صبح مسیو رنار آمده با او ملاقات کردم. همان فقره ازدیاد نفوذ و قدرت انگلیس را می‌گفت و این‌که دولت مطیع انگلیس‌هاست و مردم صحیح افسرده و مایوس. دولت [وثوق الدوله] هم شاید تا یک اندازه حق داشته باشد، به واسطه این‌که اتکایی ندارد، اما به هر حال هیچ مقاومتی نمی‌کند. از جمله گفت، مریضخانه دولتی را انگلیس‌ها برحسب حکم به دکتر نلیگان و دکتر اسکات دادند. اما باید این‌جا افکار عامه را متوجه کرد و کاری کرد که بدانند نباید نتیجه جنگ این شود که همه جا انگلیس‌ها دست فرانسه را ببندند.
مسیو ژرمن که داوطلب مدیری مدرسه آلیانس فرانسه است آمده ملاقات و صحبت کردیم و قرار شد برود با زنش مشورت کند و خبر رد و قبول را بدهد. ناهار ممتازالسلطنه [سفیر ایران در فرانسه]این‌جا بود و بعد از ناهار در باب کار‌ها مذاکره کردیم و قرار شد کاغذی خصوصی و یا رسمی به کلمانسو [نخست‌وزیر فرانسه]نوشته شود.
شب مهمان مادام مناردوریان بودم. مسیو برنار نامی آن‌جا بود که معلوم شد مربوطه به Ligue des Droits de I. Home می‌باشد و با او قرار گذاشتیم در محضر Ligue رفته مذاکرات بکنیم. مارسل ساما هم آن‌جا بود، اما نشد صحبت خصوصی با او بکنم به واسطه این‌که امروز در مجلس شورا جلسه مفصل داشتند و خسته بود، خاصه این‌که نتیجه موافق میل‌شان نبود، زیرا در استیضاح رای اعتماد به دولت داده شده بود. مادام هم افسرده بود.
منبع: یادداشت‌های روزانه محمدعلی فروغی، به کوشش محمدافشین وفایی و پژمان فیروزبخش، تهران: سخن، چاپ هفتم، ۱۳۹۸، ص. ۱۷۵.
