تقریبا هیچ نقطهای را در محیط اطراف نمیتوانید بیابید كه باكتری یا ویروسی روی آن وجود نداشته باشد. روی پوست انسانها هم تجمع قابلتوجهی از باكتریها وجود دارد كه از زمان تولد بهتدریج جایگزین و تكثیر شده و در تمام طول عمر همراه ما است.
انواع باكتریها نیز داخل دستگاه گوارش و در قسمتهایی از مخاط سیستم تنفسی وجود دارد و تا وقتی محدود به محیط زیست خود باشد، نهتنها مضر نیست، بلكه در تولید برخی ویتامینها و عناصر حیاتی دیگر و مقابله با ورود سایر ارگانیسمهای آسیبرسان نیز واجد نقش اساسی و ضروری است. اما این باكتریها در حالت عادی مجال ورود به داخل بدن را ندارد و انجام عمل جراحی به معنی شكستن خطوط دفاعی بدن در پوست یا مخاط است كه راه را برای ورود عناصر عفونی محیط یا باكتریهای روی پوست و مخاطها به داخل بدن مهیا میكند. در این میان بافت مغز نسبت به ورود عفونتها بیش از سایر نقاط بدن آسیبپذیر است. زیرا سیستم دفاعی بسیار ضعیفی در برابر باكتریها و ویروسها دارد و به این ترتیب هر نوع عمل جراحی مغز میتواند با خطر عفونت همراه باشد. اهمیت رعایت اصول حفظ شرایط استریل در زمان جراحی واضح و مبرهن است. اما فاكتورهای بسیار زیادی در ایجاد عفونت بعد از عمل دخیل است؛ سن بیمار، ابتلا به بیماریهای زمینهای خصوصا دیابت و سرطانها، شرایط تغذیهای، مصرف داروهای تضعیفكننده سیستم ایمنی مانند كورتونها، مدت عمل جراحی و قسمتی از بدن كه تحت جراحی قرار میگیرد.
عفونتهای پس از جراحی مغز ممكن است به صورت آبسه مغزی، مننژیت یا عفونت پوستی و استخوانی رخ دهد. عفونتهای پوستی و استخوانی هم میتواند پردردسر باشد و درمان طولانی بطلبد، ولی قطعا خطر عفونتهایی مثل آبسه مغزی و مننژیت بسیار بیشتر است. برای درمان این عفونتها در برخی موارد به جراحی مجدد برای شستوشو، تخلیه چرك و پاكسازی محیط عفونی شده نیاز است و درمان آنتیبیوتیكی طولانیمدتی ممكن است لازم باشد.عفونتهای پوستی و استخوانی به صورت قرمزی، درد و ترشح از زخم خود را نشان میدهد.
اما عفونتهای جدیتر مانند مننژیت و آبسه مغزی با سردرد، تهوع، استفراغ، تشنج، سفتی عضلات گردن، خوابآلودگی و علائم عصبی مختلف و متفاوت تظاهر میكنند. به هر حال عفونت، بخش جداییناپذیری از عوارض جراحی است و عوامل موثر در آن بسیار متعدد و گاهی ناشناختهاند. اما علت عفونت هرچه باشد باید درمان آن بهصورت جدی دنبال شود. هر چند ممكن است این درمان طولانی و گاهی سخت باشد.
سلامت نیوز: عارضه عفونت پس از جراحی مغزتقریبا هیچ نقطهای را در محیط اطراف نمیتوانید بیابید كه باكتری یا ویروسی روی آن وجود نداشته باشد. روی پوست انسانها هم تجمع قابلتوجهی از باكتریها وجود دارد كه از زمان تولد بهتدریج جایگزین و تكثیر شده و در تمام طول عمر همراه ما است.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از جام جم، انواع باكتریها نیز داخل دستگاه گوارش و در قسمتهایی از مخاط سیستم تنفسی وجود دارد و تا وقتی محدود به محیط زیست خود باشد، نهتنها مضر نیست، بلكه در تولید برخی ویتامینها و عناصر حیاتی دیگر و مقابله با ورود سایر ارگانیسمهای آسیبرسان نیز واجد نقش اساسی و ضروری است. اما این باكتریها در حالت عادی مجال ورود به داخل بدن را ندارد و انجام عمل جراحی به معنی شكستن خطوط دفاعی بدن در پوست یا مخاط است كه راه را برای ورود عناصر عفونی محیط یا باكتریهای روی پوست و مخاطها به داخل بدن مهیا میكند. در این میان بافت مغز نسبت به ورود عفونتها بیش از سایر نقاط بدن آسیبپذیر است. زیرا سیستم دفاعی بسیار ضعیفی در برابر باكتریها و ویروسها دارد و به این ترتیب هر نوع عمل جراحی مغز میتواند با خطر عفونت همراه باشد. اهمیت رعایت اصول حفظ شرایط استریل در زمان جراحی واضح و مبرهن است. اما فاكتورهای بسیار زیادی در ایجاد عفونت بعد از عمل دخیل است؛ سن بیمار، ابتلا به بیماریهای زمینهای خصوصا دیابت و سرطانها، شرایط تغذیهای، مصرف داروهای تضعیفكننده سیستم ایمنی مانند كورتونها، مدت عمل جراحی و قسمتی از بدن كه تحت جراحی قرار میگیرد.
عفونتهای پس از جراحی مغز ممكن است به صورت آبسه مغزی، مننژیت یا عفونت پوستی و استخوانی رخ دهد. عفونتهای پوستی و استخوانی هم میتواند پردردسر باشد و درمان طولانی بطلبد، ولی قطعا خطر عفونتهایی مثل آبسه مغزی و مننژیت بسیار بیشتر است. برای درمان این عفونتها در برخی موارد به جراحی مجدد برای شستوشو، تخلیه چرك و پاكسازی محیط عفونی شده نیاز است و درمان آنتیبیوتیكی طولانیمدتی ممكن است لازم باشد.عفونتهای پوستی و استخوانی به صورت قرمزی، درد و ترشح از زخم خود را نشان میدهد.
اما عفونتهای جدیتر مانند مننژیت و آبسه مغزی با سردرد، تهوع، استفراغ، تشنج، سفتی عضلات گردن، خوابآلودگی و علائم عصبی مختلف و متفاوت تظاهر میكنند. به هر حال عفونت، بخش جداییناپذیری از عوارض جراحی است و عوامل موثر در آن بسیار متعدد و گاهی ناشناختهاند. اما علت عفونت هرچه باشد باید درمان آن بهصورت جدی دنبال شود. هر چند ممكن است این درمان طولانی و گاهی سخت باشد.
جام جم