عباس توفیق در واکنش به احتمال تخریب ساختمان تحریریه و چاپخانه نشریه «توفیق» که سال ۵۰ و پس از نیم قرن انتشار برای همیشه توقیف شد، می‌گوید: اینکه دنیا با روزنامه‌نگاران و طنزپردازانش چه می‌کند و ما در ایران با روزنامه‌نگاران چه می‌کنیم، داستان مفصلی است. در تمام کشورهای پیشرفته دنیا به تاریخ مطبوعات و روزنامه‌نگاران و طنزپردازان بسیار اهمیت داده می‌شود.
او ادامه می‌دهد: به عنوان مثال در زمان انقلاب مشروطه ایران یک مجله طنز ایرانی بسیار خوب به نام «ملا نصرالدین» در قفقاز منتشر می‌شد که بعد از ۱۳ سال هم تعطیل شد؛ اما مدتی بعد با وجود اینکه مجله متعلق به آن کشور نبود، چاپخانه‌ی آن را به موزه تبدیل کردند؛ اما در کشور ما به رویکردهای اینچنینی توجهی نمی‌شود؛ چراکه «توفیق» را که یکی از شریف‌ترین روزنامه‌های کشور بود و نیم قرن بدون هرگونه وابستگی مالی منتشر می‌شد و صریح و درست انتقاد می‌کرد را آن زمان توقیف کردند و الان هم می‌خواهند ساختمان دفتر تحریریه و چاپخانه قدیمی‌اش را تخریب کنند.
توفیق درباره قدمت ساختمان تحریریه و چاپخانه «توفیق» در خیابان سپه‌سالار تهران نیز با بیان اینکه «این چاپخانه نخستین چاپخانه رنگی ایران بود و قدمت تاریخی زیادی دارد»، اظهار می‌کند: چاپخانه رنگین در آن دوره زمانی از تجهیزات خوبی برخوردار بود حتی برای برخی از شماره‌های مجله ماهانه «توفیق فکاهی» برای نخستین بار عینک‌هایی با تلق‌های رنگی برای عکس‌های سه بعدی آن چاپ منتشر می‌کرد.
او با بیان اینکه «در ابتدا چاپخانه متعلق به عده‌ای سهام‌دار بود که از اعضای دیوان عالی کشور بودند»، یادآور می‌شود: پیشتر مجله «توفیق» در چاپخانه آفتاب چاپ می‌شد، اما پس از مدتی به چاپخانه رنگین منتقل شد و حدود سال ۱۳۴۰ توانستیم اکثر سهام چاپخانه رنگین را خریداری کنیم. دفتر هیأت تحریریه را نیز به این چاپخانه منتقل کردیم تا از این طرق ارتباط میان آنها و بخش حروف‌چینی راحت‌تر باشد.
رئیس هیأت تحریریه «توفیق» درباره توقیف این نشریه در سال‌های پیش از انقلاب اسلامی، می‌گوید: به دلیل تمام اتفاقاتی که در آن سال‌ها در چاپخانه رنگین رخ می‌داد، این ساختمان از پیشنیه تاریخی زیادی برخوردار است. آن زمان چاپخانه رنگین، پاتوق سانسورچی معروف آن زمان (محرمعلی خان) شده بود. در تمام آن سال‌ها به خاطر اینکه حاضر نشدیم روزنامه را به دولت و شخص امیرعباس هویدا (نخست وزیر وقت کشور) بفروشیم، توانستیم همچنان استقلال نشریه را حفظ کنیم؛ اما در نهایت تمام نشریات «توفیق» (هفته‌نامه، ماهنامه، سالنامه و کتاب و غیره) را با وجود اینکه اکثر آنها سیاسی نبودند، برخلاف قانون مطبوعات و قانون اساسی توقیف کردند. حتی به چاپخانه رنگین همانند اینکه می‌خواهند یک پایگاه چریکی را تصرف کنند، حمله، همه ما و کارگران را از چاپخانه بیرون و آن‌جا را لاک و مهر کردند و ما آن را به چاپخانه‌دار دیگری به قیمت مفت فروختیم.
توفیق خاطرنشان می‌کند: چاپخانه را با این عنوان دروغ که مدیر مسوول آن صلاحیت ندارد، بستند و متاسفانه این ساختمان قدیمی مدتی بعد به یک انباری تبدیل شد و اکنون نیز می‌خواهند آن را تخریب کنند.
