«پروکسیما قنطورس» نزدیکترین ستاره به خورشید؛ جرمی که گفته می شود در کمربند ستاره ای خود سیاره ای شبیه زمین دارد اما از سیاره آبی ما ۴ سال نوری فاصله دارد، محدوده کیهانی موج رادیویی ناشناخته ای است که حدود یک سال است ذهن دانشمندان را به خود مشغول کرده است.
به گزارش یورونیوز، یک سال پیش تلسکوپ پارکز در استرالیا، موج رادیویی ناشناخته ای را دریافت کرد و آنچه این موج رادیویی را منحصر به فرد کرده این است که در تمام طول فعالیت تلسکوپ‌های رادیویی، اولین موج در نوع خود است که (عوامل ناشناس) به سمت فضا نشانه رفته‌اند.
اخترشناسان با تجزیه و تحلیل آن هنوز نتوانسته‌اند عاملی زمینی (همچون تجهیزات مخابراتی یا ماهواره‌های عبوری) برای آن بیابند.
بر این اساس ، زمین ما بی وقفه و در مقیاسی میلیاردی در معرض هجوم امواج رادیویی مختلف است که گاه نتیجه انفجارها و کنش و واکنش های کهکشانی و گاه، حاصل فعالیت فضاپیماهای خود بشر در فضا بوده است. سال ۱۹۹۷ یک پیام رادیویی ناشناس توسط مراکز آمریکایی دریافت، اما بعدها معلوم شد این موج ساطع شده از فضاپیمای سوهو بود که در ماموریتی مشترک میان ناسا و آژانس فضایی اروپا، خورشید را رصد می‌کند؛ بنابراین نمی توان به سرعت درباره منشاء این امواج قضاوت کرد اما این مورد آخر ظاهرا پیچیده تر و منحصر به فرد است.
برای دانشمندان، امواج رادیویی مختلف چیز عجیبی نیست. تلسکوپ‌های رادیویی رصدخانه گرین‌بانک در ایالت ویرجینیای غربی آمریکا یا تلسکوپ پارکز در استرالیا، سالانه میلیون‌ها ستاره نزدیک به زمین را شنود می‌کنند تا نشانی از امواج صوتی بیگانه یا سرگردان بیابند، اما تاکنون با وجود گذشت حدود یک سال از دریافت امواج غریب، نتوانسته‌اند درباره این مورد، علت و منشائی انسانی یا طبیعی پیدا کنند.
پروژه صد میلیون دلاری رصد امواج رادیویی برای یافتن نشانه هایی از حیات فرازمینی را یوری میلنر سرمایه‌گذار بزرگ علم و فناوری در سال ۲۰۱۵ در دره سیلیکون (سیلیکون ولی) کالیفرنیا راه‌اندازی کرد.
مبنای این اقدام، سوال کلیدی «استفان هاوکینگ»، اخترفیزیکدان انگلیسی است که در اهمیت یافته‌های این پروژه گفته بود: «برای انسان مهم خواهد بود که بداند آیا در این جهان تاریک، تنهاست یا نه؟»
موج رادیویی عجیب از سمت ستاره پروکسیما قنطورس در فاصله ۴ سال نوری از زمین می آید؛ نزدیکترین ستاره به خورشید؛ غول داغ عظیم گازی که گفته می شود کمربندی قابل سکونت، یعنی منطقه ای در ظاهر، با امکان ایجاد حیات در سیاره‌ای مشابه زمین به نام پروکسیما ب که البته وجود آب در آن، هنوز ثابت نشده است و پیشتر، دانشمندان در سال ۲۰۱۷ با مدل‌سازی رایانه‌ای نشان داده بودند که اگر این سیاره، جوی مانند اتمسفر زمین داشته باشد، تشعشعات شدید و شعله‌های مهیب گرمای ستاره اصلی (پروکسیما قنطورس) در مدت کوتاهی می‌تواند آن را از بین ببرد.
لوئیس دارتنل متخصص نجوم و استاد ارتباطات علمی در دانشگاه وست مینستر می‌گوید: «اگر حیاتی فرازمینی در آن ناحیه وجود داشته باشد پس نزدیک به قطع، می‌توان گفت این حیات باید در مقیاس وسیع‌تری در سراسر کهکشان نیز گسترش یافته باشد. شانس اینکه در سراسر کهکشان و با وجود ۴۰۰ میلیارد ستاره، تنها دو تمدن و آن دو نیز دقیقا کنار هم وجود داشته باشند، چیزی فراتر از مرزهای عقل و منطق است.»
