سرویس تاریخ «انتخاب»؛ روز سه‌شنبه ۱۸ شهریور ۱۳۴۸ نویسنده نامدار ایرانی جلال آل احمد در اسالم گیلان درگذشت، او در ششم فروردین ماه پنج سال قبل از آن (۱۳۴۳) کمی پیش از آن‌که راهی سفر حج شود، وصیت‌نامه خود را نوشت و در سطر آخر آن وصیت کرد که جسدش را به نزدیک‌ترین تالار تشریح بسپارند. متن این وصیت‌نامه که در ویژه‌نامه سالمرگ او در روزنامه اطلاعات مورخ پنجشنبه بیستم شهریور ۵۹ منتشر شد به این شرح بود:
دیگر این‌که دیشب همان در لارک این وصیت‌نامه را نوشتم، به عنوان امر استجابی پیش از حج:
آن‌چه مهم است در این خانه (۵۰ درصد از تمام بنا و الخ...) در ده سال پیش به عیال بخشیده شده است؛ که لابد به عنوان مهر خودش قبول خواهد کرد. برق، تلفن، ماشین‌آلات، دیگر خرت و خورت‌های زندگی هم مال او است.
نوشته‌های چاپ‌شده و نشده همه‌اش زیر نظر عیال و شمس و داریوش و گلستان و در اختیار ایشان خواهد بود. اگر چاپ شده است که شده است و اگر خدای نکرده به تجدید چاپ رفت زیر نظر آن‌ها است و آن‌هایی که چاپ شده (یادداشت‌ها، سفرنامه‌ها و قصه‌های تمام و ناتمام و الخ...) با نظر همین سه نفر چاپ خواهد شد – البته اگر مشتری داشت؛ و به هر صورت درآمد همه این اباطیل در یک صندوق تمرکز خواهد شد که به نظر همان سه نفر صرف ادامه تحصیل کسانی از فامیل خواهد شد که پولی ندارند و درمانده‌اند و الخ... کتاب‌هایم را نیز به این سه نفر می‌بخشم. میان خودشان قسمت کنند. غیر از این‌ها دارایی آخر من یک جسد خواهد بود. این هم مال نزدیک‌ترین تالار تشریحی که می‌توان در محل مرگ من یافت.
