زخم های کهنه اهالی ساکن 85 روستای منطقه غیزانیه خوزستان هر از گاهی سر باز می‌کند؛ کسانی که حتی در مدارس دولتی هم پول آب آشامیدنی دانش‌آموزان‌شان را پرداخت می‌کنند! دانش‌آموزان‌شان همچنان در مدارس کانکسی تحصیل می‌کنند و زمستان‌ها از سرما یخ می‌زنند. آنها هرچند برای طلب آب اعتراض‌شان را به جاده کشانده بودند اما مشکل‌شان تنها به نداشتن آب در ۴۰ سال گذشته محدود نمی‌شود.
آنها در گفت‌و‌گو با «ایران» تأکید می‌کنند: «ما مشکلات بسیاری از جمله بیکاری، از بین رفتن زمین‌های کشاورزی، مدارس فرسوده و کانکسی و... را تحمل کردیم اما آب مایه حیات است و بدون آن گذران زندگی مشکل است.»
اهالی غیزانیه در این گزارش گله‌مندند که اعتراض آنها نه تنها مشکل آب را حل نکرد بلکه با‌وجود تحمل بسیاری از مشکلات باعث شد تا به آنها انگ ضد انقلاب زده شود.
«وادی زهیری» نماینده آموزش و پرورش در غیزانیه می‌گوید: «بسیاری از مدارس اینجا وسایل گرمایشی و سرمایشی ندارند.» دانش‌آموزان غیزانیه همچنین در دوران قرنطینه نتوانستند از اپ شاد برای تحصیل استفاده کنند. به گفته زهیری هم پوشش اینترنت و آنتن دهی خوب نبود و هم بسیاری از دانش‌آموزان قدرت مالی استفاده از موبایل را نداشتند.
غیزانیه کوچک 5800 دانش‌آموز دارد
به‌گفته زهیری هر دو سال یکبار وضعیت آبی منطقه پای مردم را به جاده ترانزیتی می کشاند و زبان شان را به اعتراض می‌گشاید اما آب به طور دائم روی مردم باز نمی‌شود.
زهیری می‌گوید: «ما مشکل مدرسه، آسفالت، برق، بهداشت و... داریم اما اعتراض نمی‌کنیم ولی بدون آب و غذا نمی‌توانیم زنده بمانیم.» به گفته او اهالی هر بشکه ۲۰ لیتری آب را ۲ هزار تومن می‌خرند و فقیرترین خانواده که تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی است ماهانه مجبور به پرداخت ۱۰۰ هزار تومان بابت پول آب شرب است.
به‌گفته او دانش‌آموزان هم سالانه ۲۰ هزار تومان پول آب در مدرسه را پرداخت می‌کنند تا بتوانند در زمان حضور در مدارس از آب سالم استفاده کنند.
زهیری می‌گوید: «نزدیک به دو سال است که یک خیر که دو فرزندش در یکی از مدارس غیزانیه کوچک تحصیل می‌کنند هزینه آب شرب ۸۰۰ دانش‌آموز این منطقه را پرداخت می‌کند.»
به‌گفته او غیزانیه کوچک ۵۸۰۰ دانش‌آموز دارد. او می‌گوید: گاهی اوقات که آب نیست اهالی مجبور هستند از تانکرهای استیجاری که برای شرکت‌های خصوصی کار می‌کنند آب بخرند.»
اهالی این منطقه در گفت‌و‌گو با «ایران» قیمت تانکرهای آب خصوصی را بین ۱۰۰ تا ۴۰۰هزار تومان اعلام می‌کنند. آنها از تشکیل مافیای آب در این زمینه صحبت می‌کنند. پیش از این «رسول ساکی» بخشدار غیزانیه تخلف در فروش غیرقانونی آب به اهالی را تأیید کرده بود. همه اهالی نمی‌توانند این آب را با رقم بالا بخرند، چون برای حمل تانکر آب به تراکتور نیاز است.
او بیکاری در منطقه را بسیار حاد توصیف می‌کند و می‌گوید: «در نهایت شاید از جمعیت غیزانیه کوچک تنها ۲۰ نفر حقوق بگیر ماهیانه باشند و بقیه صاحب کارهایی مثل دامداری، کشاورزی، دکه‌داری و تاکسیرانی هستند. دامداری و کشاورزی آنها را هم بی‌آبی تهدید می‌کند.»
زهیری خودش ۵۰۰ میلیون تومان ضامن دانشجویان فارغ‌التحصیل منطقه شده است تا بتوانند با وام پراید بخرند و رانندگی کنند. برخی از دانشجویان فوق لیسانس و دکتری هم به کار بنایی و کاشیکاری مشغولند و درآمد خوبی ندارند.
دو اسبم به‌دلیل تشنگی تلف شدند
هاشم معماری دامدار منطقه هم می‌گوید:«با‌وجود اعتراض‌ها و قول و قرارها روز سه‌شنبه هیچ خبری از آب نبود اما روز دوشنبه یک ساعت آب به برخی از اهالی رسید.» او البته نگران جان دانش‌آموزان غیزانیه است که هر روز مجبورند از جاده ترانزیتی اهواز -امیدیه بگذرند و به مدرسه بروند.
او می‌گوید: «تانکرهای آب توسط آب و فاضلاب در بیرون از روستا و غیزانیه به فروش می‌رسد و همین مسأله باعث می‌شود تا آب به روستا نرسد.»
معماری در شرکت آب و فاضلاب منتظر پاسخ مسئولان برای عدم ارسال آب به روستایشان است. دو اسب معماری بر اثر تشنگی تلف شده اند که قیمت هر کدامشان ۲۰۰ میلیون تومان بود. دو گاو هم داشت که مجبور شد یکی از آنها را ذبح کند و قبل از تلف شدن به قیمت ۲ میلیون تومان به فروش برساند.
او می‌گوید: «در تابستان‌ها هر ۴ روز یکبار یک ساعت آب را برای دامداران باز می‌کنند.» او اعتقاد دارد مشکلات دامداران در تابستان به‌دلیل حضور دامداران عشایر از سایر نقاط در منطقه بیشتر است. به گفته معماری بخشی از آب منطقه هم به دامداران کوچنده فروخته می‌شود و همین موضوع مشکلات اهالی غیزانیه را بیشتر می‌کند.
او کشاورز هم هست اما اعتقاد دارد با توجه به نبود آب، زراعت جز ضرر چیزی برای کشاورزان ندارد. به‌گفته او هر ساعت استفاده از کمباین ۱۶۰ هزار تومان است. می‌گوید: «من سالانه ۴ میلیون خرج کشت گندم می‌کنم اما برداشتم به‌دلیل کمبود آب سه میلیون تومان است.» معماری مدرک دیپلم دارد و بسیار علاقه‌مند است در یکی از شرکت‌های نفتی کار کند. نامه و درخواست هم داده اما شرکت‌های نفتی روی خوشی به او نشان نداده‌اند.
تانکر آب مشکل را حل نمی‌کند
جمال دورقی دهیار غیزانیه در گفت‌و‌گو با «ایران» اعتقاد دارد مشکل منطقه با تانکر آب حل نمی‌شود و باید هرچه زودتر پروژه انتقال آب به بهره‌برداری برسد.به‌گفته او تانکرهای آب در نهایت بتوانند به ۱۰ خانوار یک روستا آب برسانند. مشکل بقیه روستا همچنان لاینحل باقی می‌ماند. او می‌گوید: «آب را از تأسیسات اطراف به روستاها می‌رسانند و وقتی آب را پمپاژ می‌کنند ضعف پمپاژ باعث می‌شود به همه روستا آب نرسد.»
به‌گفته او در پمپاژ آب گاهی اوقات حتی ۱۰ دقیقه آب به یک خانواده نمی‌رسد. او درباره گرانفروشی تانکرهای آب هم می‌گوید: «قبلاً شبه مافیا وجود داشت که توسط راننده تانکر‌ها و برخی متولیان تأسیسات آب تشکیل شده بود و اقدام به باجگیری می‌کردند.»
او می‌گوید: «من به‌عنوان دهیار از تأسیسات می‌خواهم که آب را به آقای ایکس برسانند اما چون آقای ایکس پول ندارد آب را برای آقای ایگرگ می‌برند.»
پیشتر رسول ساکی بخشدار غیزانیه در گفت‌و‌گو با این رسانه، حل معضل مافیای آب را واگذاری تقسیم آب به دهیاری‌ها دانسته بود اما شواهد نشان می‌دهد این راه حل هم دست دلالان آب در منطقه را کوتاه نمی‌کند.
دورقی همچنین می‌گوید: «بچه‌های ما در مدارس فقط پول آب نمی‌دهند آنها پول نگهبان و ماژیکی را که معلم روی تخته با آن می‌نویسد هم پرداخت می‌کنند.»
