شاید هیچ کسی به اندازه هواداران فولاد، جنوب اهواز را نشناسد؛ تیمی که دلیل وجود و حیات تیم فوتبال فولاد خوزستان شد.
فوتبال از دیرباز در خوزستان به دلیل استعدادهای فراوان و تماشاگران پرشورش، حال و هوای عجیبی داشته و دارد، اما همیشه نبود امکانات لازم و مشکلات مالی، تیم‌های فوتبالی‌اش را دچار مشکلات فراوانی کرده است و این تنها به وضعیت امروز تیم‌های فوتبالی خوزستان بر نمی‌گردد و از دیرباز و زمانی که جنوب اهواز در جام آزادگان حضور داشت، همین مشکلات باعث شد که این تیم پس از چند دوره حضور در جام آزادگان، در سال ۱۳۷۴ طعم تلخ سقوط و از هم پاشیدن را بچشد.
به گزارش ایسنا، نام تیم فوتبال جنوب اهواز با نام لفته سه‌برادران عجین شده است، فوتبالیستی که اوایل دهه ۴۰ به همراه برادران و پسرعموهایش، تیم محلات جنوب اهواز را تشکیل داد. اگرچه در ابتدا جنوبی‌ها به دلیل نداشتن زمین چمن، کارشان را از لب شط کارون شروع کردند اما به دلیل تدبیر و تفکری که در شکل‌گیری تیم وجود داشت، در سطح محلات باقی نماند و پس از چند دوره قهرمانی در لیگ‌های اهواز، استان و مناطق کشوری، به اولین دوره جام آزادگان راه پیدا کرد.
جنوبی‌ها که با لباس‌های سرخ به میدان می‌رفتند و حریف سرسختی برای رقبا بودند، به مسابقات جام برندگان آسیا نیز راه پیدا کردند. در همین سال، سیاوش بختیاری‌زاده، کاپیتان تیم جنوب باوجود اینکه یک مدافع چپ بود، با ۱۳ گل زده، پس از عباس سیمکانی و فرشاد پیوس، جزو برترین‌های جام آزادگان قرار گرفت. موفقیت جنوب، روزهای خوبی را برای طرفداران این تیم رقم زده بود تا اینکه بی‌پولی، نداشتن حامی و سنگ اندازی‌ها، موانعی سخت در مسیر جنوب شدند تا سال‌ها زحمت به فنا برود و جنوب اهواز خیلی زود به خاطره‌ها بپیوندد.
لفته سه‌برادران، بنیانگذار تیم فوتبال جنوب اهواز در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: فوتبال را از سن هفت سالگی در زمین‌های خاکی شهرستان ماهشهر شروع کردم و در سال ۱۳۳۹ نیز پس از بازنشستگی پدرم، به اهواز عزیمت کردیم. برای انتخاب یک تیم فوتبالی تحقیق کردم و بعد در باشگاه فرهنگی ورزشی کلوپ شنا، فوتبالم را ادامه داد. سال ۱۳۴۴ از این تیم جدا شدم و تصمیم به تاسیس تیم جنوب اهواز گرفتم. کارم را به همراه برادرانم و پسر عموهایم از محلات اهواز شروع کردیم. در واقع من موسس باشگاه جنوب اهواز بودم و پروانه باشگاه نیز به نام من بود. در شرایط سخت و لب شط کارون تمرین می‌کردیم، چون زمین چمن به ما نمی‌دادند و حتی به یاد دارم، زمانی که تشنه‌مان می‌شد از همان آب رودخانه می‌خوردیم.
وی که در جنوب اهواز، هم بازیکن و هم مربی بود، ادامه داد: اواخر دهه ۱۳۴۰ که تیم جنوب منسجم‌تر شد، در مسابقات باشگاه‌های اهواز شرکت کردیم و قهرمان شدیم. تیم ما برای سه سال قهرمان اهواز و سه سال هم قهرمان استان شد، اما با شروع جنگ، فوتبال نیز کمی از رونق افتاد ولی بعد، کم‌کم دوباره فوتبال را با جنوب اهواز ادامه دادیم. با شروع مسابقات جام آزادگان، به این رقابت‌ها راه پیدا کردیم که البته در این زمان، من پنج شش سالی بود که دیگر بازی فوتبال را کنار گذاشته بودم.
بنیانگذار باشگاه جنوب اهواز با مرور خاطرات گذشته و نایب‌قهرمانی در جام حذفی و حضور در جام آسیا نیز گفت: سال ۱۳۷۲ نایب‌قهرمان جام حذفی شدیم و سایپا به قهرمانی رسید. باتوجه به اینکه در همان سال، سایپا در جام آزادگان و جام حذفی به قهرمانی رسیده بود، جنوب اهواز توانست به جام آسیا راه پیدا کند. در این رقابت‌ها، قزاقستان را حذف کردیم و در مرحله یک چهارم نهایی رو در روی شعب امارات قرار گرفتیم. این بازی در خانه حریف بدون گل به پایان رسید و در اهواز نیز مقابل این تیم به تساوی یک بر یک رسیدیم ولی باتوجه به نتایج رفت و برگشت، این اماراتی‌ها بودند که به مرحله بعد صعود کردند و ما از صعود بازماندیم. در این رقابت‌ها بازیکنانی از جمله نعیم سعداوی، سیاوش بختیاری‌زاده، عادل حسینی، کوروش بختیاری‌زاده و کوروش بختیاری همراه ما بودند.
وی که از مدیریت در فدراسیون وقت و سنگ‌اندازی در مسیر موفقیت جنوب اهواز به شدت گله‌مند است، ادامه داد: ما پس از چند دوره حضور در جام آزادگان و جام حذفی، به لیگ دو سقوط کردیم که این اتفاق، تقصیر فدراسیون وقت هم بود زیرا تیم ما از نظر مالی ضعیف بود و اسپانسرهایی هم که پا پیش می‌گذاشتند، درست و حسابی به ما کمک نمی‌کردند و فدراسیون هم می‌خواست، تیم‌های پول‌دار در جام آزادگان باشند و از شَر تیم‌های سازنده و زحمت‌کش مثل جنوب که از نظر مالی دستش خالی بود، راحت شود.
سه‌برادران با اشاره به چگونگی سقوط جنوب اهواز نیز گفت: در دوره‌ای که ما به لیگ دسته ۲ سقوط کردیم، بازی‌های جام آزادگان، در حالی که هنوز دیدار تیم ما با استقلال تهران و پلی‌اکلیل اصفهان با ملوان انزلی برگزار نشده بود، به پایان رسید. این دو دیدار نیز یکی دو ماه بعد از پایان جام آزادگان برگزار شد. جنوب اهواز، ۳۴ امتیاز داشت و انزلی نیز ۳۵ امتیازی بود و از بین این دو تیم، هر تیمی که نتیجه می‌گرفت در جام آزادگان می‌ماند. پلی‌اکلیل و استقلال در لیگ مانده بودند و به همین خاطر تیم اصفهانی با تیم امید خود مقابل ملوان حاضر شد. ما هم در اهواز میزبان استقلال تهران بودیم و تا دو دقیقه پایانی نیز ۲ بر یک از حریف پیش بودیم اما به دلیل اشتباه فردی هافبک‌مان و تکل خشن او روی بازیکن استقلال درون محوطه جریمه، داور یک پنالتی به سود حریف اعلام کرد و این ضربه هم گل شد و بازی با نتیجه تساوی به پایان رسید. در دیگر دیدار نیز ملوان با یک گل پیروز شد و در جام آزادگان ماند و جنوب اهواز سقوط کرد.
وی از سنگ‌اندازی خودی‌ها نیز گفت: دو هفته بعد از سقوط در سال ۱۳۷۴، کسی از ما حمایت نکرد و تنها راهی که پیش روی‌مان بود تا سهمیه از خوزستان خارج نشود، واگذاری تیم به گروه ملی فولاد بود. در قبال این واگذاری، ۳۰ میلیون تومان گرفتیم و با این پول، هم بدهی‌مان و هم پول بازیکنان را پرداخت کردیم. اکنون هم پرونده تیم فولاد به نام جنوب اهواز است. خود من هم بعد از این اتفاق تا سال ۱۳۷۶ مربی فولاد بودم. به هر حال جنوب اهواز از سوی فدراسیون، تربیت‌بدنی و هیات فوتبال خوزستان وقت نیز حمایت نشد. در مقطعی هم قرار بود که گروه ملی از تیم جنوب اهواز به بهترین شکل ممکن حمایت کند ولی عده‌ای که طرفدار تیم خاصی در اهواز بودند، نگذاشتند که این کار انجام شود. اگر حمایت می‌شدیم، شاید جنوب اهواز هنوز وجود داشت و چه بسا در لیگ برتر بود. البته آن تیم که نگذاشت ما حمایت شویم، اکنون وضعیت خوبی در فوتبال خوزستان ندارد. ما در خود استان خوزستان خیلی ضربه خوردیم، هر چند در مقطعی با وجود سنگ‌اندازی‌ها به سختی روی پا ایستادیم اما در نهایت نتوانستیم ادامه دهیم.
بنیانگذار باشگاه جنوب اهواز افزود: حتی در مقطعی خودم نیز سعداوی، حاجی‌پور و آغاسی را به پرسپولیس دادم، چون احساس کردم این جا بمانند دیگر فایده ندارد و آن‌جا پیشرفت‌شان بیشتر است و دیدید که سعداوی همراه با تیم‌ملی به جام جهانی هم رفت. از همین تیم حمید سه‌برادران و وهاب نیسیان‌پور برای تیم‌ملی جوانان انتخاب شدند. نوری خدایاری، همان شعبده باز معروف فوتبال که به نظرم تاکنون مثل این بازیکن از نظر تکنیک در ایران نیامده است و مثل مسی بازی می‌کرد نیز به فوتبال معرفی شد. همچنین محمد دستجردی از جنوب اهواز به پرسپولیس رفت و برای تیم‌ملی هم انتخاب شد.
وی درباره نام‌های غیررسمی این تیم نیز عنوان کرد: خدا به بچه های سازمان آب و خاک و نورد و لوله آن زمان طول عمر بدهد. دو سال تحت پوشش نورد و لوله، در جام آزادگان و یک مدت هم با حمایت سازمان آب و خاک در مسابقات شرکت کردیم.
همچنین عبدالمجید باقری‌نیا، اولین مربی جنوب اهواز در جام آزادگان، اظهارکرد: آقای لفته سه‌برادران و گروهی که تیم پاس اهواز را تشکیل دادند، پس از انقلاب نیز پایه‌گذار جنوب اهواز بودند. من هم سال ۶۹ بود که به عنوان مربی همراه با تعدادی از بازیکنان تیم شاهین از جمله داراب پور، سیاوش و کوروش بختیاری‌زاده، کوروش بختیاری، عبدالله ویسی، کوروش حبیبی و فرزاد آهک‌پور به تیم جنوب اهواز رفتیم و توانستیم در مسابقات استانی به قهرمانی برسیم. جنوب سپس به همراه استقلال اهواز و نفت آبادان در رقابت‌های منطقه‌ای کشور شرکت کرد و توانست به اولین دوره جام آزادگان نیز راه پیدا کند.
وی با اشاره به مشکلاتی که در آن زمان بر سر راه تیم‌داری قرار داشت، گفت: حضور در جام آزادگان برای تیم‌های شهرستانی تازگی داشت و البته سخت هم بود زیرا امکانات کمی در اختیارمان بود. برای انجام سفرها، امکانات پروازی وجود نداشت و فکر می‌کنم اگر آن مسابقات، اکنون برگزار می‌شدند، هیچ بازیکنی حاضر به شرکت در لیگ برتر نبود. ما یک اتوبوس از شرکت واحد می‌گرفتیم و صندلی‌های آن را در می‌آوردیم و از خوابگاه تربیت‌بدنی نیز تشک می‌گرفتیم و کف اتوبوس قرار می‌دادیم و تا مشهد، تبریز و ... با اتوبوس می‌رفتیم. شرایط فوتبال در آن زمان با اکنون خیلی فرق داشت و نوع عشق به فوتبال نیز متفاوت بود. آن نسلی که آن موقع فوتبال بازی می‌کرد، نسل سوخته فوتبال هستند. البته اگرچه امکانات در حد صفر بود ولی فوتبال کیفیت بسیار بالایی داشت. نَه بازیکن و نَه کادرفنی، پول دریافت نمی‌کردند، یعنی هیچ درآمدی از فوتبال نداشتیم ولی نتایج آن فوتبال، گویای همه چیز است و کیفیت بالاتر از آن چیزی بود که در فوتبال امروز می‌بینیم.
مربی سابق جنوب اهواز از دوران مربیگری‌اش در این این تیم به خوبی یاد کرد و افزود: بازیکنان و جو صمیمی بسیار خوبی در تیم حاکم بود. من و آقای لفته سه‌برادران نیز ارتباط بسیار خوبی داشتیم. باید فرصت را غنیمت بشمارم و از اعضای کادرفنی تیم جنوب اهواز، آقایان محمد شریفی و عزیز منتظری و مرحوم زعول‌نیا، سرپرست تیم نیز یاد کنم.
وی با اشاره به کمک‌های مردمی به تیم جنوب نیز گفت: همه پای کار بودند و زمانی که می‌خواستیم برای بازی به مازندران برویم، از دو دوست‌مان مبلغ ۳۹ هزار تومان پول قرض گرفتیم. همچنین سازمان شرکت واحد، یک اتوبوس به ما داد و بعد با ۳۹ هزار تومان به مازندران رفتیم و برگشتیم. بازیکنان هم قانع بودند و اگر به آن‌ها می‌گفتیم که پول نیست تا آن غذایی که باید شب قبل از بازی بخورید و باید غذای دیگر بخورید، کسی چیزی نمی‌گفت و همه با هم مانند یک خانواده زندگی می‌کردیم.
باقری‌نیا درباره عملکرد جنوب در اولین دوره جام آزادگان و همچنین سقوط به لیگ دسته ۲، عنوان کرد: فکر می‌کنم در اولین دوره جام آزادگان در رده پنجم قرار گرفتیم و در لیگ ماندیم. دو سال و نیم در این تیم کار کردم ولی بعد مجدد به شاهین اهواز برگشتم و کارم را در آن جا از صفر شروع کردم. تیم جنوب هم پس از چند دوره حضور در جام آزادگان، به دلیل حمایت نشدن به لیگ دسته ۲ سقوط کرد و آقای سه‌برادران هم در تنگنای مالی قرار گرفت و مجبور شد که تیم را واگذار کند. برای سه‌برادران این کار خیلی سخت بود زیرا سال‌های زیادی برای تیم زحمت کشیده بود و در واقع تیمی که وجود نداشت را به عنوان یکی از تیم‌های مطرح ایران معرفی کرد.
به گزارش ایسنا، جنوب اهواز اگرچه در مسیر شکل‌گیری سختی‌های بسیاری را متحمل شد و در نهایت نیز نبود پول و حمایت نشدن منجر به انحلال این تیم شد اما در بازیکن‌سازی موفق عمل کرد و از جنوب، بازیکنان خوبی به فوتبال ایران معرفی شدند. بازیکنانی که برخی از آن‌ها در حیطه مربیگری نیز موفق هستند.
اکنون دو سالی است که لفته سه‌برادران با تاسیس یک مدرسه فوتبال به نام جنوب اهواز، دوباره نام جنوبی‌های سابق را زنده کرده است، شاید به امید اینکه بتواند به واسطه کار با نونهالان و نوجوانان و تزریق تجربه بی‌نظیر خود به تفکر و ساق پاهای این بازیکنان، مجددا موتور سازندگی در فوتبال خوزستان را روشن کند و به ورود غیربومی‌های بسیار در فوتبال استان خاتمه دهد.
