راشل کلیمی فیزیولوژیست و پژوهشگر و ارین هودنر مدیر موسسه دیابت و قلب بیکر در مقاله‌ای برای پایگاه خبری کانورسیشن به بررسی اهمیت تحرک در سالمندانی پرداخته اند که این روز‌ها در سایه ویروس کرونا در خانه مانده اند. در این مقاله می‌خوانیم: همزمان با عالم گیری کرونا، تعجب آور نیست که سطح فعالیت و تحرک بدنی افراد کاهش یافته است. بسیاری از افراد نمی‌توانند ورزش‌های معمول خود را پیگیری کنند و گزینه‌های ورزشی محدود شده است. اما در شرایطی که ما با اطمینان نمی‌دانیم تا چه مدت قرار است سبک زندگی ما بر اساس فاصله اجتماعی و قرنطینه ادامه پیدا کند، بسیار مهم است که به تحرک بدنی به عنوان عاملی که روی سلامتی ما تاثیر می‌گذارد توجه کنیم.
به گزارش سرویس خواندنی‌های انتخاب، در ادامه این مقاله می‌خوانیم: افراد مسن و افرادی با بیماری‌های مزمن در معرض خطر هستند. برای درک این که چرا عواقب عدم تحرک برای برخی افراد می‌تواند بدتر باشد، بد نیست با مفهوم آمادگی قلبی تنفسی آشنا شویم. آمادگی قلبی تنفسی نشانگر سلامتی کلی ما است. این شاخص به ما می‌گوید که چگونه سیستم‌های مختلف بدن در کنار هم کار می‌کنند، به عنوان مثال چگونه ریه‌ها و قلب اکسیژن را در حین فعالیت به عضلات منتقل می‌کنند.
میزان فعالیت بدنی که انجام می‌دهیم در کنار سن ما، بر آمادگی قلبی و تنفسی ما تأثیر می‌گذارد. وضعیت قلبی عموماً در دهه بیستم زندگی ما اوج می‌گیرد و با افزایش سن به طور پیوسته کاهش می‌یابد. اگر غیرفعال باشیم، آمادگی قلبی و تنفسی ما با سرعت بیشتری کاهش می‌یابد.
در یک مطالعه روی پنج مرد جوان سالم که به مدت سه هفته در استراحت مطلق بودند مشخص شد که به طور متوسط ، آمادگی قلبی تنفسی آن‌ها طی این دوره نسبتاً کوتاه ۲۷ درصد کاهش یافته است. سه دهه بعد، همین مردان مجددا آزمایش شدند. نکته قابل توجه این بود که گذشت سه دهه و پیری تأثیر کمتری در آمادگی قلبی و تنفسی داشت. (کاهش ۱۱ ٪) تا کم تحرکی؛ بنابراین کم تحرکی حتی از افزایش سن نیز خطرناک‌تر است.
این مطالعه نشان می‌دهد که حتی دوره‌های نسبتاً کوتاه عدم تحرک نیز می‌تواند به سرعت سیستم قلبی تنفسی را تخریب کند. با این حال از سرگیری فعالیت بدنی پس از دوره‌های عدم فعالیت می‌تواند تناسب اندام‌های قلبی و تنفسی را بازیابی کند. افزون بر اینها، فعالیت بدنی می‌تواند باعث کاهش تخریب اندام‌های قلبی تنفسی مرتبط با پیری طبیعی شود.
به طور کلی، ما می‌دانیم افراد مسن و افراد دارای شرایط سلامتی مزمن (مانند بیماری قلبی یا دیابت نوع ۲) در مقایسه با بزرگسالان فعال جوان دارای آمادگی قلبی و تنفسی کمتری هستند. این می‌تواند خطر مشکلات بهداشتی مانند حملات قلبی دیگر یا سکته مغزی و بستری در بیمارستان را افزایش دهد. در حالی که بسیاری از افراد سالخورده و افرادی که دارای شرایط سلامتی مزمن تشویق به ماندن در خانه در طول عالم گیری COVID-۱۹ می‌شوند، هنوز هم ممکن است این گروه از نظر جسمی فعال باشند. اما چگونه؟
برای ورزش روزانه به طور منظم برنامه تنظیم کنید، مانند زمانی که از خواب بیدار می‌شوید یا قبل از صرف ناهار. هدف این است که در تمام روز‌ها حداقل ۳۰ دقیقه ورزش کنید. لازم نیست همه ورزش‌ها به طور همزمان انجام شود بلکه می‌تواند در طول روز گسترش یابد (مثلاً در سه جلسه ده دقیقه ای). برای پیگیری فعالیت خود از تلفن هوشمند خود استفاده کنید. ببینید چند قدم در یک روز معمولی در طول اجرای طرح فاصله اجتماعی بر می‌دارید، سپس سعی کنید روزانه ۱۰۰ گام را افزایش دهید. شما باید حداقل ۵ هزار قدم در روز را هدف بگیرید.
از هر فرصتی برای فعالیت در طول روز استفاده کنید. اگر می‌توانید از پله‌ها بالا بروید. یا در هنگام صحبت با تلفن در اطراف خانه قدم بزنید. سعی کنید با بلند شدن و حرکت حداقل هر ۳۰ دقیقه مدت طولانی کم تحرکی را به حداقل برسانید، به عنوان مثال هنگام تبلیغات تلویزیونی بین سریال محبوبتان از روی مبل بلند شده و قدم بزنید.
اگر مبتلا به دیابت هستید، میزان قند خون خود را قبل، حین و بعد از ورزش بررسی کنید و از تزریق انسولین شرایط خود را متعادل کنید. اگر وضعیت قلبی حاد دارید، مهم است که پس از اتمام هر تمرین به بدنتان فرصت دهید استراحت کند. برای مبتلایان به سرطان مهم است که وضعیت سلامتی فعلی خود را قبل از شروع ورزش در نظر بگیرید، زیرا برخی سرطان‌ها و درمان‌های مرتبط با آن‌ها ممکن است بر توانایی شما در انجام برخی فعالیت‌ها تأثیر بگذارد.
ممکن است نتوانید زمان را به عقب برگردانید، اما می‌توانید تأثیر زمان را روی بدن خود تغییر دهید. شاید جالب باشد بدانید که می‌توان پیری جسمی و روحی را کند کرد. تحقیقات نشان داده است که افراد ممکن است بتوانند "سن بیولوژیکی" دیگری داشته باشند.
