بر اساس بیانیه علمی جدیدی که اخیراً در مجله Circulation منتشر شده است، سلامت روانشناختی به طور مستقیم بر سلامت قلب تاثیر دارد و خطر سکته مغزی را کاهش می‌دهد.
به گزارش سرویس خواندنی‌های انتخاب، دکتر گلن ن. لوین، استاد دانشکده پزشکی بیلور در تگزاس و رئیس این دانشگاه، می‌گوید: «ذهن، قلب و اعضای بدن یک شخص در سلامتی به هم پیوسته هستند و اهمیت سلامت روان باید بیشتر مورد توجه قرار گیرد.» بر اساس پژوهش دکتر لوین، عوامل روانی منفی، ویژگی‌های شخصیتی و اختلالات بهداشت روان می‌توانند بر سلامت قلب و عروق تأثیر منفی بگذارند.
دکتر لوین ادامه می‌دهد: «مطالعات نشان داده است که ویژگی‌های مثبت روانشناختی با کاهش خطر بیماری قلبی عروقی و مرگ و میر مرتبط است.» در این پژوهش، شرایط بهداشت روانی منفی مانند افسردگی، استرس مزمن، اضطراب، عصبانیت و بدبینی، با واکنش‌های زیستی بالقوه مضر مانند بی نظمی ضربان قلب، شکایات گوارشی، افزایش فشار خون، التهاب و کاهش جریان خون در قلب مرتبط شناخته شده اند.
بر این اساس، غربالگری منظم سلامت روان، روان درمانی و برنامه‌های ارتقای سطح ذهن و بدن می‌تواند منجر به سلامت قلبی عروقی شود. در بخشی دیگر از این پژوهش، استرس عمومی و مربوط به کار تا ۴۰ درصد با افزایش خطر ابتلا به بیماری قلبی یا مرگ در آن ارتباط دارد.
دکتر لوین می‌گوید: «اگر واقعاً می‌خواهید به افراد کمک کنید که سالم بمانند و از بیماری به بهترین نحو بهبود یابند، باید به روش‌های روان روانشناختی و روان/تنی برای بهبود کمک بگیرید.» دکتر اریک رافلا-یوان، روانپزشک با تخصص روانپزشکی قلب و عروق در دانشگاه کالیفرنیا سان دیگو می‌گوید که ارتباط بین مغز و قلب "دو جهته" است، به این معنی که هر دو توانایی تأثیر بر دیگری را دارند. وی معتقد است که نمونه‌های آن شامل حملات هراس و "سندرم قلب شکسته" است که در نتیجه آن نارسایی قلبی با شنیدن خبر‌های ناخوشایند رخ می‌دهد. مغز و قلب توسط شبکه‌ای از اعصاب به هم متصل می‌شوند که ما آن‌ها را سیستم عصبی دلسوز و پاراسمپاتیک می‌نامیم. سیستم عصبی سمپاتیک پدال گاز است و سیستم عصبی پاراسمپاتیک پدال ترمز است. بسیاری از ارتباطات بین قلب و مغز توسط این سیستم انجام می‌شود. اقدامات ذهنی یا روانی وجود دارد که فرد می‌تواند برای تأثیرگذاری در آن‌ها انجام دهد.»
هنگامی که ما در سنین نوجوانی و جوانی هستیم، کاهش وزن معمولاً به آسانی کاهش یک قاشق بستنی اضافی یا افزودن برخی از ورزش‌های گاه به گاه به برنامه‌های روزمره است. با این حال، با افزایش سن، میزان متابولیسم بدن ما به شدت کاهش می‌یابد و رژیم غذایی و برنامه ورزشی به سادگی قبل عمل نمی‌کنند. این موضوع برای زنان میانسال که اغلب با تغییرات هورمونی نیز دست و پنجه نرم می‌کنند کمی دشوار‌تر خواهد بود.
