طبقه هستند. کارکنان موسسات ملی، شرکت‌ها و سازمان‌های بخش خصوصی نیز کمتر از کارمندان دولت فراغت دارند.
کارمندان دولت گروهی هستند که در روز بیش از ۴ ساعت فراغت کاری دارند. عده زیادی از کارمندان دولت بعدازظهر‌ها هم کار می‌کنند و این عده جزو همان طبقه‌ای هستند که در روز بیش از یکی دو ساعت فراغت ندارند.
ساکنین کدام محله‌ها پرکارترند؟
پرکارترین مردم ساکنین بخش‌های بازار، چاله‌میدان، دروازه‌غار، راه‌آهن، دروازه قزوین هستند که در روز لاینقطع بدون این‌که فراغتی داشته باشند کار می‌کنند. ۱۷ هزار و ۹۹۳ نفر از ساکنین بخش بازار و ۲۳ هزار و ۶۲۱ نفر ساکنین دروازه‌غار اظهار کرده‌اند که در روز فراغت کاری ندارند.
ساکنین بخش بازار جمعا ۴۳ هزار و ۴۲ نفر هستند که نیمی از آن‌ها تمام روز را کار می‌کنند. عده‌ای که در روز ۴ ساعت فراغت دارند در اکثریت هستند به طوری که ۴۵۷ هزار و ۹۵۰ نفر در روز ۴ ساعت فراغت دارند، کارمندان دولت را باید جزو این رقم منظور کرد.
ساکنینِ کم‌کار پایتخت
در مقابل باید ساکنین بخش‌های قلهک، سلیمانیه و دولاب، بهارستان را آدم‌های کم‌کاری به حساب آورد. چون ۱۸ هزار و ۲۳۶ نفر از ساکنین دولاب، ۳ هزار نفر از ساکنین قلهک و ۲۹ هزار و ۴۴۱ نفر از ساکنین بهارستان اظهار کرده‌اند که در روز بیش از ۷ ساعت فراغت دارند.
ساکنین بخش بهارستان را باید کم‌کارترین مردم تهران به حساب آورد، چون از ۴۷ هزار و ۵۱۹ نفر ساکنین این بخش کسی نگفته فراغت ندارند:
۲۹۵ نفر اظهار کرده‌اند روزی ۱ ساعت،
۶۶۴ نفر روزی ۲ ساعت.
هزار و ۶۹۷ نفر روزی ۳ ساعت،
۲ هزار و ۳۶۱ نفر روزی ۴ ساعت،
۸ هزار و ۴۱۲ نفر روزی ۵ ساعت،
۴ هار و ۶۴۹ نفر روزی ۶ ساعت،
۲۹ هزار و ۴۴۱ نفر روزی ۷ ساعت و بیشتر فراغت کاری دارند.
یک میلیون و ۳۰۰ هزار نفر از ساکنین تهران خود را فاقد درآمد ماهانه معرفی کرده‌اند. این رقم مربوط است به خانم‌های خانه‌دار، محصلین، افراد بیکار و غیرفعال. طبقات کم‌درآمد بیشتر در دروازه قزوین و دروازه خراسان و نازی‌آباد و جوادیه زندگی می‌کنند... اگر درآمد ماهانه بین ۸۰۰ تا ۱۵۰۰ تومان را یک درآمد متوسط حساب کنیم باید گفت که صاحبان این مقدار درآمد‌ها بیشتر در محلات گرگان، سلسبیل، امیریه، نارمک سکونت دارند. اشخاص پردرآمد که در ماه از ۵ هزار تومان و هفت هزار تومان بیشتر درآمد دارند بیشتر در بخش‌های دروازه شمیران، نیاوران، قلهک، الهیه، ونک، امیرآباد، عباس‌آباد، کاخ، بازار سکونت دارند.
