بیشتر افراد فکر می‌کنند که هدف از خواب استراحت مغز است. اما شواهد واضحی وجود دارد که نشان می‌دهد مغز در حین خواب حتی در هنگام خواب دیدن مغز به شدت مشغول کار است. دهه‌ها پیش، محققان نشان دادند که بسیاری از سلول‌های عصبی به همان اندازه که هنگام بیداری فعالیت دارند، هنگام خواب نیز فعالند و بعضی از سلول‌های عصبی حتی در هنگام خواب فعالیت بیشتری داشتند.
به گزارش سرویس خواندنی‌های انتخاب، یک مزیت که خواب برای تحکیم حافظه ایجاد می‌کند این است که مغز تمام حواس پرتی‌هایی را که هنگام بیداری روز ایجاد می‌شود ندارد. محرک‌ها و وظایف متضاد چندگانه در ایجاد حافظه بسیار مزاحم هستند.
در مطالعه انجام شده در آزمایشگاه تصویربرداری در مونیخ آلمان مشخص شد که تثبیت حافظه در افراد کم خواب با مشکلات بیشتری مواجه است و افرادی که خواب کافی دارند حافظه قوی تری خواهند داشت، از آنجا که تقویت حافظه به سنتز پروتئین و تغییرات فیزیکی سیناپس بستگی دارد، این نتایج دقیق به نظر می‌رسند.
مطالعات نشان می‌دهند که کاهش خواب بسیاری از عملکرد‌های مغز را تخریب می‌کند. در یک مطالعه مشخص شد که از دست دادن خواب، هوشیاری و حافظه بصری را در خصوص کلمات تخریب کرد و نوسانات روزانه در زمان واکنش انتخاب، استدلال منطقی و حافظه کلمه پیدا شد. همچنین به نظر می‌رسد که ورزش در این امر تأثیر دارد که عملکرد مغز افراد بدون ورزش زودتر از آنچه که برای افراد ورزش، رخ می‌دهد، تخریب می‌شود.
محققان دریافتند افرادی که پس از یادگیری و تمرین یک کار جدید تمام شب را بیدار می‌مانند، پیشرفت کمی در عملکرد خود دارند و در شب‌های بعدی هیچ مقدار خواب نمی‌تواند عوارضی را که متحمل کرده اند، جبران کند. رابرت استیکگلد و همکارانش در دانشکده پزشکی هاروارد گزارش دادند که افرادی که کار خاصی را یاد گرفتند و بهتر خوابیده اند، روز بعد بازدهی بیشتری داشته اند، این در حالی است که افرادی که کمتر خوابیده اند، بازدهی یادگیری بسیار پایین تری داشته اند.
یک مطالعه جذاب دیگر درباره نقش خواب در تقویت حافظه توسط شان دراموند و همکارانش در دانشگاه ایالتی سن دیگو و دانشگاه کالیفرنیا، سن دیگو منتشر شد. آن‌ها عملکرد حافظه را با تصویربرداری MRI ترکیب کردند تا اثرات کمبود خواب در یادگیری کلامی بزرگسالان جوان و سالم را مطالعه کنند. پس از یک شب بی خواب، بازدهی افراد، تقریباً به نصف کاهش یافت.
هیچ زندگی عاری از درد و رنج و اندوه نیست. متأسفانه همه ما در برهه‌ای از زندگی خود در دوره‌های دشواری را تجربه خواهیم کرد. گرچه ممکن است نتوانیم اتفاقاتی که برای ما می‌افتد را کنترل کنیم، اما می‌توانیم نحوه واکنش خود را در برابر اندوه کنترل کنیم؛ بنابراین پرورش احساس انعطاف پذیری راهی است که باید دنبال کنید.
