میچل پیلیتنیک در وبسایت اندیشکده آمریکایی responsible statecraft نوشت: اگر ۲۰۲۰ یک انتخابات ریاست جمهوری عادی بود، می‌توانست نقطه عطفی برای دموکرات‌ها باشد. قدرت گرفتن روزافزون جناح مترقی حزب، افزایش فاصله طبقاتی در آمریکا و فشار بر سیستم‌های سیاسی و اقتصادی ناشی از بحران مالی سال ۲۰۰۸ ممکن است باعث شده باشد که روند رو به رشد‌تری به سمت سیاستهای مترقی وجود داشته باشد.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: سال ۲۰۲۰ یک سال عادی نیست، ترامپ انتظارات اکثریت رأی دهندگان را که در سال ۲۰۱۶ به وی رأی داده‌اند را برآورده نکرد تا جایی که اولین دوره ریاست جمهوری وی با رسوایی‌های بسیاری همراه شد. در این ۴ سال به تدریج بحران‌های بسیاری از طوفان ویرانگر در پورتوریکو تا شیوع ویروس کرونا، قتل جورج فلوید و قیام‌های ناشی از آن همه و همه مقبولیت رئیس‌جمهوری آمریکا را به پایین‌ترین حد خود رساند. اکنون نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد جو بایدن توانسته تا حد زیادی از ترامپ پیشی بگیرد.
بیشتر بخوانید:
جمهوری خواهان سابق سر یک میز
بسیاری از مخالفان جمهوریخواه ترامپ هنوز موضعی در قبال بایدن اتخاذ نکرده‌اند. بر اساس پروژه لینکلن برخی اعضای حزب جمهوری خواه در سه سال گذشته نه فقط علیه ترامپ که علیه سناتور‌ها نیز موضع گرفتند.
وقتی سیاستهای میچ مک کانل، مارکو روبیو، تام کاتن، تد کروز و سایر اعضا حزب را دنبال کردیم هیچ امیدی برای شکست دادن ترامپ و احیای حزب جمهوری خواه وجود نداشت. با این وجود آن‌ها مطمئناً این را می‌دانند که اگر ترامپ دوباره به کاخ سفید راه یابد و حزب جمهوریخواه در ماه نوامبر در مجلس سنا پیروز شود، آن‌ها نیز از شانس مطلوبی برخوردار خواهند شد.
بایدن مایل است توانایی خود را برای کار بیشتر نشان دهد، اما او به دلیل مقاومت در برابر یکسری سیاستهای داخلی، در حال حاضر در میان دموکرات‌ها نیز با مشکلات عدیده‌ای رو به رو است؛ بنابراین با این شرایط ترامپ هرگز به دنبال رقابت در سیاست خارجی با بایدن نخواهد رفت.
بسیاری از محکم‌ترین منتقدان جمهوریخواه ترامپ از سال ۲۰۱۶ تمایل جدی به ورود در عرصه سیاست خارجی داشتند. بیل کریستول، دیوید فروم، ماکس بوت و جنیفر روبین در میان سایرین در پنج سال گذشته جزو مخالفان وی بودند. نظرات سیاست خارجی نومحافظه کارانه آن‌ها فاصله‌ای با برخی از دموکرات‌های تندرو نداشت.
ایدئولوژی جنگ بی پایان و حمایت از سیاستهای تهاجمی و مداخله گرانه آمریکا در حمایت از منافع آمریکایی پس از مداخلات فاجعه بار در عراق و افغانستان، جذابیت‌های خود را در سراسر طیف سیاسی از دست داده، اما صدا‌های برجسته‌ای همچنان در حمایت از این سیاست‌ها به گوش می‌رسد. دیدگاه‌های سیاسی آن‌ها در سال‌های اخیر به وضوح تغییر نکرده و پیوند‌های مداوم آن‌ها با جمهوریخواهان برجسته و همچنین با دموکرات‌ها می‌تواند مشهود باشد.
دو حزبی بودن بایدن
نظرات بایدن امروز نسبت به گذشته تغییر کرده به طوری که وی روزی از حمله نظامی به عراق در سال ۲۰۰۲ حمایت می‌کرد، ولی حالا در مخالفت با آن صحبت می‌کند. نامزد دموکرات انتخابات همچنین زمانی مخالف رأی گیری برای افزایش نیرو‌های آمریکایی در عراق در سال ۲۰۰۷ بود همچنان که با مداخله فاجعه آمیز دولت اوباما در لیبی در سال ۲۰۱۱ هم مخالفت می‌کرد. در جریان مبارزات انتخاباتی فعلی، وی گفت که قصد دارد توافق هسته‌ای ایران را احیا و به حمایت آمریکا از جنگ سعودی علیه یمن پایان دهد. وی اظهار داشته که قصد دارد برای تجدید پیمان استارت، به منظور محدود کردن استقرار کلاهک‌های هسته‌ای استراتژیک فشار‌های لازم را اعمال کند.
اما بایدن نشان داده که می‌تواند تحت تاثیر حوادث سیاسی و فشار جریانات قرار بگیرد. نومحافظه کاران مطمئناً متوجه شده‌اند که بایدن، ضمن مخالفت با برنامه‌های اسرائیل برای الحاق کرانه باختری همزمان از افزایش فشار‌ها بر این دولت به منظور تغییر رفتارش خودداری می‌کند. در حالی که بسیاری از هر دو طرف مخالف توافق هسته‌ای ایران بودند، اما همزمان بسیاری نیز با تصمیم ترامپ برای خروج از توافق هسته‌ای هم مخالف می‌ورزیدند و آن را مخالف تلاش‌ها برای رسیدن به توافقی بهتر می‌دانستند. موضع بایدن این است که او برای توافق بهتر این توافق نامه را مجدداً اعمال و فشار زیادی برای بهبود آن می‌آورد، اما هنوز مشخص نیست که او نیز تا چه اندازه به دنبال استفاده از سیاست چماق و هویج است. می‌توانیم مطمئن باشیم که نئوکان‌ها اکنون از او حمایت کنند.
نگرانی‌هایی درباره نگرش بایدن نسبت به چین هم وجود دارد، بایدن شاید از ادبیات ترامپ در قبال پکن استفاده نکند، اما احتمالا نسبت به چین سیاستهای تهاجمی‌تری اعمال ورزد. در کنار موضوع چین باید چهار سال رویکرد ناسازگار ترامپ در قبال روسیه و روابط درهم تنیده و پیچیده با ترکیه را هم اضافه کرد.
این مسائل و همچنین اختلافاتی که ترامپ در قطر، افغانستان، کره و سایر مناطق در خلیج فارس داشته همه موضوعاتی در حوزه دیپلماسی هستند. با کمی انعطاف‌پذیری که از سوی برخی جمهوریخواهان سابق هم دنبال می‌شود می‌توان بر این چالش‌ها فائق آمد.
بنابراین، مترقی‌ها باید برای تأثیر واقعی گذاشتن در دولت بایدن و تنگ‌کردن کردن فضا برای افراد تندرو تلاش مشترک و مضاعفی انجام دهند.
به کنگره نیز دقت کنید
الیوت انگل رئیس فعلی سنا احتمالا در انتخابات پیش‌رو شکست خواهد خورد. رقابت وی برای رسیدن به ریاست کمیته امور خارجی مجلس سنا در حال حاضر آغاز شده است.
این رقابت روز دوشنبه هنگامی که گزارش شد جوآکین کاسترو از تگزاس بر انگل غلبه خواهد کرد رنگ و بوی جالب‌تر و در عین حال جدی‌تری هم به خود گرفت. پیش از این، به نظر می‌رسید این رقابت بین براد شرمن از کالیفرنیا و گریگوری میکس از نیویورک باشد. شرمن شخصی است که مطمئناً از لابی‌های قدرتمند طرفدار اسرائیل و محافظه کار خواهد بود. در این بین میکس چهره‌ای معتدل‌تر است.
پیروزی کاسترو در این رقابت بسیار بعید به نظر می‌رسد، اما او ممکن است بتواند چالشی را ایجاد کرده و دموکرات‌ها را بیشتر به سمت میکس سوق دهد تا شرمن. اگر شرمن نتواند کرسی ریاست را به دست آورد و انگل را شکست دهد این یک انتقام شدید از جناح دموکرات خواهد بود. در نهایت قدم دیگری که مترقی‌ها باید بردارند این است که در رقابت‌ها برای کسب ریاست و اکثریت سنا خود بیشتری نشان دهند.
احمق ترین افراد در دنیا کسانی هستند که این گونه اخبار رو بدون تحلیل بارگذاری میکنن و احمق تر کسی است که اینها رو باور میکنه.
باید دانست سیاستهای واقعی آمریکا رو نه رئیس جمهور بلکه عناصر پشت پرده و کاترهای اقتصادی مینویسند. رئیس جمهور آمریکا مترسکی بیش نیست. او تصمیم گیرنده نیست بلکه مجری است.
اونها در دشمنی با ملت ایران با هم متحد هستند و تفاوتی میان جمهوری خواه و دموکرات نیست. نشون به اون نشون که در همین یک سال اخیر با رای بالا چند قانون علیه ایران تصویب کردند و علی رغم اختلافات و دعواهای زرگری میون خودشون، با اتحاد بالایی علیه ایران قانون تصویب کردند
ما کشوری بارظرفیت های طبیعی فراوانیم فقط باید مدیر برنامه ریز و درست و حسابی داشته باشیم نه مدیران دروغگو و بی سواد .