اگر چه افزایش وزن و بیماری‌های مرتبط با آن نظیر دیابت نوع ۲ و بیماری قلبی نتیجه تغذیه ماست اما از شواهد روزافزون این‌طور بر می‌آید که زمان غذاخوردن هم بر چاقی و تجمع چربی دور شکم تاثیر می گذارد.
چنان چه پزشکان چین باستان باور داشتند که انرژی به صورت موازی با حرکت خورشید پیرامون بدن جریان می‌یابد و وعده‌های غذایی ما باید بر همین مبنا زمان‌بندی شود: ۷ تا ۹ صبح، زمان شکم است، وقتی که بزرگ‌ترین وعدۀ روزانه باید مصرف شود؛ ۹ تا ۱۱ صبح زمان پانکراس و طحال است؛ ۱۱ صبح تا یک بعد از ظهر، زمان قلب است به همین ترتیب تا انتها. آنان باور داشتند که شام، باید سبک باشد و بین ساعت ۵ تا ۷ بعد از ظهر صرف شود، یعنی زمانی که عملکرد کلیه مسلط می‌شود.
پیش از اختراع لامپ، انسان‌ها تقریباً حدود سحر بیدار می‌شدند و چند ساعت بعد از غروب خورشید به خواب می‌رفتند و تقریباً همۀ غذا در ساعاتی که نور روز وجود داشت مصرف می‌شد. ساتچین پاندا، بیولوژیست ساعت زیستی در انستیتو سالک کالیفرنیا و نویسندۀ کتاب «قانون ساعت زیستی»، می‌گوید:
«اگر به نور دسترسی نداشته باشیم، به سختی می‌توانیم بیدار بمانیم و در زمان نامناسب غذا بخوریم. »
در تحقیق انجام شده توسط محققان آمریکایی مشخص شد، زنان چاق و دچار اضافه‌وزن، به مدت سه ماه رژیم کاهش وزن را در پیش گرفتند، آن‌هایی که اغلب کالری خود را در صبحانه میل می‌کردند، 2.5 برابر آن‌هایی که صبحانه‌ای سبک داشتند، اما اغلب کالری‌هایشان را در وقت شام صرف می‌کردند، وزن کم کردند؛ با وجود این که همگی در کل به میزان یکسان کالری مصرف می‌کردند.
بسیاری از ما فکر می کنیم دلیل این‌که اگر شب دیر غذا بخوریم، وزنمان افزایش می یابد این است که فرصت کمتری برای سوزاندن آن کالری‌ها داریم، اما این نگاهی ساده‌گرایانه است. جاناتان جانستون، از دانشگاه سوری که درباره نحوه تعامل ساعت بدن ما با غذا تحقیق می‌کند، می‌گوید: «مردم گاهی اوقات فرض را بر این می‌گذارند که بدن ما در هنگام خواب خاموش می‌شود اما این موضوع درست نیست.»
فرادید
