گاهی بازیگران به اندازه‌ای به نقش‌های خود اهمیت می‌دهند که حتی ممکن است جانشان نیز به خطر بیفتند.
عبارت خاصی را برای تعریف کلمه «بازیگری متد» نمی‌توان در نظر گرفت، اما این واژه به مراحلی گفته می‌شود که یک بازیگر طی می‌کند تا شبیه به نقش و شخصیتی شود که قرار است آن را بازی کند. مخاطبان هم با این شیوه و بازیگری متد ارتباط بهتری خواهند گرفت.
در این متد، بازیگران به عمق نقش خود فرو می‌روند؛ در این فرایند ممکن است به دلیل گریم‌های موفق، چندین ماه زندگی کردن به عنوان کاراکتر فیلم و یا اصرار آن‌ها برای آسیب دیدن واقعی باشد که بازی آن‌ها به بهترین شکل ممکن انجام شود، اما گاهی در این روند ممکن است رسیدن به شرایط مناسب نقش آفرینی، این بازیگران را تا سر حد کشته شدن پیش ببرد.
در اینجا چندین نمونه از بازیگری متد می‌بینید که ممکن بود بازیگران جانشان را به خاطر آن از دست بدهند.
تام هنکس در «دور افتاده»
در این فیلم به کارگردانی رابرت زمکیس، تام هنکس نقش کسی را داشت که بعد از یک سانحه هوایی در یک جزیره متروک گرفتار می‌شود. او برای آنکه شبیه یک میانسال به نظر برسد، ۲۲ کیلوگرم افزایش وزن داشت و بعد برای آنکه شبیه کسی به نظر برسد که سال‌هاست در این جزیره گیر افتاده، مجبور شد کاهش وزن شدیدی داشته باشد. اما این تمام ماجرا نیست. او در این جزیره یک آسیب و خراش کوچک خورد که البته به آن رسیدگی نکرد و به عفونت منجر شد. این عفونت می‌توانست باعث ایست قلبی و مرگ شود.
جان هارت در «مرد فیل‌نما»
در فیلم «مرد فیل نما» که یکی از بهترین آثار دیوید لینچ است، جان هارت نقش اصلی را بازی می‌کند. به دلیل گریم گسترده و سنگینی که باید برای این نقش روی صورت هارت اعمال می‌شد، ریسک خفگی این بازیگر در شرایط مختلف مثل خوابیدن وجود داشت. به گفته چندین منبع او فراموش کرده که باید ایستاده باشد و به همین دلیل چندین بار تا سر حد خفگی رفته است.
رابرت دنیرو «گاو خشمگین»
گاو خشمگین یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینما محسوب می‌شود و از دید عده از منتقدان، بهترین فیلم دهه ۸۰ میلادی است. اما ساخت فیلم کار ساده‌ای نبود مخصوصا برای دنیرو. او برای این نقش وزن خود را از ۶۵ کیلوگرم به ۱۱۳ کیلوگرم افزایش داد و این افزایش ناگهانی باعث ایجاد مشکلات تنفسی و حتی تکلمی برای وی شد. به همین دلیل اسکورسیزی برای آنکه دنیرو دچار حمله قلبی نشود، تولید فیلم را برای مدتی به عقب انداخت.
جرارد بالتر در «تعقیب تک موج ها»
جرارد بالتر برای بازی در فیلم «تعقیب تک موج ها» آموزش دید، اما گویی به خوبی در زمینه رعایت نکات ایمنی آموزش داده نشد. او در هنگام فیلمبرداری در کالیفرنیا مدت کوتاهی را غرق شد. او تا سر حد مرگ می‌رود، اما نهایتا از این حادثه جان سالم به در برد.
جوزف گوردون در «نهایت سرعت»
گوردون در این فیلم نقش یک پیک دوچرخه سوار را بازی می‌کند و در یکی از سکانس‌ها به خودش آسیب می‌زند. او اصرار داشت که تمامی سکانس‌های بدلکاری را خودش انجام دهد، اما یک حادثه برای وی رخ می‌دهد او از پشت با یک تاکسی تصادف می‌کند. تصادفی که شیشه عقب اتومبیل را می‌شکند و آسیب جدی به دست گوردون وارد می‌شود. ۳۱ بخیه بابت این زخم به وی زده می‌شود.
سیلوستر استالونه در «راکی ۴»
سیلوستر استالونه از بازیگرانی نیست که از بدلکار به جای خودشان استفاده کند. به همین دلیل وی برای سکانس مبارزه پایانی در فیلم سینمایی «راکی ۴» از دولف لاندگرن می‌خواهد که واقعا به او مشت بزند تا مبارزه آن‌ها واقعی به نظر برسد. ضربه لاندگرن، استالونه را راهی بیمارستان می‌کند و او ۹ روز تحت درمان قرار می‌گیرد. استالونه ضربه او را مثل تصادف با اتومبیل توصیف کرد.
بادی آبسن در «جادوگر شهر اوز»
آبسن قرار بود نقش «تین من» را در این فیلم بازی کند، اما برای این نقش باید لباسی فلزی را به تن می‌کرد و گریم سنگینی روی او انجام می‌گرفت. اما اتفاق اصلی ۹ روز پیش از آغاز فیلمبرداری افتاد و مشخص شد که این بازیگر به آلومینیوم آلرژی دارد. آلومینیوم بخش زیادی از لباس کاراکتر «تین من» را تشکیل می‌داد. این آلرژی او را برای دو هفته راهی بیمارستان کرد و بازیگر دیگری (جک هالی) جایگزین وی شد.
باشگاه خبرنگاران جوان
