انتشار مطالب رسانه های خارجی با هدف اطلاع رسانی از نوع نگاه و برداشت آنان از تحولات صورت می گیرد و به منزله تایید آن از سوی «انتخاب» نیست.
إیاد الدلیمی در روزنامه قطری العربی الجدید چاپ لندن نوشت: یک هیئت عراقی به ریاست علی علاوی، معاون نخست وزیر، وارد عربستان سعودی شد، که طی این سفر، عراق تلاش کرد یک صفحه همکاری اقتصادی و سیاسی را با عربستان بگشاید. البته این همکاری بدون دست یافتن به چراغ سبزی از سوی ایران، ممکن نیست.
به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»، در ادامه این مطلب آمده است: ایرانی که بر پرونده‌های متعدد و مهمی در عراق مسلط است، ظاهرا مخالف ایفای نقش سعودی در عراق، بویژه در زمینه‌های اقتصادی و سرمایه گذاری است.
مطالب و ویدیوهای بیشتر:
ارتباط برقی عراق با دولت‌های عربی خلیج فارس، یکی از مهمترین مباحثی است که تهران همچنان آن را دروازه مهمی برای ورود عربستان به عراق دانسته و با آن مخالف است، چرا که همکاری عراق و عربستان در زمینه برق، به معنای از دست دادن یک منبع درآمدی بالغ بر سالیانه یک و نیم میلیارد دلار برای ایران است که در مقابل تجهیز انرژی عراق عایدش می‌شود.
نه تنها در سطح اقتصادی، بلکه در سطح سیاسی نیز در طول چند دهه ایران مانع از نزدیکی عراق و عربستان شده است، تا خود تنها بازیگر اصلی در میدان عراق باشد.
در این میان، الکاظمی فرصت غیر قابل تکراری دارد تا به نوعی در رابطه با عراق و ایران توازن ایجاد کند. این دو همسایه عراق در شرایطی قرار دارند که اگر الکاظمی بتواند به خوبی از آن استفاده کند، فرصت مناسبی برای مانور در ان، برای تحقق منافع عراق، به دست می‌آورد.
ایران که از زوایای پنهان واقعیت عراق آگاه است، نباید مانع از تحقق تمایل عربستان برای ورود به خط عراق یا حداقل بهبود شرایطش برای ورود به این کشور، ایفای نقشی در آن و آرام کردن اوضاع منطقه، شود، بویژه در سایه انفجار‌های پی در پی که در نقاط مختلف ایران اتفاق افتاد و این اعتقاد وجود دارد که اسرائیل پشت انفجار‌ها ایستاده است.
در این شرایط، الکاظمی باید خوانش درستی از واقعیت موجود داشته و تلاش کند با یک دیدگاه درست، از بحران‌های همسایه هایش استفاده کند، بویژه آنکه قرار است پس از عید قربان سفری هم به واشنگتن داشته باشد، که در آن، تفاصیل گام بعدی عراق در مورد روابط با دولت‌های همسایه اش و در مقدمه آنها، ایران و عربستان را مشخص کند.
همچنان منطقه پر است از ماجراجویی‌های جدید، که در این میان سیاستگذاران باید اهمیت نزدیکی بین دولت‌ها با هدف ایجاد آرامش و آتش بس را درک کنند، به این دلیل که هر گونه مقابله تازه‌ای می‌تواند پیامد‌های منفی داشته باشد که تاثیر بدی روی طبیعت و جغرافیای منطقه می‌گذارد، تاثیری که شاید با گذشت صد سال دیگر نیز هیچ یک از دولت‌های منطقه قادر به تحمل هزینه‌های آن نباشند.
