چرا وال استریت در بحبوحه‌ ی کرونا صعود کرد؟ تحلیل این ۶ اقتصاددان برجسته را بخوانید

فارن پالسی نوشت: گویی وال استریت و مین استریت متعلق به دو سیاره ی مختلف هستند. ما از شش کارشناس برجسته درباره ی چرایی این موضوع پرسیدیم. شرایط در میانه ی همه گیری کمی متناقض به نظر می رسد. یک بیماری همه گیر کشنده، اقتصاد جهانی را به تعطیلی کشانده است، میلیون ها کارگر بیکار و اخراج شده اند و از مشکلات رنج می برند. به طور کلی، آینده برای بسیاری از مشاغل ناخوشایند به نظر می رسد. با این حال، شاخص های سهام ایالات متحده تقریباً در بالاترین سطح قیمت ها نسبت به گذشته قرار دارند و در ارزیابی های جادویی قابل مقایسه با شرایط سال 2000 و 1929 هستند.

به گزارش سرویس بین الملل «انتخاب»؛ در ادامه ی این مطلب آمده است: پژوهشگران فارین پالیسی تحقیقاتی انجام دادند اما نتوانستند لحظه ای در تاریخ مالی پیدا کنند که شباهت زیادی با امروز داشته باشد. بنابراین ما از متخصصان برجسته خواسته ایم تا به ما کمک کنند تا بازارها را بفهمیم کنیم و شرایط کشورها را به لحاظ اقتصادی و اجتماعی درک کنیم.

بیشتر بخوانید

درک شرایط رونق در بورس در کنار ویرانی هایی که این بیماری به بار آورده، دشوار است. یکی از دلایل عدم سازگاری این است که ارزش شاخص های اصلی سهام توسط تعداد کمتری از شرکتها مشخص می شود و نسبت به گذشته کمتر بازتاب دهنده‌ ی شرایط کلی اقتصادی است. شاخص ها به شدت توسط بنگاه های فناوری‌ای تعیین می شوند که بسیاری از آنها نسبت به شرکت های صنایع دیگر در وضعیت بهتری قرار دارند و حتی از مزایای این بیماری نیز بهره مند شده اند.

اقدامات تهاجمی فدرال رزرو ایالات متحده برای متوقف کردن سقوط بازار اعتبار در ماه مارس به طور غیرمستقیم حمایت از قیمت سهام را تأمین می کند. دلایل دیگری برای قدرت بازار سهام ایالات متحده وجود دارد. مثلاً اینکه سرمایه گذارانی که از بازارهای نوظهور فرار می کنند، شاخص 500 S&P را به عنوان یک پناهگاه امن می بینند، درست همانطور که سرمایه گذاران طی بحران مالی جهانی 2008-2009 به امنیت ایمنی اوراق خزانه داری ایالات متحده پناه آوردند. به نظر می رسد که این ها نشان دهنده امیدهای سرمایه گذاران به این موضوع است که سهام ایالات متحده خیلی به سمت پایین حرکت نمی کنند، البته این می تواند یک شرط بندی اشتباه باشد.

سرمایه گذاران جهان را از طریق لنزهای قبل از همه گیری مشاهده می کنند
دایان سونک، اقتصاددان ارشد گرانت تورنتون
شاید نگران کننده ترین موضوع این باشد که بسیاری از سرمایه گذاران هنوز هم جهان را از طریق لنزهای رنگی قبل از همه گیری مشاهده می کنند. آنها رکودهای قبلی را به عنوان یک معیار در نظر می گیرند و انتظار دارند که دوباره شرایط سوددهی مانند گذشته به وجود آید. در حالی که آنها چالش های بسیار بزرگتر و طولانی مدت ایجاد شده توسط COVID-19 کووید-19 از جمله نیاز ما به حفظ فاصله اجتماعی در آینده را نمی بینند. بهتر است برای دیدن واقعیات چشمانمان را بیشتر باز کنیم و ببینیم که رونق اقتصادی و سود شرکت ها بسیار کمتر از زمان قبل از همه گیری خواهد بود و برای مدت طولانی این شرایط باقی خواهد ماند.

ورشکستگی ها و ادغام شرکت ها به احتمال زیاد تسریع می شود که این موضوع می تواند سناریوهای خوش بینانه را تا حد زیادی خنثی کند. با توجه به بزرگی ویرانی هایی که اکنون در حال تحمل آن هستیم، پیش بینی می شود که شرایط خوبی برای وال استریت وجود نداشته باشد و احتمالاً برای مدتی باید با این مشکلات دست و پنجه نرم کنیم.

هیچ چیز در تاریخ مالی قابل مقایسه نیست
دیوید روزنبرگ، رئیس و اقتصاددان ارشد تحقیقات روزنبرگ
نکته ی مهم در مورد مقدار زیادی نقدینگی است که توسط فدرال رزرو ایالات متحده آمریکا ارائه شده است. به آمارها نگاه کنید که مشخص می کند از اواخر ماه مارس، ترازنامه فدرال رزرو آمریکا 3 تریلیون دلار افزایش یافته است، دو برابر بیشتر از این شاخص در زمان رکود بزرگ 2008-2009. در حالیکه در زمان مشابه سال قبل، سرمایه گذاری در بازار S&P 500 تقریباً در کمترین نرخ به میزان 2.8 تریلیون دلار در کنار ترازنامه فدرال رزرو بود. در حقیقت، از نظر آماری، همبستگی بین بازار سهام و ترازنامه فدرال اکنون از 90 درصد عبور کرده است، حتی بالاتر از رابطه نزدیک بین قیمت سهام و برنامه های کاهش ارزش کمی بانک فدرال بین سالهای 2009 تا 2013.

در مقابل، همبستگی بین 500 S&P و عملکرد اقتصاد واقعی در این بازه نزدیک به صفر است. بنابراین قیمت های فعلی سهام هیچ ارتباطی با اقتصاد ندارند بلکه همه چیز با نقدینگی بانک فدرال در ارتباط است.

وال استریت در حال شکوفایی است، در حالی که مین استریت از مشکلاتی رنج می برد
محمد ا. اریان، مشاور اقتصادی ارشد در آلیانز و رئیس کالج کوئینز دانشگاه کمبریج.
به نظر می رسد مین استریت و وال استریت متعلق به دو دنیای متفاوت هستند. بیش از 40 میلیون آمریکایی یا تقریباً یک چهارم از نیروی کار کشور، شغل خود را از دست داده اند و قرار است اقتصاد طی سه ماهه دوم با 30 یا 40 درصد توان خود به کارش ادامه دهد، با وجود حدود 6 تریلیون دلار مداخله مالی و پولی اضطراری. با این وجود، پس از سقوط اولیه، شاخص های اصلی بورس اوراق بهادار بهبود قابل توجهی را رقم زده اند.

آنچه بازارها را هدایت می کند، سرمایه گذاری بر اساس شرط بندی‌ای است که طی آن افراد معتقدند که امکان ندارد چیزی را از دست بدهند. آنان اعتقاد دارند که برنده می شوند، براساس این تصور که سهام ممکن است در کوتاه مدت مشکل داشته باشد اما اقتصاد به سرعت به حالت عادی باز می گردد.

در واقع برخی معتقدند که فدرال رزرو ایالات متحده آمریکا بارها و بارها نشان داده است که هم مایل است و هم قادر به حمایت از بازارها است. با وجود این توجیهات، به نظر می رسد شرایط برای کسانیکه خواستار رونق فراگیر طولانی تر، پایداری و ثبات مالی واقعی هستند، نگران کننده است.

در واقع، هرچه بازارها اصول اقتصادی و تجاری را نادیده بگیرند و به صندوق بین المللی پول اعتماد کنند، بیشتر برای تخصیص مؤثر منابع در کل اقتصاد تلاش خواهند کرد. در این شرایط، نقش اساسی قیمت سهام در سیگنالینگ که طی آن شرکت ها دارای بهترین چشم انداز هستند، از بین می رود. این باعث تضعیف رشد بهره وری می شود و بنابراین، اقتصاد کمتر قادر به حفظ رشد بالا و ایجاد اشتغال قوی خواهد بود.

بازارهای سهام را نادیده بگیرید
آدام پوزن، رئیس مؤسسه اقتصاد بین المللی پترسون
متوسط سرمایه گذاران حق دارند که نوسانات بازار سهام را نادیده بگیرند و به مسئولان منتخب خود بگویند که همین کار را انجام دهند. تحرک در قیمت کل سهام تأثیر مستقیمی بر رشد اقتصادی ندارد و بندرت تحولات آینده را پیش بینی می کند.

سود سهام ممکن است هیچ ربطی به رفاه شهروندان یا کل اقتصاد و همه چیز در رابطه با نحوه تصمیم گیری های سیاسی و فناوری برای توزیع مجدد نداشته باشد. به طور مثال، مقررات زدایی و سهل انگاری بدون ایجاد رشد می تواند سود را افزایش دهد و قدرت بازار کارگران و مصرف کنندگان را تضعیف کند. همچنین تأثیرات شبکه، به ویژه موارد مرتبط با اقتصاد اینترنت، ممکن است سودآوری چند بنگاه بزرگ را در برابر رقبا و تازه واردان کوچکتر تضمین کند.

همه گیری این نیروها را حتی قوی تر می کند. کارگران از بیکاری می ترسند. به این ترتیب، شرکت های شبکه ای برای زندگی روزمره حیاتی تر می شوند. خرده فروشان مبتنی بر اینترنت و ارائه دهندگان خدمات در حالی که شرکت های کوچک محلی در دسترس قرار دارند، در حال ورود به بازار هستند. ظهور بازارهای امروزی ممکن است بسیار ناخوشایند به نظر برسد، اما افزایش قیمت سهام شرکتهای فهرست شده، نشانگر واقعیت وخیمی است. مالیات و مقررات تنها راه تغییر شرایط به شمار می روند.

ارزش سهام از رکود جلوگیری می کند
ادواردو پورتر، گزارشگر اقتصاد در نیویورک تایمز و نویسنده سم آمریکایی: چگونه خصومت نژادی وعده ما را نابود کرد.

افراد در وال استریت دوست دارند اعتقاد داشته باشند که قیمت سهام آنها به نوعی بیانگر ارزش یک تجارت یا وضعیت اقتصاد است. این مزخرف است. این روزها، قیمت سهام بیشتر تابعی از سیاست در صندوق فدرال رزرو ایالات متحده است. هنگامی که فدرال رزرو آمریکا موج های پول را بر روی اقتصاد رها می کند، آن پول به دنبال دارایی برای خرید است. بنابراین به مواردی که در ادامه می آید باید توجه داشت:

1- اشتباه است که نتیجه بگیریم بر اساس شرایط بازارها، رکود اقتصادی به شکل V خواهد بود و طی چند ماه اقتصاد به حالت اولیه ی خود باز خواهد گشت.

2- ممانعت از یک مصیبت دیگر مثلاً موج دوم ویرانگر کووید 19 را باید مدنظر داشته باشیم. همچنین باید به یاد داشت تا زمانی که فدرال رزرو خرید اوراق بهادار را در دست دارد، بازده اوراق بهادار را تحت فشار قرار می دهد و باعث طغیان بازارهای نقدینگی می شود، سهام دچار رکود اقتصادی خواهد شد.

حتی از دور هم که نگاه می کنیم، مسائل با یکدیگر سازگاری ندارند
توسط ترِوُر جکسون، استادیار تاریخ اقتصادی در دانشگاه جورج واشنگتن.
در حالی که کارگران یک دهه بیکاری و دستمزدهای راکد را تحمل کرده اند، از سال 2008، سیاست های بانک مرکزی دوباره تورم ایجاد کرده است، اما فقط در قیمت دارایی ها. تا قبل از این، هرگز افراد کار خود را با این سرعت از دست نداده اند و هرگز بانک های مرکزی اقدام به ایجاد نقدینگی زیاد برای بازارهای مالی بدون محدودیت نکرده اند. الان جهانی با درآمد تضمین شده برای سرمایه و بیکاری بی سابقه برای نیروی کار را شاهد هستیم که به ما می گوید: خرید صلح اجتماعی از طریق سرمایه بسیار گران شده است، به طوریکه از کارگر انتظار می رود که کارش را در ازای دریافت هیچ چیز ارائه دهد. این تضاد یک دهه به طول انجامید و امسال شدت گرفت. این همان چیزی است که افزایش قیمت دارایی ها به ما می گوید. اما نمی تواند برای همیشه دوام بیاورد.